De Grijze Jaagster, boek 5, Ontvoerd

Hoofdstuk 25

POV Tony
Het is een beetje raar om voor Geldar te staan, nu ik weet dat hij eigenlijk mijn vader is. Kan zijn. Silferina keek even naar me, alsof ze aan kon voelen wat er door me heen ging. Gelukkig deed Geldar zelf niet per se anders dan normaal, anders zou het nog moeilijker zijn geweest voor me. "Dus... je geeft je over?" Robert trekt zijn wenkbrauw op. "Ja." zegt Geldar. "Ik ben er helemaal klaar mee. Wíj zijn er helemaal klaar mee. En na een kort overleg besloten we te doen alsof we gevangen waren genomen, zodat onze Baas niet pissig zou worden en onze families zou afmaken." "En dat moet ik gewoon uit het niets geloven?" Daar zat wat in. Ik vond het ook een beetje moeilijk te geloven dat de bandieten het niet vrijwillig deden. Aan de andere kant, ik hoorde Leo om Silferina lachen, een oprechte, vrolijke lach. Zou een bandiet echt zo om iemands opmerking kunnen lachen? Omdat ze hem aan zijn dochtertje liet denken? Dat was dan wel weer een dingetje. "Ik geloof hem." Silferina stapt naar voren en sloeg haar armen over elkaar. "O?" Robert kijkt haar verbaasd aan. "En waarom dan?" "Omdat ik hiervoor even met Leo heb gepraat, die bandiet die jullie gevangen namen tijdens mijn bevrijding." Silferina kijkt Geldar strak aan. "Jullie families worden gevangen gehouden door de Baas, en als jullie niet doen wat hij zegt, doodt hij ze. Of nou ja, dat is wat de andere bandieten motiveert." "Klopt." Geldar knippert niet een keer met zijn ogen. "Dat is wat de anderen motiveert." "Maar wat motiveerde jou dan?" vraag ik. "Waarom begon jij te doen wat de Baas zei?" "Omdat de Baas me wraak beloofde." "Wraak op de kinderrovers." mompelt Silferina zachtjes. Ik knik een paar keer. Dat kan nog best wel eens een motief zijn. Die hadden immers mam vermoord, zijn vrouw. En mij hadden ze ontvoerd. "Wraak op wie?" vraagt Adam, die dat allemaal natuurlijk niet wist. "Op een stelletje kinderrovers die mijn vrouw hadden vermoord en, volgens de Baas dan, mijn kind ook." Geldar ging iets rechter zitten op de stoel waar hij op vastgebonden was. Zijn bruine ogen glansden uitdagend, alsof hij Adam uitdaagde daarop in te gaan. Adam wilde dat ook bijna doen, maar hij sloot zijn mond weer toen zijn vader het woord nam. "Het kan nu best zijn dat je door een iemand geloofd wordt, maar dat neemt mij nog niet mee in die overtuiging." "Hoe moet ik je overtuigen dan?" vraagt Geldar. "Door het je te laten zien? Dat is gevaarlijk, ook voor mij. Als ik dan lieg, worden jullie gevangen genomen en opgehangen, maar als ik niet lieg en we worden betrapt, word ik ook gevangen genomen en opgehangen. En dat kasteel is echt een muizenval wat dat betreft." "Ik weet wel wat." zegt Silferina. "Ik zet mijn kroon erop in." Het bleef even stil in de tent. "Je... kroon?" vraagt Robert dan. Adam herinnert het zich nog. "Silferina is prinses van Emara pap." Roberts ogen lichten op. "Maar dat betekent dat er mensen naar je - u, sorry hoogheid - aan het zoeken zijn! En dat betekent dat we een leger aan onze kant kunnen krijgen!" "Precies." Silferina glimlacht. "En dat je een soort garantie hebt voor Geldar." "Stuur meteen verkenners! We moeten de Emaranen onderscheppen vóór ze bij het kasteel komen!" Er rent iemand naar buiten om wat verkenners te verzamelen, terwijl Robert allerlei bevelen bleef roepen en Geldar mij eindelijk eens bekeek. Onze ogen kruizen even, maar dan kijk ik naar Silferina en pak haar hand vast. "Je weet dat je kroon erop inzetten een enorm risico is, niet?" Ze haalde haar schouders op. "Weet ik. Maar ik weet ook dat het het risico waard is."

POV Jenny
We komen bij een kasteel aan. Het was een eenvoudig kasteel, zonder versieringen en dergelijke, maar iets aan het kasteel voelde... vijandig. Beangstigend. Goldur zag mijn gezicht betrekken en kwam naast me rijden, wat enige troost gaf, maar zijn bezorgde gezichtsuitdrukking hielp dan weer niet. Will wilde zijn mond open doen om wat te zeggen, maar toen klonk er een trompet. "Waar was dat voor?" vroeg Auron zacht toen ook de echo van het geschal verdwenen was. Niemand wist het, maar de Emaraanse soldaten begonnen een beetje ongemakkelijk te bewegen en stelden zich zo onzichtbaar als maar kon op, klaar om te vechten. Will legde zijn hand op een pijl in zijn pijlenkoker en streelde de veer, Goldur legde nonchalant zijn hand op zijn zwaard en Tigerai keek een beetje afwachtend naar de poort. Ik haal diep adem en kijk dan ook naar de poort, die langzaam open zwaait. Er komt een hele stoet soldaten uit, die allemaal in perfecte formatie naar buiten marcheren en zich opstellen, speer in de ene en een schild in de andere hand. Statig gaan ze aan de zijkanten van het pad staan, met hun blik recht voor zich uit. Ze staarden, als willoze poppen die niks anders konden dan de bevelen van hun meester opvolgen. Het was fascinerend en vreemd tegelijk. De Emaraanse soldaten bleven onrustig, kijkend naar de andere troepen. Taxerend, net als Tigerai dat nu deed. "Ze lijken echt in perfecte houdingen te staan." fluisterde hij. "Ik kan geen opening ontdekken, en als we ze bespringen zullen ze waarschijnlijk met gemak aan kunnen vallen." "Dan mis je de boogschutters." Will knikt naar de bovenkant van het kasteel. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes. "Ik zie niks." "Ze hebben zich dan ook verstopt, maar als je heel goed kijkt, zal ze soms een pijl kunnen zien glinsteren in het zonlicht." Will bekijkt de muren even. "En ze zitten echt overal." "Opletten dus." concludeerde Auron, die zijn hand op zijn zwaard legde. Het bleef nog een tijdje spannend. Toen kwamen er mensen met trompet en begonnen ze te toeteren. "Maak plaats, maak plaats!" roept er een. "Voor h-" "Ach." zegt een vrouwenstem, die van achter de trompetten tevoorschijn kwam. "Laat die formaliteiten toch lekker zitten." Ze was een lange, sierlijke vrouw met mooie, volle rondingen en vuurrood haar. Haar bruine ogen twinkelden vrolijk naar ons, en toen ze glimlachte kwam er een kuiltje in haar wang. "Welkom in Tirakné, beste Emaranen! Ik ben koningin Esmeralda. Noem me maar Ezzie!"

En dan hier speciaal voor @LauraOdK een klein teaserhoofdstuk.
Love you guys!