De Grijze Jaagster, boek 5, Ontvoerd

Hoofdstuk 26

POV Tigerai
Esmeralda nam ons mee haar kasteel in, opgewonden kletsend en gebarend. Haar soldaten bleven netjes in formatie lopen, zonder enige blijk van emotie te geven. "Ik ben echt zo blij dat jullie gekomen zijn!" roept Esmeralda op een gegeven moment uit. "Wat brengt jullie eigenlijk naar mijn nederige koninkrijk?" "Twee dingen." zeg ik, aangezien ik als kroonprins het woord moet nemen als hoofd van het leger, en omdat ik gewoon het dichtst bij haar liep. "Politieke dingen zelfs. Allereerst vroegen wij ons af hoe het toch komt dat Tirakné in een best wel korte tijd opeens zoveel groter werd, en de tweede is eigenlijk ook wat meer persoonlijk, omdat het mijn zusje en haar vriend betreft." "O?" Esmeralda fronste haar wenkbrauwen. "Naar die tweede ben ik eigenlijk benieuwd, kan je daar iets meer op in gaan?" "Eerst de eerste vraag." Auron knikte goedkeurend toen ik dat zei, net als Will, die ondertussen de gangen in zich opnam. "Ach, maar dat is best een saaie reden hoor. De andere landen wilden gewoon bescherming. Bijvoorbeeld van de Isitopes, jeweetwel, dat woestijnvolk in Faralla." "Ja, die ken ik." Daar heb ik tegen gevochten om precies te zijn. "Nou, dat dus. Wij Tiraknésen hebben het beste en sterkste leger in omstreken, al komen jullie Emaranen ook in de buurt van die plek hoor. Ze wilden onze bescherming, en ik zei dat dat goed was, maar dan moesten ze zich aansluiten bij mijn landenverbond." "Landenverbond?" vraag ik. "Dat betekent vrije handel, legeruitwisseling en migratie tussen de aangesloten landen." legt Esmeralda uit. "Ik ben het hoofd van die landen, de koningin, zou je kunnen zeggen." Ze glimlacht hartelijk. "En zo maken we onze wereld een heel stuk veiliger! Hebben jullie daar ook interesse in misschien?" Ik besluit vaag te antwoorden. "Ik besloot er gewoon uit nieuwsgierigheid even naar te vragen." Esmeralda grijnst. "Slim antwoord." Het blijft een tijdje stil. "En het tweede ding?" Esmeralda kijkt me nieuwsgierig aan. "Dat met je zusje." Ik wacht even met antwoorden. "Ja, ze is ontvoerd." "Alweer?" Esmeralda schudt haar hoofd. "Ik weet niet wat jullie daarmee hebben, maar prinses Silferina lijkt echt continu te verdwijnen of ontvoerd te worden. Maar wat heb ik daarmee te maken verder? Willen jullie mijn hulp om haar op te sporen?" "Nee, dat lukt ons wel." Ik vouw mijn handen achter mijn rug. "We vroegen ons alleen af of ze misschien hier zouden kunnen zitten. We hebben gehoord dat ze deze richting uit werden gebracht." Esmeralda's gezicht verandert meteen. Met ernstige ogen kijkt ze nu naar de gang voor zich. "Dan ben ik bang dat ik niet heel veel van hulp kan zijn." Ze zucht. "Tirakné is niet alleen groot, maar als ze ontvoerd zijn door de rebellen..." Hier schiet Wills wenkbrauw bij omhoog. "Sorry dat ik me hierin meng, maar zei u 'rebellen'?" Esmeralda observeert haar nieuwe gesprekspartner even voor ze verder praat. "Ja, een stelletje boeren en burgers die het niet eens zijn met het landenverbond en hun eigen staat willen stichten. Ik heb mijn handen er vol mee. Snappen ze dan echt niet dat het op deze manier veel beter is? De handel is makkelijker, je kan zo van het ene naar het andere deel van het rijk reizen en het hele gebied is veiliger door de gezamenlijke inspanningen van het verbond. En als ze dit winnen, hoe willen ze dan verder? Het hele land zal dan in stukken liggen, en het gaat eeuwen duren voordat dat weer opgebouwd is." Will knikt een paar keer. "Daar zit wat in. Maar waarom noemde u ze 'rebellen' en niet 'opstandelingen'?" Esmeralda fronst. "Opstandelingen klinkt zo negatief, alsof ik tegen hun beweegredenen ben. Ik snap ze heel goed, maar ik ben gewoon bang dat ze het niet goed uit hebben gewerkt. Dat, als het moment erop aan komt, alle touwtjes uit hun handen vliegen." "En jij denkt dat die Silferina en Tony gevangen houden? Maar waarom?" vraag ik. "Geen idee." bekent Esmeralda. "Misschien in de hoop dat jullie kwaad op mij zouden worden en er oorlog kwam, zodat mijn legers afzwakten en ik mijn aandacht van het landenverbond en hun relletjes af moet leggen naar Emara." Dat zou heel goed mogelijk zijn. Will lijkt in zijn eigen gedachten te zijn verzonken als we dan bij onze vertrekken aankomen. Om de een of andere reden had Esmeralda een heleboel kamers voor ons vrij kunnen maken, waardoor het hele leger in het kasteel kon verblijven. We sliepen dan wel met zo'n acht tot tien personen op een kamer, maar het bleef een indrukwekkende prestatie. "Zoek een leuke kamer uit en installeer je lekker even, dan komt er over een uur of twee iemand langs om jullie te halen voor het diner." Esmeralda wenkte haar soldaten, en nadat die even een buiging naar ons gemaakt hadden verdwenen ze de gangen weer op. Will had al een kamer voor ons uitgekozen, met uitzicht op een bos en een wijd open veld. "Iets klopt niet." merkt Goldur dan op. "Voor zo'n levendige vrouw leeft Esmeralda in een ontzettend kil paleis. En hoe heeft ze het in hemelsnaam voor elkaar gekregen om een heel leger onderdak te bieden?" "Dat zat mij ook niet helemaal lekker." zegt Auron, die na een paar soldaten hier en daar op wacht te hebben gezet ook de kamer in komt lopen. Will antwoordt niet. Jenny zucht. "Ik kreeg eerder de kriebels van die soldaten. Wat voor een emotieloze mensen zijn dat dan wel niet?" "Weet je wat mij dwars zit?" zegt Will. Iedereen kijkt hem nieuwsgierig aan. "Volgens mij hebben de rebellen Silferina en Tony helemaal niet." "O?" Auron kijkt hem verbaasd aan. "En hoe kom je daarop dan?" "Wel, ze ontvoerden Silferina én Tony. Als ze oorlog wilden hebben hadden de rebellen alleen Silferina ontvoerd, en Tony gewoon gelaten waar hij was. Maar blijkbaar was het nodig om ze allebei te ontvoeren, en als je je bedenkt dat het om rebellen gaan die een eigen staat willen oprichten, is het niet logisch voor hen om zoveel moeite te stoppen in zo'n ontvoering, ook al is het in militair opzicht wel handig om een sterke afleiding te bezorgen bij de vijand." "Maar het kan toch ook zijn dat Tony hen erop betrapte? Op het ontvoeren van Silferina?" vraagt Auron. Ik schud mijn hoofd. "Nee, dan zouden ze hem uit hebben geschakeld en Sil meegenomen. Will heeft een punt, waarom Silferina én Tony?" Er valt een stilte. "Ik vind dit maar niks." mompelt Goldur dan. De rest zwijgt. We konden niet anders dan instemmen.

Voor de mensen die dit nog bijhouden (for lack of a better word) en mijn reactie op @Eveline779 bij het vorige hoofdstuk hebben gezien, weten dat ik had beloofd vandaag een hoofdstuk te publiceren en heb gezegd (níét beloofd) dat ik in de Herfstvakantie (die ik volgende week heb) het hele boek erop te gooien. Dus hier is dan het hoofdstuk!
Lots Of Love
xoxo_writer_xoxo

PS: ik ben zo ontzettend pissig op de wifi in mijn kamer; die is zoooooo slecht! Ik heb serieus een uur of misschien zelfs meer zitten klooien met het HELE hoofdstuk erop gooien, want om de een of andere reden accepteerde hij het niet dat ik er een bericht onder had gezet en was dat dus voor een groot deel weg. Ik kreeg bijna de neiging mijn laptop door de kamer heen te smijten, maar ik heb hem nodig voor mijn studie, duuuuuuss... Ik ga de aannemer wel melden dat ik echt niet kan werken met deze rotwifi en hij maar snel met een oplossing moet komen.