SECOND CHANCE

κεφαλαιο 24

Η Εύα βγήκε έξω από το σπίτι σαν χαμένη.
Τι είναι όλα αυτά;
Γιατί τόσα ψέματα;
Αναρωτιόταν, τίποτα δεν της φαινόταν λογικό.
Το βήματα της την οδήγησαν μακριά, δεν ήξερε πόση ώρα περπατούσε, ούτε που ακριβώς βρισκόταν.
Μπήκε στο πρώτο μοτέλ που βρήκε μπροστά της κι αφού πήρε το κλειδί από τη ρεσεψιόν,ανεβηκε στον τέταρτο όροφο και κλείστηκε στο δωμάτιο της.Επρεπε να βάλει τις σκέψεις της σε μια τάξη.
Έκατσε για αρκετή ώρα μπροστά στο παράθυρο, το μυαλό της ήταν θολωμενο,κοιτούσε έξω να στην πραγματικότητα αν την ρωταγες δεν ήξερε να σου πει τι κοιτάει.
Σκόρπιες εικόνες και λέξεις πέρναγαν από μπροστά της λες κι έβλεπε ταινία.
Ο Ίαν,ο Κέβιν,η Μπεθ,ακόμα κι η Μπεθ της είχε πει ψέματα.
Σκούπισε τα μάτια της που έτρεχαν και σήκωσε το τηλέφωνο του δωματίου.Λιγο αλκοόλ ήταν ότι καλή μπορουσε να ζητήσει αυτή την στιγμή.Παρηγγειλε ένα μπουκάλι βότκα, μόλις της το έφεραν το πήρε στα χέρια της και το πρώτο ποτήρι κατέβηκε χωρίς να το καταλάβει,το ίδιο και το δεύτερο, στο τρίτο ένιωσε ένα ελαφρύ κάψιμο και βεβαιώθηκε πως ήταν ξύπνια,όλα όσα ζούσε δεν ήταν όνειρο.Το κινητό της δεν είχε σταματήσει να χτυπάει,ο ήχος την τρελαίνει, έβγαλε γρήγορα τη συσκευή από την τσάντα της και πριν το κλείσει ήδη ένα μήνυμα του Ιαν.

"Αν με αφήσεις να σου εξηγήσω ,θα καταλάβεις ότι μόνο εσύ με νοιαζεις...
Μου λείπεις ήδη..."

Έκλεισε το κινητό και το  παραχωσε στην  τσάντα της.Κι αλλά ψέματα.
Δεν άντεχε άλλο.
Μπήκε στο μπάνιο και γέμισε την μπανιέρα με νερό κι αφρολουτρο.
Πήρε μαζί της το μπουκάλι με το διάφανο υγρό,γδυθηκε και βούλιαξε στην μπανιέρα.
Μιση ώρα αργότερα
το καυτό νερό και το βαρύ ποτό,την χαλάρωσαν αρκετά,έφτασε σε σημείο να γελάει με την όλη κατάσταση.
Αποφάσισε να βγει, αλλά ζαλιζοταν τόσο πολύ που στην αρχή της φάνηκε αδύνατο να μετακινηθεί.Προσπαθησε αρκετές φορές, ώσπου στο τέλος τα κατάφερε να συρθεί μέχρι το κρεβάτι,ξάπλωσε και έκλεισε τα μάτια της,σε λίγο βρέθηκε στην αγκαλιά του Μορφέα, ευχήθηκε όταν θα ξύπναγε να έβλεπε τα πράγματα αλλιώς, ή έστω να μην πονάει τόσο πολύ.

Όταν ξύπνησε, το κεφάλι της πονούσε τόσο πολύ που νόμιζε ότι θα σπάσει, προσπάθησε να προσανατολιστεί,η συνειδητοποίηση την έκανε να νιώσει ακόμα χειρότερα... Έσυρε τα πόδια της μέχρι το μπάνιο και έριξε μπόλικο νερό στο πρόσωπο της,κοιταχτηκε στον καθρέφτη και τρόμαξε με την όψη της.Κοιταξε το ρολόι της και ήταν ήδη απόγευμα,μα καλά πόσες ώρες κοιμόταν;;;
Παρήγγειλε ένα καφέ σκέτο και ζήτησε κι ένα παυσίπονο,ίσως την βοηθούσαν  να συνέλθει λίγο.
Άνοιξε το κινητό της,πιο πολύ από περιέργεια, ήθελε να δει ποιος την είχε αναζητήσει.
Βρήκε άπειρες κλήσεις του Ιαν και τεσσερα μηνύματα,δεν τα διάβασε, είχε και κάποιες κλήσεις από την Μπεθ, αυτό όμως που τράβηξε την προσοχή της, ήταν ένα μήνυμα της.

"Το ξέρω αυτή την στιγμή δεν θες να ακούσεις κανέναν, όταν νιώσεις καλύτερα έλα να με βρεις,έχω να σου πω μια ιστορία που θα λύσει όλες σου τις απορίες"

Τι άλλο να ακούσω;
Παλιό ψέματα;
Αναρωτιόταν τι να ήθελε να της πει.
Δεν ήθελε να πάει αλλά η περιέργεια νίκησε τελικά.

Ετοιμάστηκε και ξεκίνησε για το σπίτι της Μπεθ.
Όταν έφτασε χτύπησε το κουδούνι αλλά δεν άνοιξε κανένας.
Πήγε από την μεριά της παραλίας,προσέχοντας να μην έχει τίποτα ανεπιθύμητες συναντήσεις.
Όλα έμοιαζαν ήσυχα κι εκεί.
Ίσως να έχει πεταχτεί κάπου.
Κάθισε στα σκαλάκια της βεράντας και περίμενε.

Μετά από αρκετή ώρα την είδε να έρχεται από μακριά.
Η Μπεθ δεν την είδε παρά μόνο όταν έφτασε.
Ήταν λαχανιασμενη από το τρέξιμο.Κοιταχτηκαν για λίγο χωρίς να μιλάνε.
Πρώτη έσπασε τη σιωπή η Εύα.

"Ήρθα...."

"Σ'ευχαριστω....."

"Είχες πάει για τρέξιμο;"

"Ναι ήθελα να ξεφύγω λίγο. ."

Κούνησε το κεφάλι με κατανόηση.
Η Μπεθ την πλησίασε κι η Εύα σηκώθηκε όρθια.
Κλείστηκαν η μια στην αγκαλιά της άλλης και ξέσπασαν σε κλάματα.
Η Μπεθ τραβήχτηκε πρώτη και σκούπισε τα μάτια της.

"Έλα πάμε πάνω, θα σου πω την αλήθεια και μετά βγάλε μόνη σου τα συμπεράσματα σου "

Ανέβηκαν αγκαλιασμενες

Αυτή η συζήτηση θα άλλαζε τα πάντα ή μήπως όχι;