SECOND CHANCE

κεφαλαιο 25

Περάσαμε στην κουζίνα.

"Να φτιάξω τσάι;"

"Το τσάι δεν νομίζω να βοηθήσει,έχεις κάτι με αλκοόλ???"

Ήρθε δίπλα μου και μου χαϊδεψε τα μαλλιά.

"Γλυκιά μου ούτε το αλκοόλ θα βοηθήσει,αλλά για σήμερα θα κάνω μια εξαίρεση"

Μου έβγαλε ενα μπουκάλι τελικά,έφερε δύο ποτήρια και τα ακούμπησε μπροστά μου, τράβηξε την καρέκλα της και έκατσε απέναντι μου.

Τράβηξα το μπουκάλι και γέμισα τα ποτήρια.Το πρώτο το κατέβασα αμέσως,το δεύτερο το ίδιο, στο τρίτο ποτήρι με σταμάτησε.

"Με το μαλακό..."

"Πες μου σε παρακαλώ την αλήθεια γιατί θα τρελαθώ...."

Σταύρωσε τα χέρια της πάνω στο τραπέζι και ξεφυσηξε.

"Θα σου πω μια ιστορία.....
Όπως πολύ καλά ξέρεις ήμουν παντρεμένη και κράταγα το γάμο μου κρυφό, παιδιά δεν έκανα..."

Δυσανασχετησε

"Αυτά τα ξέρω ήδη Μπεθ,που θες να καταλήξεις,τι σχέση έχουν όλα αυτά με εμένα;"

"Μη βιάζεσαι....εγώ δεν έκανα παιδιά,όμως η αδερφή μου έκανε....
Παντρεύτηκε μικρη, σχεδον δεκαοκτώ χρονών,με έναν άντρα που είχε πολλά λεφτά και έκανε ακόμα περισσότερα, όμως...ο γάμος της δεν ήταν ευτυχισμένος,ο άντρας της την παραμελούσε και την  απατούσε με την πρώτη ευκαιρία.Παρακαλουσε το Θεό να της χαρίσει ένα παιδί,όμως το παιδί δεν ερχόταν.Οσο περνούσαν τα χρόνια η ψυχολογία της χειροτέρευε,της έλεγα να τον αφήσει, αλλά εκείνη ήταν πολύ ερωτευμένη μαζί του,για εκείνη ήταν ο ένας και μοναδικός...... έριχνε το φταίξιμο πάνω της επειδή δεν μπορούσε να του χαρίσει ένα παιδί.Μετα από 10 ολόκληρα χρόνια,το θαύμα έγινε, έμεινε έγκυος και ήταν άλλος άνθρωπος, δεν την είχα ξαναδεί τόσο ευτυχισμένη.
Ο άντρας της προσωρινά έγινε υπόδειγμα οικογενειάρχη κι εκείνη έλαμπε δίπλα του.
Οι μήνες πέρασαν κι ένα φθινοπωρινό  πρωινό έφερε στον κόσμο τον γιο της,ένα πανέμορφο μωρό,στρουμπουλο,με ξανθά μαλλιά και καταγάλανα μάτια,της έμοιαζε τόσο πολύ.....
Όλα κυλούσαν ωραία τους  πρώτους μήνες, δεν έχω ξαναδεί μάνα να κάνει έτσι για το παιδί της,δεν το άφηνε στιγμή από τα μάτια της, ακόμα κι όταν κοιμόταν.
Όμως η ευτυχία δεν κράτησε πολύ....
Ο άντρας της ξεκίνησε τα ίδια και χειρότερα αυτή την φορά,η αδερφή μου άρχισε να μαραζώνει παλι,η μόνη της παρηγοριά ήταν ο μικρός της πρίγκιπας,όμως μεγαλώνοντας το παιδί ήταν ζωηρό και τα νεύρα της άρχισαν να κλονίζονται.
Κατάθλιψη.Αυτο ήταν το πόρισμα των γιατρών.
Λίγα χρόνια μετά τη γέννηση του γιου της,η αδερφή μου έφυγε από το σπίτι και δεν ξαναγύρισε....... ποτέ.
Τρακαρε καθώς έφευγε
προς άγνωστη κατεύθυνση.
Καρφώθηκε πάνω σε ένα δέντρο και πέθανε ακαριαία.
Ατύχημα.....είπαν.
Όμως δεν το πίστεψα ποτέ."