SECOND CHANCE

κεφαλαιο 35

Ξύπνησα με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη μου,έψαξα με τα χέρια μου να βρω τον Ιαν,όμως δεν ήταν στο κρεβάτι.
Τυλιχτηκα όπως όπως με το σεντόνι και βγήκε έντρομη από το δωμάτιο, φωνάζοντας το όνομα του.

"Ιαν.....Ιαν...."

Ο Ίαν ξεπρόβαλε από το γραφείο του.

"Τι συμβαίνει;
Είσαι καλά,τι έπαθες;''

Με ρωτούσε ανησυχα καθώς έρχονταν κοντά μου.

"Νομίζα ότι έφυγες"

Του είπα ξεψυχισμενα.

"Ναι, έφυγα,πήγα μέχρις το γραφείο μου.Ευα....τι έπαθες;"

Με ρώτησε καθώς σήκωνε το πηγούνι μου για να τον αντικρυσω.

"Νομίζα ότι με άφησες"

Του είπα προσπαθώντας να κρατήσω τα δάκρυα που ήταν έτοιμα να ξεχυθούν από τα μάτια μου.

"Συγνώμη.... μόλις χθες σου έκανα πρόταση γάμου,την οποία αρνήθηκες, είπαμε ή μάλλον είπα να αρραβωνιαστουμε,περάσαμε ένα υπέροχο βράδυ και ξημέρωμα μαζί, για ποιον γαμημενο λόγο πίστευες ότι θα υπήρχε έστω και μια πιθανότητα να σε αφήσω;"

Έσκυψα το κεφάλι από ντροπή που σκέφτηκα έτσι για αυτόν και έσφιξα περισσότερο το σεντόνι πανω  μου.

"Συγνώμη..."

"Όχι Εύα.... δεν την δέχομαι τη συγνώμη σου."

Τι;;;;;;;;;
Τα μάτια μου γουρλωσαν και το κεφάλι τινάχτηκε πάνω για να τον αντικρυσει.

"Όχι,μη με κοιτάς έτσι."

Προσπάθησα να μιλήσω αλλά δεν τα κατάφερα,το μόνο που έβγαινε από το στόμα του ήταν κάποια φωνήεντα που φυσικά δεν έβγαζαν νόημα.
Έκανε να φύγει προς το γραφείο του κι εγώ έμεινα καρφωμένη στο
πάτωμα να τον κοιτάω προσπαθώντας να μην σωριαστω.
Στη μισή διαδρομή τον άκουσα να μουρμουρισε κάτι και γύρισε απότομα προς τα πίσω.

"Γαμωτο σου Εύα..."

Με έπιασε από το μπράτσο και με τράβηξε απαλά μέχρι τον καθρέφτη του χολ.
Με έβαλε να σταθώ του κι εκείνος έμεινε πίσω μου.

"Κοίτα....."

Με πρόσταξε.Κι εγώ το μόνο που έκανα ήταν να κοιτάω τα μάτια του μέσα από τον καθρέφτη.
Τον είδα να ηρεμεί και κόλλησε περισσότερο πάνω μου.

"Κοίτα τον εαυτό σου μωρό μου ...
Κοίτα πόσο όμορφη είσαι"

Μου ψιθύριζε στο αυτί καθώς τραβουσε το σεντόνι από πάνω μου.

"Δεν βλέπεις πως μπορείς να με τρελάνεις χωρίς καν να με αγγίξεις;
Δεν καταλαβαίνεις πως νιώθω υπέροχα που είμαι μαζί σου;
Τι άλλο πρέπει να κάνω για να αποβάλλεις αυτές τις βλακείες από το κεφάλι σου;"

Εγλυψε το λαιμό μου κι ένιωσα έτοιμη να εκραγω.
Ναι ένιωθα η πιο ποθητή γυναίκα του κόσμου όταν ήμουν κοντά του κι εγώ τον επρηζα με τις ανασφάλειες μου.
Κοιτάζοντας τον εαυτό μου στον καθρέφτη έβλεπα κάποια που δεν ήμουν εγώ αλλά ευχομουν να είμαι σαν κι αυτή.
Αυτή η ευκαιρία δικαιωματικά μου ανήκει και θα την αρπάξω από τα μαλλιά.

Παραδομένη στα χάδια του Ιαν κι εξαντλημενη μετά την 'συμφιλιωση'
Απολαμβάνω την ζέστη αγκαλιά του.

"Μωρό μου....θέλω να σου πω κάτι."

"Μμμμ"

Μουρμουρισε σαν απάντηση μιας και δεν είχα κουράγιο για περισσότερα.

"Πριν στο γραφείο μου.....κανόνισα να βγει σύντομα η είδηση του αρραβώνα μας..."

"Μμμμ"

"Ναι ....και θα πρέπει να κανονίσουμε να δώσεις και μια συνέντευξη για να τελειώνουμε με αυτό το θέμα."

"ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙ;;;;;;;;;"

Πετάχτηκα όρθια σαν ελατήριο.

"Πες μου ότι μου κάνεις πλάκα;"

"Βρε μωρά μου....το ξέρω ότι είναι πολύ αλλά είναι αναγκαίο.Το θέμα είναι να τους πείσουμε ότι ειμασταν μαζί από την αρχή κι ότι αυτός προσπάθησε να διαβαλλει
τη σχέση μας με σκοπό να μας βλάψει τόσο προσωπικά όσο και επαγγελματικά."

Άρχισα να πηγαινοερχομαι στο δωμάτιο.

"Δεν ξέρω.... είναι.... είναι.... δεν ξέρω καν αν θα τα καταφέρω..."

Σηκώθηκε και με τράβηξε στην αγκαλιά του.

"Κοιτά με.
Θα είμαστε μαζί, θα τα πας περίφημα και θα απαλλαγούμε από αυτόν μια και καλή."

Προσπαθούσα να ρυθμίσω τις ανάσες μου ξεπερνοντας τον πανικό μου.

"Ναι...;;;;;;"

"Ναι"

"Ωραία.Τωρα κάτι τελευταίο."

"Ωχ!Ιαν πρόσεχε τι θα πεις δεν ξέρω αν μπορώ να αντέξω άλλα για σήμερα"

"Μη φοβάσαι.Ενημερωσα την Μπεθ.Ξερεις για τον αρραβώνα και ξετρελαθηκε.Της είπα να έρθει από εδώ το βράδυ, ελπίζω να μην σε πειράζει;"

"Είσαι τρελός; Εννοείται ότι δεν με πειράζει.Το ξέρεις ότι την Μπεθ την αγαπώ σαν μάνα μου."

"Κι εκείνη μωρό μου.Και τώρα φύγε από μπροστά μου γιατί πρέπει να δουλέψω και αν μείνεις λίγο ακόμα δεν βλέπω να τελειώνω ποτέ"

Είπε και μου έριξε μια στα οπίσθια.
Τσιριξα κι έφυγα χαρούμενη να ετοιμαστω.