SECOND CHANCE

κεφαλαιο 10

ΤΟ ΠΑΡΤΥ:

Ξημέρωσε Σάββατο, ήταν η μέρα του πολυσυζητημένου πάρτυ.
Κι ενώ ο Ίαν με βομβαρδίζει με μηνύματα,Ο Κέβιν  ούτε φωνή ,ούτε ακρόαση.
Από τα μέσα μαζικής δικτύωσης μαθαίνω νέα του και ειναι πάντα μαζι με κάποια αιθέρια ύπαρξη.
Αυτή ήταν και η αφορμή να σκεφτώ καλύτερα τα λόγια της Μπεθ.

Αφού ήταν όλα υπό έλεγχο,αποφάσισα να αφιερώσω τη μέρα σε μένα.
Έπρεπε να αποδείξω στον Κέβιν, αλλά και στον εαυτό μου,ότι δεν ξοφλησα σαν γυναίκα από τα 25 μου.

Αγόρασα ένα πολύ ακριβό φόρεμα,επωνύμου σχεδιαστή . Άλλωστε πως το είπε ο Κέβιν"....προσπάθησε να σουλουπωθεις όσο μπορείς...."
Ε φαντάζομαι με ένα τέτοιο φόρεμα και μαλλί κομμωτηρίου κάτι θα κάνω...

...,........................................,,....................

Η ώρα είναι ήδη δεκα,το σπίτι έχει στολιστεί και οι άνθρωποι από το catering έχουν ετοιμάσει τα πάντα και σερβίρουν τον κοσμο.
Ο Κέβιν ήρθε κατευθείαν από το αεροδρόμιο, ντυμένος με ένα πολύ μοντέρνο κι επώνυμο κοστούμι,μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και μου είπε να κατέβω διακριτικά λίγο μετά από εκείνον.
Μετά από δύο μέρες,μόνο αυτό βρήκε να μου πει.
Τσεκαρω μια τελευταία φορά το μακιγιάζ και τα μαλλιά μου.
Φοράω το καινούριο μου φόρεμα κι αφού κοίταχτηκα μια τελευταία φορά στον καθρέφτη,πήρα βαθιά ανάσα και γύρισα το πόμολο της πόρτας.
Ας τελειώνουμε μια ώρα αρχυτερα με ολο αυτό το πανηγύρι.
Έφτασα στην άκρη της σκάλας και πανικοβλήθηκα με τον χαμό που γινόταν.
Κόσμος στριμωγμένος στις σκάλες,στους διαδρόμους,το σαλόνι γεμάτο άγνωστους.
Ποιοι είναι όλοι αυτοί;;;;
Κατέβηκα με δυσκολια και κρύφτηκα στην κουζίνα για να βολιδοσκόπηση την κατάσταση από απόσταση.
Σερβιτόροι πήγαιναν κι έρχονταν με γεμάτους δίσκους στα χέρια.
Ο Κέβιν ηταν περιτριγυρισμενος  από τον γυναικείο πληθυσμό και φαινόταν να το διασκεδάζει.
Είδα την Μπεθ να μιλάει με μια παρέα λίγο πιο δίπλα.
Σήκωσε το ποτήρι της να με χαιρετήσει,της χαμογέλασα και μου έκανε νόημα ότι θα τα πούμε μετά.
Η ώρα περνούσε κι εγώ δεν είχα βρει ακόμα το κουράγιο να βγω από την κρυψώνα μου.
Τα μάτια μου πλανηθηκαν στο χώρο και σταμάτησαν πάνω σε δύο πράσινα μάτια που ομολογουμένως μου είχαν λείψει.
Ο Ίαν στεκόταν σε μια γωνιά με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος.Ηταν άψογος μέσα στο καλοραμμενο κοστούμι του.
Άρχισε να περπατά προς το μέρος μου, ήρθε και στάθηκε δίπλα μου χωρίς να με κοιτάει.

"Είσαι πανέμορφη όπως πάντα..."

"Σ' ευχαριστώ.Κι εσύ είσαι πολύ όμορφος"