SECOND CHANCE

κεφαλαιο 30

"Κέβιν.....;"

"Τι έγινε Ευάκι, δεν σου έλειψε καθόλου ο αντρουλης σου;;;"

Ηταν ειρωνικός και η φωνή του φανέρωνε όλη την απέχθεια του απέναντι μου.

"Τι θέλεις;;"

"Στη θέση σου γλυκιά μου θα μου μιλουσα καλύτερα"

"Δεν έχω άλλη υπομονή Κέβιν και σίγουρα δεν έχω κάτι άλλο να χάσω"

"Εμαθα πως σκαλίζεις το παρελθόν Εύα,ενώ ήμουν ξεκάθαρος από την αρχή.Δεν προκειται να σε αφησω, μου ανηκεις, για αυτό μη συνεχίσεις γιατί θα με αναγκάσεις να αλλάξω τακτική..."

"Κάνε ο,τι νομίζεις, κουράστηκα πια."

"Οπως  θέλεις.... αλλά μην πεις μετά ότι δεν σε προειδοποίησα...."

Η γραμμή έκλεισε ξαφνικά κι εγώ έμεινα με το τηλέφωνο στο χέρι, προσπαθώντας να καταλάβω τι είχε μόλις ειπωθεί.

"Εύα;;;"

Η φωνή του Ιαν με επανέφερε στην κουνησα το κεφάλι μου για να ξεκολλήσω και τον κοίταξα.

"Τι σου είπε;"

"Να αφήσω το παρελθόν,να μην ψάξω άλλο γιατί δεν θα μου δώσει ποτέ διαζύγιο, του ανήκω λέει...."

Προσπαθούσα κι εγώ η ίδια να συνειδητοποιησω τα λόγια του.

Ι Ίαν με έπιασε και με κοίταξε στα μάτια

"Δεν με νοιάζει αν θεωρείσαι παντρεμένη, δεν με νοιάζει αν δεν πάρεις ποτέ διαζύγιο, αλλά δεν του ανηκεις μωρό μου.Εδω είναι η θέση σου.Δεν θα τα παρατησουμε,θα την  βρούμε την άκρη στο υπόσχομαι."

"Ιαν.... Θέλω να πάμε να βρούμε τον επιστάτη.Θελω να τελειώνει όλο αυτό,θέλω να φύγει από πάνω μου άλλιως δεν θα μπορώ να προχωρήσω."

Με αγκάλιασε και μου φίλησε τα μαλλιά.

"Ο,τι θέλεις μωρό μου αρκεί να είσαι καλά."

Την επόμενη κιόλας μέρα ο Ίαν είχε κανονίσει να πάμε να βρούμε αυτόν τον άνθρωπο ή έστω να προσπαθήσουμε να τον βρούμε...
Μπήκε στο δωμάτιο κουμπωνοντας το πουκάμισο του.

"Είσαι έτοιμη;"

"Ναι, μπορούμε να φύγουμε."

Σε όλη την διαδρομή δεν μιλήσαμε καθόλου,ο καθένας ήταν χαμένος στις σκέψεις του.

Μόλις περάσαμε τα σύνορα της παλιάς μου γειτονιάς,μνήμες πλημμύρισαν το μυαλό μου.Απο την παιδική μου ηλικία,από τους γονείς μου κι από αυτον.