SECOND CHANCE

κεφαλαιο 14

Ο Ίαν δεν έφευγε στιγμή από το μυαλό μου.
Προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι μια παντρεμένη γυναίκα δεν πρέπει να σκέφτεται και να φέρεται έτσι,όμως μάταια.
Δεν είμαι από τις γυναίκες που ψάχνουν τον επόμενο για να χωρίσουν τον προηγούμενο.Βασικα με την μια και μοναδική σχέση που έχω στο ενεργητικό μου, δεν ξέρω καν τι είδους γυναίκα είμαι ,το μόνο που ξέρω είναι ότι με τον Ιαν δεν το επεδιωξα,κάτι απροσδιόριστο με τραβάει σαν μαγνήτης κοντά του, νιώθω ότι είμαστε δεμένοι με έναν αόρατο δεσμό.
Παρόλα αυτά αν δεν ξεκαθαρίσω την κατάσταση με τον Κέβιν, πρέπει να μείνω μακριά του.
Και θα φροντιζα να ξεκαθαρίσει γρήγορα για το καλό όλων.

Τις σκέψεις μου διέκοψε ένας θόρυβος από την είσοδο.

"Εύα....γύρισα"

Τον καλωσορισα όσο πιο τυπικά μπορούσα.

"Πώς πέρασες;"

Μπα.... νοιάζεται κιόλας ;

"Μια χαρά εσύ;"

"Ξέρεις πως είναι η δουλειά... τρέξιμο όλη μέρα"

"Μάλιστα...."

"Εύα να χαρείς μην αρχίσεις τις υστερικές σου.Ειμαι πολύ κουρασμένος και το βράδυ είναι η έκθεση"

"Ποια έκθεση;"

Ύψωσε τον τόνο της φωνής του.

"Αμάν ρε Εύα ... Η έκθεση φωτογραφίας που ετοιμάζω τόσο καιρό."

"Δεν μου έχεις αναφέρει τίποτα για καμία έκθεση..."

Όχι,δεν μου έχει πει τίποτα,ποια έκθεση;

"Στο λέω τώρα.Το βράδυ είναι η έκθεση,κοίτα να ντυθείς καλά"

Το θράσος του δεν περιγράφεται.

"Δεν θα έρθω"

Με κοίταξε σαν να μην κατάλαβε τι του είπα.

"Στις 8 να είσαι έτοιμη"

Έκανε να ανέβει στον επάνω όροφο.

"Δεν.θα. έρθω"

Τόνισα τις λέξεις μια μια.

Γύρισε στη μέση της σκάλας και με κοίταξε.

"Δεν θυμάμαι να σε ρώτησα."

Ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα.

"Δεν θέλω να έρθω...θα έχεις τόσες εκεί,εμένα τι με θες; "

Κατέβηκε τη σκάλα και στάθηκε μπροστά μου.

"Είσαι γυναίκα μου και θα έρθεις μαζί μου."

"Τώρα το θυμήθηκες;"