Το κεφάλι μου πονούσε πολύ, δεν μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου,άκουγα φωνές,όμως καμία δεν ήταν η δική του.
Φώναζα το όνομα του συνέχεια
"Ιαν....Ιαν...."
"Ηρέμησε....χορηγηστε της μια ηρεμηστικη ΤΩΡΑ"
Ο Ίαν που είναι ο Ίαν.... γιατί δεν είναι εδώ; γιατί;;;;
"Η κυρία Μόρρις υπέστη ισχυρό κλονισμό,της χορηγησαμε μια ηρεμηστικη ένεση και τώρα κοιμάται"
"Μπορώ να την δω;"
"Καλύτερα όχι,ας την αφήσουμε να ηρεμήσει και θα τη δείτε αργότερα."
"Είναι καλά όμως έτσι;"
"Απλά το σοκ ήταν μεγάλο,θα είναι μια χαρά.Εσεις....ειστε συγγενης;"
"είμαι ο άντρας της"
Ο γιατρός εγνεψε καταφατικά και αποχώρησε.
Έτσι κάτι μικρό για να μη χανόμαστε.
Απ' ότι καταλάβατε η ιστορία τελειώνει και προσπαθώ να το τραβήξω όσο μπορώ.
Δεν θέλω να τους αποχωριστώ ακόμα.
xxx
YOU ARE READING
SECOND CHANCE
RandomΣυντομη περιγραφή στο πρώτο κεφάλαιο. 9/8/18 #209 αγάπη 10/8/18 #172 αγάπη 17/9/18. #159 αγάπη 25/11/18. #121 αγάπη 3/12/18. #146 έρωτας
