Ik daag je uit

II. Raphaels weddenschap [bonus]

Vanwege onduidelijkheid: dit is hoofdstuk vier/vijf vanuit Raphael.

***

Bonushoofdstuk II

Raphaels weddenschap

* * *

'Och, arme, zitten je haartjes niet helemaal goed?' roep ik naar boven. 'Weet je wat? Ik ga wel zonder je. Dan kom je gewoon een uurtje later. Maar dan heb je wél een mooi kapsel.'

'Nee, je wacht op me, lul,' klinkt het geïrriteerd van boven.

'Taalgebruik!' hoor ik mevrouw Huizing bestraffend tegen haar zoon zeggen, welke antwoordt met een slappe 'sorry'.

Ik grijns kwaadaardig, gooi mijn sleutels in de lucht en vang ze weer. Milan is echt een idioot. Zijn haar is zijn baby.

'Drie!' begin ik dreigend.

'Dram niet zo, Roux!'

Mijn grijns wordt breder. 'Twee.'

Gerommel. 'Au! Ik kom al.'

'Eén.'

Milan komt de trap afrennen. 'Jij bent echt geschift, hé.'

'En jíj moet heel goed op je woorden passen aangezien het wel de auto van die geschifte is waarmee jij naar je bestemming wordt gereden.'

Milan kucht. 'Niet van jou, van je ou-'

Ik geef hem een trap tegen de zijkant van zijn been. 'Laat het me niet horen.'

'Psychoot. Stap nou maar in.'

Kevin zit al in de auto. Hij ziet eruit alsof hij in slaap is gevallen; zijn haar is een soort egel en zijn ogen staan half dicht. Kevin is ook veel te stoïcijns voor feestjes. Nou ja, na een paar drankjes komt hij wel los.

Grijnzend start ik de auto. Hij is dan wel van mijn ouders, maar ik weet mooi wél hoe ik ermee om moet gaan. Binnen no time zijn we op het feest. Wel een stuk later dan dat we zijn uitgenodigd, maar dat is eigenlijk wel positief, want de echte pret begint altijd het laatst op de avond.

Ik vraag me af of Aurora er is.

Maar dat is een stomme gedachte, een écht stomme gedachte. Ze gaat niet naar feestjes. Dat heeft ze vanmiddag zelfs nog gezegd. Aurora gaat echt niet in een mini-jurkje over de dansvloer lopen.

Het idee alleen al.

Wauw. Wáúw.

'Doe normaal, Roux,' zegt Kevin hoofdschuddend als we over het erf naar de villa lopen. 'Je moet er écht mee kappen. Ze is er niet. Wat had je ook gewild? Ze heeft een hekel aan je.'

'Ja, dat weet ik ook wel.' Die knul kent me veel te goed. Ik leg mijn handen in mijn nek terwijl we naar het huis van Melissa lopen en kijk naar de lucht. 'Ik was ook echt niet bepaald van plan haar te versieren. En trouwens...' Grijnzend buig ik me naar hem toe. 'Volgens mij zijn er meer dan genoeg andere meisjes op dit feest.'

'Exact,' zegt Milan met een extreem brede grijns op zijn gezicht. Hij voelt zich hier als een vis in de zee. 'Aan het einde van de avond heb ik een meisje. Wedden?'

'Wedden?' Ik trek een vies gezicht. 'Succes ermee.' Dan spot ik een lichtgevend puntje. Dat moet Levi zijn. Hij zit op een bankje in een hoek te roken, ouwe smeerlap. 'Ik zie jullie zo wel, jongens,' meld ik.

Levi is mijn neef. Hij is een half jaar ouder en rookt geloof ik twee pakjes sigaretten per dag. 'Hé,' groet hij als hij me ziet. 'Alles goed?'

Ik haal mijn schouders op en laat me naast hem zakken. 'Ik kom net aan. Is het een beetje leuk hier?'