Ik daag je uit

21. Hij is best hot

Hoofdstuk 21

Hij is best hot

* * *

Zondagmiddag verveel ik me, en puur omdat het kan, bel ik Raphael. Met een ondeugende grijns typ ik zijn nummer in en luister hoe de telefoon overgaat.

'Hé, Raphael.' Hij klinkt verveeld, merk ik tot mijn teleurstelling. Ik dacht dat hij het wel grappig zou vinden dat ik hem belde.

'Met mij,' zeg ik, 'Aurora.'

'Prinses! Hoi, sorry, ik keek niet naar het beller-ID.' Dat klinkt al een stuk beter. 'Miste je me soms?' voegt hij er op licht arrogante toon aan toe.

'Absoluut niet,' antwoord ik. 'Nee, ik had gewoon zin om met je te praten.'

Het is even stil aan de andere kant van de lijn. 'Wacht even. Dit moet ik laten bezinken. Jij, Aurora Jasmine Pachter, hebt zín om met míj, Raphael Roux, te praten?'

'Eh... Ja?'

'SNEL, BEL DE KRANT!' tettert hij door de hoorn, 'EN OOK METEEN DE AMBULANCE! Zeg me eens, Aurora, voel je je ook koortsig?'

Ik rol met mijn ogen, wat hij helaas niet kan zien. 'Wat fúck-ing kinderachtig, Raphael,' zeg ik nadrukkelijk, terwijl ik drie vingers tegen mijn mond aanduw om niet te hoeven lachen.

'Ik ga een lied over je schrijven. Nee, wacht, een heel album. En dat noem ik dan The Day She Called Me.'

Ik proest het uit. 'En ga je dat dan ook compleet zingen onderaan mijn balkon?'

'Zou ik heel graag doen, maar jammer genoeg heb je geen balkon.'

Ik grijns. 'O ja, jammer.'

'Nee hoor, komt goed. Ik word wel gewoon wereldberoemd, toer de wereld over met jouw naam op mijn shirts en dan móét je wel verliefd op me worden.'

Ik ben even stil.

Dan kan ik me wel voor mijn kop slaan. Natúúrlijk bedoelt hij dat niet serieus, idioot! berisp ik mezelf. Hij maakt een grápje. 'Dan moet ik wel, ja,' zeg ik dus veel te laat. 'Anders krijg ik honderdduizend moordlustige tienermeisjes achter me aan.'

'Precies.' Als hij iets door heeft gehad, gaat hij er niet op in. 'Hashtag Auraphael.'

Ik proest. 'Hoorde jij dat ook? De eerste avond?'

Hij lacht. 'Niemand is ooit zo snel geshipt als wij.'

'Applaus voor ons,' reageer ik droog.

'Hm-hm.'

'De volgende date is voor jou, hè? Weet je al wat je wilt doen?'

'Nee. Of ik bedoel, ja, maar het is...' Hij aarzelt. 'Het is een beetje anders. Raar. Nou, ja, het is meer of jij het ook leuk vindt.'

Nu ben ik toch wel heel nieuwsgierig. 'O ja?' vraag ik. 'Vertel.'

'Oké. Er is een leeg weiland, net buiten onze wijk, waar nooit iemand komt.'

'Ga verder,' spoor ik aan.

'We zouden... Of, eigenlijk, ik ga wel eens... Oké, wacht. 's Nachts is de lucht daar helder als kristal - je kunt elke ster aan de hemel zien. Het is echt prachtig. Ik weet niet of jij een natuurmens bent, maar in slaap vallen terwijl je naar die sterrenhemel kijkt... is het beste ooit.'

Ik heb eerlijk waar áltijd al een keer buiten willen slapen. 'Dus je bedoelt, wij met z'n tweeën, slapen, in een weiland?'

'Dat bedoel ik.'