SECOND CHANCE

κεφαλαιο 9

"ΣΟΦΑ ΛΌΓΙΑ"

Την επόμενη μέρα σηκώθηκα από το κρεβάτι μονό όταν σιγουρευτηκα ότι ο Κέβιν είχε φύγει από το σπίτι.Ολο το βράδυ έμεινε έξω από την πόρτα μου.Δεν ήθελα να είμαστε μαλωμενοι.
Κατέβηκα τις σκάλες καί τό πρώτο πράγμα που αντικρυσα ήταν μια τεράστια ανθοδέσμη πάνω στην τραπεζαρία.Πλησιασα και πήρα την κάρτα στα χέρια μου και την άνοιξα.

"Συγνώμη,Σε αγαπάω.
                  Κέβιν Καρτερ"

Σήκωσα το τηλέφωνο και σχημάτισα τον αριθμό του.

"Το ήξερα ότι δεν μπορείς να μου κρατήσεις κακία..."

Για κάποιο λόγο τα λόγια του με πείραξαν.Δεν είπα όμως τίποτα.

"Ευχαριστώ για τα λουλούδια..."

"Και καλά κανεις,κόστισαν μια μικρή περιουσία.....ο καημένος ο Πίτερ τσακίστηκε να πάει να τα πάρει..."

Πόσο πιο άσχημα να νιώσω......

"Δεν ήταν ανάγκη να ξοδευτεις για μένα..."

Του είπα ειρωνικά.

"Α μην ανησυχείς τα πέρασα στα έξοδα της εταιρείας"

Δεν πίστευα στα αυτιά μου...
Ο Κέβιν δεν ήταν έτσι.
Ούτε μια ανθοδέσμη δεν αξιζα για αυτόν;;;

"Να σε περιμένω το βράδυ;"

"Αχ ξέχασα να σου πω....φεύγω για φωτογράφηση θα γυρίσω το Σάββατο για το πάρτυ.Κανονισε να είναι όλα τέλεια....κι εσύ μαζί."

Είμαστε έτοιμοι...

Ακούστηκε μια φωνή από το βαθος

"Πρέπει να κλείσω ,τα λέμε το Σάββατο"

Η γραμμή έκλεισε κι εγώ είχα μείνει να κρατάω ακομα το τηλέφωνο.
Μάλιστα....ούτε σε αγαπώ,ούτε θα σου τηλεφωνήσω, τίποτα.
Άραγε την κάρτα να την έγραψε κι αυτή ο Πίτερ;

....,..............................................................

Δεν είχα όρεξη για τίποτα.
Έφτιαξα ένα καφέ, κουλουριαστηκα στον καναπε και χάθηκα στις σκέψεις μου,πάλι.

Θυμήθηκα τη μέρα που γνώρισα τον Κέβιν, ήταν τόσο όμορφος που σκέφτηκα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να με κοιτάξει.Κι όμως με διέψευσε.
Ωραίες αναμνήσεις κατέκλυσαν το μυαλό μου.

Το κουδούνισμα του κινητού με έβγαλε από τις σκέψεις μου.

Είχα μήνυμα από τον Ιαν.

"Σε περίμενα ...."

Τι ώρα είναι;;;;
Μόλις συνειδητοποίησα ότι είχε βραδιάσει.... Ήμουν όλη μέρα καθηλωμένη στον καναπέ....
Πληκτρολογησα μια απάντηση.
Δεν είχαμε πει ότι θα βρεθούμε,τι με περίμενε;