SECOND CHANCE

κεφαλαιο 31

Τη διαδρομή του γυρισμού δεν την θυμάμαι καθόλου.
Μπήκα κατευθείαν στο μπάνιο, λίγο κρύο νερό ίσως με βοηθήσει.
Βγήκα και ξάπλωσα στο κρεβάτι.

Ο Ίαν ήρθε κοντά μου.

"Τι συμβαίνει;Δε χάρηκες που βρήκαμε επιτέλους μια άκρη;"

Ανασηκωθηκα στο κρεβάτι για να τον βλεπω καλύτερα.

"Φυσικά και χαίρομαι αλλά δεν καταλαβαίνεις  ότι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου ήταν ένα τεράστιο ψέμα.Ενα ψέμα που δεν καταλαβαίνω ..... γιατί;;;;"

"Δυστυχώς δεν μπορώ να σου απαντήσω σέ αυτό."

"Πρώτη φορά νιώθω την ανάγκη να κάνω κακό σε κάποιον κι αυτό με τρομάζει.Δεν είμαι αυτή εγώ!!"

Με πήρε στην αγκαλιά του και μου χαϊδεψε τα μαλλιά.

"Σςςςςς ηρέμησε , είσαι συγχυσμένη τώρα για αυτό σκέφτεσαι έτσι."

"Τι θα κάνουμε τώρα;"

"Τώρα το παιχνίδι αλλάζει...
Τώρα εμείς έχουμε το πλεονέκτημα..."

"Τον φοβάμαι..."

"Τώρα αυτός πρέπει να φοβάται μωρό μου.Σκεψου ότι είσαι ελεύθερη πια να κάνεις ο,τι θέλεις...Σκέψου ότι δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε πια!"

Είχε δίκιο.Στεναχωριομουν για όλα όσα έζησα και αποδείχτηκαν μια τεράστια φούσκα ενώ θα έπρεπε να χαίρομαι που απαλλάχτηκα επιτέλους από τον Κέβιν.Ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω.

"Σε ευχαριστώ που υπάρχεις στη ζωή μου..."

"Τώρα είσαι επίσημα δική μου,μην το ξεχνάς αυτό..."

Τη δήλωση του τη σφραγίδα με ένα φιλί.
Τώρα είμαστε μόνο εγώ κι αυτός, χωρίς τρίτους, χωρίς έννοιες.
Για το αύριο θα δούμε.

Με τον Ιαν το σκεφτηκαμε καλά θα αφήναμε να περάσουν λίγες μέρες,να δούμε αν ο Κέβιν θα μάθαινε κάτι από τα τσιράκια του.Και μετά θα ανοίγαμε τα χαρτιά μας.

Πέρασε μια εβδομάδα μέχρι να ξαναχτυπήσει το τηλέφωνο μου απο εκείνον .

Κοίταξα τον Ιαν και μου έκανε νόημα να το σηκώσω είχε έρθει η ώρα.

"Παρακαλώ..."

"Έλα γυναικούλα μου...Τόσες μέρες περιμένω και δεν έχεις φανεί ακόμα,θέλεις να θυμώσω;"

Αηδιαζα και μόνο που άκουγα τη φωνή του.

"Κάνε ο,τι νομίζεις Κέβιν, δεν σε φοβάμαι πια"

"Ο,τι κι αν κάνεις δεν θα απαλλαχτεις ποτέ από μένα γλυκιά μου"

"Φυσικά!!!Για να απαλλαγώ θα πρέπει να μου δώσεις το διαζύγιο έτσι;"

"Χαχα ναι κι αυτό δεν θα γίνει ποτέ"

"Για το γάμο που κάναμε στο γκαράζ σωστά;"

Δεν μίλησε.

"Που είχαμε για μάρτυρα τον φίλο σου τον Μπατ ναι;"

"Δεν καταλαβαίνω που το πας;"

"Δεν το πάω εγώ 'γλυκέ 'μου, μόνο του παει..."

"Μίλα ξεκάθαρα"

"Δεν υπάρχει γάμος,όπως πολύ καλά ξέρεις!!!
Για αυτό σταματά να με ενοχλεις,κάνε απλά πως δεν με γνώρισες ποτέ ,όπως κάνω κι εγώ"

"Τι είναι αυτά που λες;"

"Ωωω μη μου πεις ότι πληγώθηκε γιατί ξέρεις κάτι... δεν με νοιάζει."

"Εύα γυρνά πίσω και θα σε συγχωρήσω"

"Είσαι άρρωστος.. ."

"Εύα αν δεν γυρίσεις θα το μετανιώσεις..."

"Αποκλείεται να μετανιώσω περισσότερο απ'ότι έχω ήδη κάνει για τα χρόνια που σου χάρισα.''

"Εύα.. "

Έκλεισα το τηλέφωνο πριν ολοκληρώσει τη φράση του και ξαφνικά ένιωσα πιο ήρεμη,σαν να μου έφυγε ένα βάρος.Ο Ιαν με παρατηρούσε από μακριά και φαίνονται περήφανος για μένα.

"Πως είσαι;"

"Καλύτερα από ποτέ"

"Ωραία...τι θα έλεγες λοιπόν να πάμε  ένα ταξιδακι για λίγες μέρες;"

Τα μάτια μου έλαμψαν.

"Μιλάς σοβαρά;"

"Φυσικά... ξέρεις σκέφτηκα ότι γνωριστήκαμε κάτω από περίεργες συνθήκες και συνειδητοποίησα ότι δεν έχουμε βγει ποτέ μαζί, αλλά επειδή είμαστε και ανάποδοι είπα αντί για πρώτο ραντεβού,να σε πάω πρώτο ταξίδι,τι λες;"

Τσιριξα από την χαρά μου και πήδηξα πάνω του σαν πεντάχρονο, μοιράζονταν φιλιά.

"Να υποθέσω ότι συμφωνείς;"

"Εννοείται..."

"Ετοιμάσου τότε και γρήγορα ε;"

"Εννοείς.... τώρα;"

"Έφυγες"

Μου έριξε μια στον πισινό και έφυγα γρήγορα να ετοιμαστώ.

"Εεεε....δεν θες να μάθεις που θα πάμε;"

"Δεν με νοιάζει αρκεί που θα είμαστε μαζί"

Έφυγα ανεβαίνοντας δύο δύο τα σκαλιά.

Αν νομίζετε ότι μετά από αυτό
'Ζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα....'
Ξεχάσατε το....
Έχουν λίγο δρόμο ακόμα!!!
Α και μη ξεχνάτε και τον Κέβιν .
Τώρα τον ξέρετε αρκετά καλά για να καταλάβετε ότι δεν θα το αφήσει έτσι.

😈😈😈

xxx