ATEŞTEN GÖKYÜZÜ

32.Bölüm

Mutlu Pazarlar ❤️

Keyifli okumalar ❤️

***

Efran, yol boyunca çok konuşmadı. Yılmaz için fark edilmeyecek bir durum değildi. Neler olduğunu, bu zaman içinde neler yaptığını çok merak etse de şimdilik öğrendikleri ile yetinip olacak olanları zamana bırakacaktı. Şimdi en önemli görevi ailesine fark ettirmeden Efran’ı olası bir tehlikeden korumaktı. Bu yüzdendir ki Efran’a ne kadar sorular sormak istese de kendi aklı da düşüncelere gömülmüştü.

Saatler sonra Efran tanıdık olan evleri görünce Yılmaz’ın daimi olacağını düşündüğünü sessizlikten sıyrıldı.

“Teyzemler çok kızgın mı bana?”

Yılmaz sıkıntılı bir soluk çekti içine. “Aslında…" Sustu. Sonra "Senden çok bana kızgınlar,” demekle yetindi.

Efran’ın gözleri şaşkınlık ve merakla açıldı. “Neden? Sen ne yaptın ki?”

Yılmaz eve yaklaştıklarını görünce kenara çekip arabayı durdurduktan sonra Efran’a döndü. “Bak Efran, şimdi söyleyeceklerimi bir defa söyleyeceğim ve bir daha bu konuyu açmayacağım.”

Efran başını olumlu şekilde sallayınca Yılmaz devam etti. “Ferit, benim en yakın dostum. Seni çok seviyordu. İki yıl önce bunu fark ettiğimde büyük bir kavga ettik. Bir ara yüzü yara bere içinde dolaşmıştı hatırlarsan?”
Efran yüzünde büyük bir şaşkınlıkla yeniden başını olumlu şekilde salladı.

“İşte o sıralardı. Neyse… Ferit’e güvenirim, iyi adamdır. Biriyle evleneceksen bu Ferit olsun istiyordum.  Bu yüzden senden önce annemlere konuyu açtım ama bir farkla... Ben seninde onda gönlün olduğunu söyledim.”

Efran dayanamadı ve “Neden böyle bir şey yaptın?” diye araya girdi.

“Dediğim gibi zaten ilerde evlenecektin, bende güvendiğim biri olsun bizden uzakta olma istedim.”

Efran şimdi her şeyi anlıyordu. Yılmaz ona ağabeylik, arkadaşlık, kardeşlik etmişti. Yıllardır tüm köy Yılmaz’ın Efran’a olan düşkünlüğünü bilirdi. Efran onun bunu neden yaptığını anlayabiliyordu.

“Ama sanırım fazlasıyla çizgiyi aştım. Annemlere baskı yapıp seni zorlamalarını sağlamak, sonra senin kaçman ve… Ferit’in gazına gelen ben neredeyse seni öldürmeye çalışmak gibi saçmalıklar yaptım.” Acıyla gözlerini yumdu. Sonra biraz utanarak gözlerini açıp devam etti. “Gökhan’a bu yüzden minnettarım. Seni o gün kurtarmasaydı galiba ben ilk Ferit’e sonra da kendi kafama sıkardım. Tabii bu durumu babam öğrendi çünkü Ferit ile ciddi bir kavgaya tutuştuk. Rezil olmuşta, ben nasıl seni öldürmezmişim gibi şeyler…” Yeniden sustu. “Tüm bunların sebebi benim!” dediğinde omzunda bir el hissetti.

Efran gülümseyerek Yılmaz’ın omuzlarını sıktı. “Sen sadece benim iyiliğimi istedin.”

Yılmaz’ın gözleri kocaman açıldı. “Gerçekten buna inanıyorsun değil mi Efran? Ben asla sana zarar vermek istemedim ama olaylar bir anda öyle gelişti ki…”

“Biliyorum,” diyerek sözlerini kesti Efran. “Seni suçlamıyorum. Çok korktum ama geçti artık. Hem ben hayatımın a… Yani iyi insanlar ile karşılaştım. Dostlarım oldu. Güzel vakit geçirdim. Hatta eğitimime devam edebilecektim.”

“Kaçırılmışsın?”

Efran önüne eğdiği başını aniden kaldırdı. “Hatırlamak istemediğim bir an,” diyerek geçiştirdi. Ailesi de olsa Gökhan’a zarar verecek bir lafı yanlışlıkla söylemek istemiyordu. Yılmaz anlamış gibi üstelemedi. Efran bu duruma şaşırsa da konunun uzamamasına sevindi.