SECOND CHANCE

κεφαλαιο 20

Σηκώθηκα νωρίς το πρωί,ντυθηκα και κατέβηκα για την πρώτη δόση καφεΐνης.Μολις τράβηξα την πρώτη ρουφηξια,πήρα το κινητό στα χέρια μου και έστειλα ένα γρήγορο μηνύμα στον Ιαν.

Η απάντηση ήρθε σχεδόν αμέσως.

"Καλημέρα όμορφη,μου λείπεις"

Χθες το βράδυ, όταν σιγουρευτηκα ότι ο Κέβιν κοιμηθηκε,τον πήρα τηλέφωνο και του εξήγησα τι έγινε,δηλαδή ίσως να παρελειψα να αναφέρω τις μελανιές που μου έκανε, αλλά τα βασικά τα ήξερε.

Πληκτρολογησα μια γρήγορη απάντηση.

"Μόλις ξεμπερδεψω θα έρθω."

Ο Κέβιν σηκώθηκε λίγο αργότερα,κατέβηκε έτοιμος για να φύγουμε, πέρασε από δίπλα μου και γέμισε μια κούπα καφέ.
Στηρίχτηκε στον πάγκο της κουζίνας.

"Πήγαινε να ετοιμαστείς και φρόντισε να δείχνεις αξιοπρεπής..."

Μισούσα το άτομο που είχε γίνει.
Σηκώθηκα βιαστικά και ανέβηκα να ντυθώ,θα φροντιζα να είμαι όσο καλύτερη γίνεται, όχι γιατί το είπε αυτός, αλλά γιατί ήταν η μοναδική μου ευκαιρία να ξεφύγω από αυτόν.



Όταν κατέβηκα με κοίταξε λιγο περίεργα, αλλά δεν είπε τίποτα.

Μετά από μισή ώρα ήμασταν στην εταιρεία.

Η πρόεδρος ζήτησε να με δει μόνη μου,κάτι που δεν άρεσε καθόλου στον Κέβιν,του έδωσα το βιογραφικό μου κι ενθουσιάστηκε.

"Μα εσύ είσαι διαμάντι... πότε μπορείς να ξεκινήσεις?"

Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη.

"Το λέτε αλήθεια?"

"Ποτέ δεν παίζω με την δουλειά μου Εύα.."

"Μπορώ να αρχίσω και τώρα αν θέλετε"

"Θα σου δώσω  τα καλύτερα ονόματα.Πιστευω σε εσένα."

"Σας ευχαριστώ πολύ, δεν θα σας απογοητεύσω"

"Να σου κάνω μια ερώτηση?
Πως και δεν μανατζαρεις τον Κέβιν?"

"Εκείνος προφανώς δεν πιστεύει σε εμένα..."

Σχεδόν το ψιθύρισα.Ειναι κάποια πράγματα που πονάνε.

"Έχει αλλάξει από τότε που ήρθε και όχι προς το καλύτερο."

Δεν ήθελε να με φέρει άλλο  σε δύσκολη θέση.Αρκεστηκε σε ένα

"Καλώς,Ελα αύριο να σου αναθέσω τα καθήκοντα σου."

Κλείσαμε τη συζήτηση με μια θερμή χειραψία και το χαμόγελο δεν έλεγε να σβήσει από τα χείλη μου.
Βγήκα από το γραφείο του και έψαξα με το βλέμμα μου τον Κέβιν, δεν ήταν πουθενά, δεν ήξερα τι να κάνω,να τον περιμένω ή να φύγω;