Ik daag je uit

3. Leren negeren

Hoofdstuk 3

Leren negeren

* * *

Met een triomfantelijke uitdrukking komt Deirdre onze kant weer uit lopen. 'Het is geregeld,' zegt ze nonchalant, alsof ze elke dag dresscodes van feestjes compleet door de war schopt.

Als ze ziet dat Camille en ik haar nog altijd wezenloos aanstaren, voegt ze er enthousiast aan toe: 'Nou, waar wachten jullie nog op? Shoppen!'

Om niet al te bot te zijn, staan we langzaam op en kijken achteloos naar alle modieuze shirtjes, dure rokjes en hippe jurkjes.

'Ik denk,' begint Deir peinzend, 'dat ik jullie moet helpen, omdat jullie anders alles wat hier ligt met geen vinger aanraken. Of in ieder geval niet de léúke dingen.'

Zo begint de shopserenade. Eerst wil Deirdre iets voor zichzelf hebben. 'Lekker luchtig graag,' zegt ze, 'en vooral niet te opvallend.' Alles wat Camille en ik voorstellen is fout. Na een halfuur roept ze: 'Ik heb het!' en gaat ze voor een felroze bodycon-jurkje. Typisch.

'Cams beurt,' beslist de leider van onze missie. 'Oké, we moeten een soort plan van aanpak bedenken. Wat draagt Camille normaal gesproken?'

Camille haalt onzeker haar schouders op. 'Gewoon, een broek en een shirt?'

'Precies, dus we gaan iets kiezen wat géén broek of een shirt is. En welke kleuren draag je voornamelijk?'

'Bruin en grijs,' zeg ik voor Camille. 'Soms lichtblauw.'

'Mooi zo,' knikt Deirdre. 'Die kleuren kiezen we dus níét.'

Ik schraap mijn keel. 'Maar het lijkt me een beetje teveel van het goede om haar gelijk fluorkleuren aan te trekken. We moeten het subtiel houden. Pasteltinten is denk ik wel wat. Niet te overdreven, maar zeker niet saai of heel erg onopvallend.'

Deirdre kijkt me een beetje glazig aan. 'Oké. Nou, laten we dan maar beginnen.'

*

'Wat dacht je hier van?' vraagt Deirdre. Ze houdt een ietwat kitscherig gebloemd jurkje in de lucht.

'Hmm,' zeg ik. 'Beetje te retro, naar mijn idee.'

'Dit iets?' Camille wijst naar en grijs jurkje tot op de knie.

'Absoluut niet. Geen grauwe tinten.' Mijn stem klinkt beslist.

Het is nog knap moeilijk om iets goeds te vinden. Het meeste springt veel te veel in het oog of is te gewaagd. Ik sta juist op het punt om voor te stellen naar een andere winkel te gaan, als mijn oog op een horizontaal zwart-witgestreepte kokerrok valt. Klassiek, niet te schreeuwerig. 'Ik heb iets!' zeg ik opgewonden. Ik voel me wel een beetje trots dat ik iets passends heb gevonden.

'Oooh,' zegt Deirdre bewonderend. Camille kijkt een beetje bang naar de rok.

'Oké, nu nog iets voor erop.' Ik wapper met mijn handen om aan te geven dat ze verder moeten zoeken.

'Dit!' roept Deir. Ze zwaait een babygeel doorschijnend bloesje de lucht in. De mouwen zijn klokkend en halflang en hebben het statige tintje dat precies goed bij de rok past.

'Perfect. Camille, passen, nu.' Ik grijns naar haar en ze rolt met haar ogen.

De outfit staat Camille prachtig. De rok laat haar smalle taille goed uitkomen en het bloesje geeft haar net iets meer figuur. De stijl van de kleding past precies bij haar tengere lichaam. Opeens ziet Camille er heel anders uit; stijlvol, zelfverzekerd en aantrekkelijk.