Ik daag je uit

Epiloog

Epiloog

* * *

Twee en een halve week later

'O, Rory, je hebt een jurkje aan!' Mijn moeder slaat haar handen voor haar mond en ik ben bijna een beetje beledigd. 'Dennis, moet je ons kleine meisje nou toch eens zien.'

'Een echt prinsesje,' antwoord mijn vader trots. 'Raphael zal wel apetrots op je zijn.'

'Dat is hem geraden,' snuif ik. 'Het was Deirdres idee, niet dat van mij.' Ik denk terug aan drie dagen geleden.

'Ja, dúh. Natúúrlijk moet je een jurk aan, Aurora.' Deirdre keek me aan met een blik die zowel afschuw als ongeloof uitstraalde. 'Het is jouw feest, verdorie! En trouwens, hoe wil je anders dat lekkere vriendje van je imponeren!'

'Míjn vriendje, inderdaad,' zei ik streng. 'En ik hoef Raphael helemaal niet meer te imponeren, dat heb ik allemaal alláng voor elkaar.' Ik grinnikte, maar het grapje kwam niet bepaald aan bij mijn beste vriendin.

'Je moet hem áltijd blijven imponeren, slimmerik. Daarbij... vind je het niet gewoon léúk om hem te verrassen met een mooie outfit?'

Hmm... Raphael die van de trap viel van verbazing als hij me in een jurkje zag, daar zat wel wat in. 'Goed dan,' gaf ik me over, 'maar niet zo'n belachelijk strakke als vorige keer. Ik ben nu namelijk wél gewoon herkenbaar.'

Ze maakte een snuivend geluid. 'O ja, want vorige keer wist inderdaad níémand wie jij was, aan het einde van de avond.'

Ik gaf haar een por. 'Kies toch maar iets neutralers uit.'

En nu sta ik compleet opgedoft voor de spiegel. Mijn moeder staat in de deuropening en mijn vader slaat een arm om haar heen. Het jurkje is deze keer lichtblauw met een losvallende, geplooide rok, en Deirdre beweerde dat die kleur prachtig bij mijn ogen staat. Ik ben het in ieder geval met haar eens over het feit dat ik er mooi uitzie vanavond.

Mijn telefoon trilt. 'Dat is vast Raph.' Ik open het bericht. 18:37 Ben je klaar, prinses? xxx

Onwillekeurig grijns ik. 'Ben ik klaar, mam?'

Ze neemt me van top tot teen in zich op. 'Absoluut.'

18:38 Yep. Ik kom nu naar beneden. :)

Beneden knuffel ik mijn ouders. 'Dag mam, dag pap. Ik hou van jullie.'

'Veel plezier, lieverd.'

Dan duw ik de klink naar beneden en wil naar buiten stappen, maar bots tegen Raphael aan, wiens hand bij de deurbel is blijven steken.

'Oeps.' Ik grinnik en kijk hem aan terwijl ik een stap achteruit doe.

Zijn ogen glijden over mijn lichaam. 'Aurora... wauw,' stamelt hij. 'Je ziet er prachtig uit.'

Ik bloos. 'Jij ook. Heb je speciaal voor mij dat overhemd aangetrokken?'

'Mijn moeders idee,' mompelt hij. 'Maar jij... Aurora... Ik ben zo'n geluksvogel.'

Ik grijns voor ik dichter naar hem toe stap. 'Ik denk het ook.'

Hij laat zijn blik nogmaals over mijn lichaam dwalen – wat het prima doet voor mijn ego – en stopt bij mijn ogen. 'Nu heb ik dus écht een prinses,' zegt hij zacht.

'Báh, wat afgezaagd,' plaag ik.

Hij strijkt en pluk haar achter mijn oor en mijn hart mist een slag. 'Maar je vindt het wel leuk, of niet?'