Ένα έντονο αίσθημα ανησυχίας με κατεκλειζε.Δεν μπορούσα να το αποβάλλω όσο κι αν προσπαθούσα. Μαγείρεψα μηχανικά , αλλά δεν κατάφερα να βάλω μπουκιά στο στόμα μου,μετρούσα τα λεπτά μέχρι να τελειώσει η απονομή των βραβείων, μέχρι να γίνουν οι δηλώσεις και να μάθω επιτέλους τι σκαρώνει ο Κέβιν,ίσως μόνο τότε θα μπορούσα να ηρεμήσω.
Ο Ίαν κατάλαβε την ταραχή μου .
"Τι φοβάσαι; Δεν μπορεί να σου κάνει τίποτα."
Άφησα κάτω το πηρούνι μου,που τόση ώρα κρατουσα,σκαλίζοντας και ζαλίζονται το φαγητό μου.
"Ειλικρινά δεν ξέρω, αλλά έχω καλό προαίσθημα."
Σηκώθηκε και ήρθε δίπλα μου πιάνοντας με από το χέρι.
"Έλα,σήκω .Πάμε να κάτσουμε στον καναπέ να δούμε τι έχει να πει και να συνεχίσουμε την ζωή μας"
Καθίσαμε στον καναπέ και ο Ίαν έφερε δύο ποτήρια κρασί.
"Να κοίτα... είναι το τελευταίο βραβείο.Σε λίγο θα ξέρουμε."
Ο Κέβιν παρέδωσε το τελευταίο και πιο σημαντικό βραβείο της βραδιάς, χωρίς πολλά λόγια, αφήνοντας όμως υπονοούμενα για μετά.
"Και αυτό το σπουδαίο βραβείο,έχω τη χαρά να το δώσω στην καλή μου φίλη,παρ'ολα τα όσα ακούγονται, Κρίστεν Ντάλας..Έλα αγαπητή μου είναι η στιγμή σου.Εμεις θα τα πούμε μετά."
Ειπε απευθυνόμενος στο κοινό και τις κάμερες.
Σε λιγάκι η απονομή είχε τελειώσει και όλοι οι πρωταγωνιστές της βραδιάς,έβγαιναν για δηλώσεις,όλοι εκτός από τον Κέβιν. Κόντευα να τρυπήσω το πάτωμα από το παρατεταμένο χτύπημα του ποδιού μου σε αυτό.
"Ηρέμησε.... μπορεί απλά να μπλοφαρε."
Προσπάθησε να με ηρέμησε και με Εχωσε στην αγκαλιά του.
"Δεν περιμένω τίποτα καλό από αυτον, δεν το καταλαβαίνεις;"
"Ο,τι κι αν γίνει θα το αντιμετωπίσουμε μαζί οκ;"
Εγνεψα θετικα και περίμενα.
Μετά από αρκετή ώρα ο Κέβιν έκανε θεαματική έξοδο, συνοδευόμενος πάλι από δεκάδες θαυμάστριες. Όλα τα φλας έπεσαν πάνω του και οι δημοσιογράφοι έτρεξαν για να πάρουν την πολυπόθητη δήλωση που τους έταξε.
"Κέβιν,πες μας τι το σημαντικό είναι αυτό που θες να δηλώσεις;"
"Έχει να κάνει με κάποιο καινούριο δεσμό;"
"Είναι κάποιο καινούριο επαγγελματικό πλάνο;"
"Κέβιν,τι ετοιμάζεις τώρα;"
"Μη μας κρατάς σε αγωνία..."
Σαν μεγάλος υποκριτής που είναι,παραμέρισε το πλήθος γυναικών και στάθηκε μπροστά από τα μικροφωνα.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Λοιπόν, καλησπέρα σας και ευχαριστώ που περιμένατε να με ακούσετε. Όπως προείπα έχω να κάνω μια πολύ σημαντική δήλωση που θα αλλάξει την ζωή μου, ελπίζω προς το καλύτερο. Νομίζω λοιπόν πως ήρθε η ώρα πλέον να εγκαταλείψω την εργενικη ζωή κι ελπίζω επειδή με αγαπάτε να χαρείτε κι εσείς με την χαρά μου."
Η είδηση έσκασε σαν βόμβα και οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων δεν ακουγονταν καν από τους ψιθύρους που επικρατούσαν στο χώρο.
Κοίταχτηκαμε με τον Ιαν το ίδιο απορημενοι.Δεν καταλαβαίναμε τι γινόταν.Για μια στιγμή σκεφτοταν πως ήμουν όντως υπερβολική και πως επιτέλους απαλλάχτηκαμε από αυτόν. Κι ήταν τόσο όμορφο αυτό το συναίσθημα που ήθελα να κρατήσει για πάντα.Χαμογελασα πραγματικά μετά από πολύ καιρό κι ο Ίαν με έσφιξε περισσότερο πάνω του.
Ο Κέβιν έκανε νόημα στους δημοσιογράφους να σταματησουν κι εκείνοι υπάκουσαν σαν πίστα σκυλιά.
"Οι ερωτήσεις είναι πολλές, το καταλαβαίνω.Ομως ακριβώς σε αυτό το σημείο θα ήθελα τη βοήθεια σας γιατί η ενδιαφερόμενη, δεν το γνωρίζει ακόμα......"
Επιφωνήματα θαυμασμού και έκπληξης ακούγοντας διαρκώς.
"Θέλω να είστε μάρτυρες σε αυτή την τόσο ξεχωριστή για εμένα στιγμή και να την ενθαρρύνετε να δεχτεί. Ξέρετε δεν είναι του χώρου και ίσως ντραπει λιγάκι, αλλά θα το ρισκάρω.
