UYKU (TAMAMLANDI)

28. Sarpa Saran İhanet

Bölüm Cem'in ağzından

İzel➡Kızımız Olacaktı

Şarkı ile okuyun lütfen❗

Çakan şimşekler fırtınanın habercisiyken, kızaran gözlerime inat geri ittim damlaları. Erkekler ağlamazmış... Basbayağı yalan, erkekler ağlar... Kaybettiklerine, özlediklerine ağlar; ama şu an yeri değil. Beni böylece burda bırakıp arkasına bile bakmadan gitmişken yeri hiç değil. Gidiyordu işte; yıkılmaz duruşuyla, dik başlılığıyla o adama gidiyordu. Oysa zamanı geri alıp, benim olduğu anlara gitmeyi ne çok isterdim. Ne güzel de yaşıyorduk aşkımızı, ne güzel de seviyorduk birbirimizi... Her gönlün bir unutulmayanı vardı. Her erkeğin kıymetlisi, her kadının ilkleri, her bir hayatın pişmanlıkları, keşkeleri vardı. İlklerini yaşattığım kadın benim kıymetlimken, pişmanlıklarında boğulduğum gene aynı kişiydi. Hiçbir haltı beceremiyordum. Severken kaybediyorum, kaybetmekten korkarken bile daha çok kaybediyorum. Kendi çamurumda debelenip duruyorum. Tek marifetim yaşatmayı başardığım oğlum oldu. Bir tek ona ellerimle can verebildim, bir tek ona umut oldum. O kahrolasıca kazadan sonra, bir tek ona tutundum. Şimdi ise o da kaydı ellerimden, yalnız kaldım. Yapayalnız...

Kahrolarak geri çöktüğüm sandalyeden masaya dirseklerimi dayadım. Kafamı ellerimin arasına alırken, saçlarımı yolma isteği ile dolan bedenim saf acı çekmek istiyordu. Bedensel acının ruhumdaki acıyı geçireceğini bilseydim durur muydum? İnsan neden delirir derdim bazen kendi kendime. Derman bulamadığı dertleri, aşk acısı, çaresizliği delirtirmiş insanı. Delirmeye beş kala son çırpınışlarımdayım.

⚪⚪⚪⚪⚪⚪⚪⚪⚪

Kaç gün oldu, bir iki... Oysa yıl geçti mevsim bitti. Kaç kez gece oldu, kaç kez güneş doğdu bilmiyorum. Düşünceler bitmiyor, aklımda kurduklarım beni çıldırtıyor. Kadınıma başka ellerin dokunuyor olması, sevgisine karşılık vermesi, benim için aşk dökülen dudakların başkasının teninde kirlenmesi... Kadınımın çektiklerini böyle mi anlayacak, günahımın kefaretini böyle mi ödeyecektim?

Komodinin üstünde titreyen telefona kaydı bakışlarım. Annem ve Buse aramaktan bıkmış, görevi İpek'e devretmiş olmalılar diye düşünürken ekranda yazan isim ile yataktan aşağı ayaklarımı sarkıttım. Elime aldığım telefonu kulağıma götürürken, özlediğim sesi duyacağım için heyecanlıydım. Gözlerim benden bağımsız olarak kapandı. Duymayı beklediğim sesten öte diğer yarımın sesi doldu kulaklarıma.

.......

"Oğlum, aslanım. Nasılsın? "

........

"Bende seni çok özledim aslanım."

......

Tansu'nun heyecanla anlattığı tatil maceralarını dinlerken, aklım Su'daydı. Sesini duymayı bile benden esirgemiş, belki de buna bile layık görmemişti. Oysa o sese ne çok ihtiyacım vardı. Günlerdir çıkmadığım otel odasında, harap düşmüş bedenim, düşüncelerin kemirdiği zihnim onun berrak melodisine sığınmak istiyordu. Geçti demeliydi, her şey bitti yanındayım.

"Biliyorsun musun, Enver abi anneme yüzük almış."

Yeryüzündeki bütün kuşlar göç mü ediyordu, yoksa çınlayan kulaklarım mıydı? Dünyadaki insanlar bir bir intihar ediyordu aklımın en yüksek uçurumlarından. Yoksa bu ölüm müydü? Zihnimde verdiğim savaş duyduklarımın doğruluğu üstüneydi. Yalanlarla kendimi kandırmaya ihtiyacım vardı. Yalancı duygulara, sahte sözlere ihtiyacım vardı.