SECOND CHANCE

κεφαλαιο 16

Ανακοίνωση:
Το έταξα και το έκανα.Το κεφάλαιο αφιερωμένο στην dimfil γιατί μου έφτιαξε την ημέρα.Ευχαριστω.

ΔΥΣΚΟΛΗ ΝΥΧΤΑ:

Η πόρτα του δωματίου έκλεισε κι έμεινα μόνη να αναρωτιέμαι τι κάνω.
Το φόρεμα δεν με βόλευε καθόλου, αλλά δεν είχα τι άλλο να βάλω.
Θα μείνω έτσι γιατί το να μείνω με τα εσώρουχα το αποκλείω....
Ξάπλωσα στο κρεβάτι μήπως και καταφέρω να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου, αλλά η μυρωδιά του Ιαν ήταν παντού στον αέρα και προπάντων στα σεντόνια.Μου είναι ήδη δύσκολο να βρίσκομαι στο σπίτι του, στο δωμάτιο του, στο κρεβάτι του,τα λόγια του εισβάλλουν απροσκλητα στο μυαλό μου.
"...... μόνο έτσι μπορώ να σε έχω στο κρεβάτι μου..."

Συνέλθε Εύα, μάλωσα τον εαυτό μου.
Σηκώθηκα γρήγορα από το κρεβάτι και προχώρησα προς την τζαμαρία,κοίταξα έξω το πυκνό σκοτάδι.
Αντί να με απασχολεί η συμπεριφορά του Κέβιν,το μυαλό μου ήταν στο διπλανό δωμάτιο.
Με γρήγορα και αποφασιστικά βήματα βγήκα στο διάδρομο,έφτασα έξω από την πόρτα του,χτύπησα μια φορά και άνοιξα την πόρτα πριν προλάβει να απαντήσει.
Η θέα του ημιγυμνου Ιαν μου έκοψε την ανάσα,γύρισα αμέσως από την άλλη κι έκλεισα τα μάτια μου με τα χέρια μου, δεν νομίζω να έχω ντραπει περισσότερο στη ζωή μου. ..

"Συγνώμη...."

Τον άκουσα να πλησιάζει.

"Νομίζω πως έχεις ξαναδεί άντρα χωρίς μπλούζα, έτσι δεν είναι;"

Σήκωσα τα χέρια μου ψηλά από αγανάκτηση,πως φέρομαι έτσι επιτέλους;;;

"Έχεις δίκιο, απλώς....."

Να το πάλι.... μόλις τον ξαναείδα κόλλησα στο γυμνό του στέρνο,αυτός ο άνθρωπος μπορεί να με τρελάνει χωρίς καν να με αγγίξει...
Στραβοκαταπια

"......απλώς μου ήρθε ξαφνικό, δεν ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση"

Τι λέω.....;

Το γέλιο του επιβεβαίωσε την βλακεία που μόλις είπα.

"Μάλιστα.....ήθελες κάτι...;"

Ρώτησε τάχα αδιάφορα.
Άρχισα να πισωπαταω

"Έεε...όχι... . καληνύχτα...."

Έκανα μεταβολή και επιταχυνα.

"Εύα...."

Μαρμαρωσα στη θέση μου.

"Με τα ρούχα θα κοιμηθείς;"

"Δεν έχω κι άλλη επιλογή...."

"Μπορείς να τα βγάλεις..."

Γύρισα κι έπιασα το πόμολο της πόρτας.

"Όχι, δεν μπορώ... καληνύχτα"

Έκλεισα βιαστικά την πόρτα κι έφυγα.
Ξεφυσηξα ανακουφισμενγ, αλλά δεν πρόλαβα να χαρώ,άρχισε να τρέχει πίσω μου.

"Εύα περίμενε"

Μπήκα γρήγορα στο δωμάτιο μου, του,τέλος πάντων αυτό.Με ακολούθησε.

"Μπορείς να βάλεις κάτι δικό μου..

"Είμαι καλά, αλήθεια."

"Γιατί ήρθες να με βρεις;"

Τι να έλεγα, ούτε εγώ δεν ήξερα.

"Εύα... γιατί ήρθες να με βρεις;"

"Δεν ξέρω"

"Κοίταξε με"

Δεν μπορούσα.
Σήκωσε το πηγούνι μου να τον κοιτάξω.

"Γιατί είσαι μαζί του;"

Πάλι σιωπή....
Δεν θέλω να συζητήσω.

"Τι σε κρατάει κοντά του,τα λεφτά, ανασφάλεια,οφόβος ή  αγάπη;"

Δεν ήξερα αν έπρεπε να τον χαστούκισω ή να φύγω.
Δεν άντεχα άλλο τις προσβολές,αρκετές είχα ακούσει από τον Κέβιν.

"Εγώ....δεν φοβήθηκα να μείνω μόνη μου όταν ορφανεψα,δεν φοβήθηκα να δουλεύω 14ωρα για να βγάλουμε τις υποχρεώσεις μας ,πως τολμάς να με κρίνεις;
Είμαι μόνη μου και μετά την αλλαγή του Κέβιν νιώθω ακόμα πιο μόνη,να φύγω να πάω που;
Μου έχει κλείσει όλες τις πόρτες για δουλειά και δεν έχω κανέναν αλλο σε αυτό τον κόσμο"

Το πρόσωπο του ζαρωσε, σαν να πόνεσε.Εκανε να με πλησίασει αλλά τον σταμάτησα.Περασε τα χέρια του μέσα από τα μαλλιά του.

"Τον αγαπάς;"

"Αν με ρωταγες πριν από λίγο καιρό θα σου έλεγα ναι,τώρα πια κουράστηκα, δεν άφησε τίποτα καλό μέσα μου"

Σκουπισα ένα δάκρυ, όχι δεν θα έκλαιγα παλι.

Με πήρε αγκαλιά.

"Ηρέμησε.....εγώ είμαι εδώ"

"Δεν ξέρω τι να κάνω πια"

"Κοίτα με.Εισαι μια πανέμορφη και υπέροχη γυναίκα που όποιος είναι στη ζωή σου, είναι πολύ τυχερός.Ασε με να μπω στη ζωή σου Εύα.."

"Είσαι ήδη στην ζωή μου "

Βρισκόμασταν σε απόσταση αναπνοής, αλλά κανείς δεν έκανε κίνηση.

"..... Όμως δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ"

"Θα το πάμε αργά κι όπου μας βγάλει... πάνω από όλα θέλω να σταθείς στα πόδια σου."

Μου χαϊδεψε το μάγουλο,με τράβηξε μέχρι τον καναπέ,έκατσε και με πήρε αγκαλιά, δεν ξαναμίλησε κάνεις,τα είχαμε πει όλα, μείναμε έτσι μέχρι την ανατολή του ηλίου, ώσπου μας πήρε ο ύπνος αγκαλιάσμενους.

Ήταν η πρώτη φορά μετά από καιρό που ήμουν τόσο ήρεμη.