I Lᴏᴠᴇ Yᴏᴜ • Kim SeokJin ✔

⚜4⚜

"NE?!"

Hemen elimdeki kahveyi bırakıp koskoca kantinin yıkılmasına sebep olacak kadar bağıran Hye Su'nun ağzını kapadım ve  mahçupca etrafa gözlerim ile özürlerimi ilettim.

Elimin üzerindeki el , elimi çektiğinde o konuşmadan önce söze girdim.

"Lütfen bağırarak konuşmaz mısın?" Gözlerini devirdi ve bana sandalyesini yaklaştırırken önümdeki kahveden bir yudum alarak etrafa bakmaya devam ettim.

Herkes buraya bakıyordu, zaten dikkatleri her zamanki gibi üzerimdeydi. Bir de bu eksikti.

Burada konuşursak anında dedikodu çıkıp yayılacağından emindim.

Konuşmak üzere olan Hye Su'yu yerinden zorla kaldırdım ve kahvemi de alıp kantinden çıkardım.

Bahçeye çıkana kadar ağzı durmadı ama umursamamıştım.

Onu her zaman oturduğum sessiz ve sakin olan ağacın altındaki banka oturttum. Ona baktığımda konuşmak için onay bekleyen gözlerine güldüm.

"Bağırmadan konuşabilirsin"

"NE?!"

Yüzümü buruşturup tek elimde ancak bir kulağını kapatabildim.

"Bağırmamanı söylemiştim"

Oturduğu yerde heyecandan zıplamaya başlayınca başımı iki yana sallayıp etrafa bakındım.

"Dün akşamki yemekte aileler sizin evlenmenize mı karar vermiş nasıl?!"

Hye Su'da soylu bir aileden gelmesine rağmen istediği gibi davranabiliyordu. Hal ve hareketleri kendine göreydi ve cidden bazen imreniyordum ona.

Bende 'acaba kötü bir izlenim yaratır mı ' diye düşünüp yapmadığım hareketleri yapmak istiyordum.

"Uzun süredir düşünüyorlarmış, bizden habersiz ve benden diyeceğim ama Jin şaşırmıştı doğrusu, sanırım onun da haberi yoktu. "  Bardağı dudağıma götürüp küçük bir yudum daha aldım.

"Ya inanamıyorum! Siz evlenecek misiniz cidden?" Derin nefesimi dışarıya verdim ve bacak üstüne atığım bacağımın üzerine düşen yaprağı alıp yere attım.

"Öyle dendi."

Öyle dendi. Diyebileceğim bir şey yoktu.

Kolumda hissettiğim elleri fark ettiğimde hızlıca kahveyi öngörüşle kendimden uzaklaştırdığım anda beni sarsmaya başladı.

Ben sadece bunu bitirmesini beklerken kahvenin üzerime dökülmemesini diledim.

"Ya kızım sen soylu ve resmen  ülkemizin portakal ve çiçek çocuğu ile evleneceksin ama sen şuan karşımda çok sakin bir şekilde oturuyorsun. Üstelik ona karşı duyguların var iken!!"

Gözlerimi büyültüp ona baktığımda susmasını dile getirmeye çalışmıştım.

"Hayır duygularım yok!" Dedim onun ses tonunda.

'Yeme beni' der gibi ellerini benden çekip yan bakış attı.

"3 yıldır onu gözetliyorsun Yoon-Ju. Üstelik onun senin varlığına daha dün akşam varmış iken"

Bir rüzgar ne kadar sert esebilirse, bir rüzgar gibi o kadar sert çarpmıştı gerçekler yüzüme.

"Orası öyle ama ona karşı duygularım yok, sadece olgun davranışları ilgimi çekiyor."

"Sen öyle sanıyorsun"

Gözlerimi yerdeki mavimsi renkli çiçekten kaldırıp bana emin bakışlara bakan gözlere baktım.

Ve sadece gözlerimi kaçırdım.

Gözlerimin donup kaldığı yer o ve diğer arkadaşlarının bir bank başında toplandığı yerdi. Ve tuhaf olan şey ise hepsinin gözleri benim üzerimdeydi.

Benim?

"Yanlış mı görüyorum Hye Su , yoksa cidden hepsi buraya mı bakıyorlar? "

Kıkırdamasını duyduğumda bakışlarımı olduğu yerden alıp ona çevirdim.

"Evet , sanırım onlar da evleneceğinizi biliyorlar. Enişte Bey'imiz söylemiş olmalı"

Yüzümü buruşturmayı isterdim ama bu yasak olan ifadeyi bu aralar çok yaptığım için engel oldum.

"Enişte Bey'imiz mi? Nereden öğreniyorsun bu kelimeleri?"

Güldü ve kahküllerini düzeltip bana yanaştı ve şirin bir gülümseme sunarken elini kaldırıp dudağının bir kenarından diğer kenarına fermuar çeker gibi çekti.

"Sır" 

Gözlerimi devirmek yerine başımı iki yana salladım ve önüme gelen perçemleri sağ kulağımın arkasına sıkıştırdım.

Gözlerim , gözlerime bakan gözler ile buluştuğunda bir burukluk hissettim.

Er yada geç... şuan kabul etmesem bile ilerde sana karşı mutlaka bir şeyler hissedeceğim, öyle değil mi?

Sanki duymuş gibi bir şeyler mırıldanıp ayaklandı ve arkadaşları ile bulundukları ortamı terk etti.

Bende bakışlarımı mavimsi çiçeğe çevirdim. Hoştu ama hüzünlüydü.

Oysa , o çiçeğin hayatımı simgeleyeceğinden henüz haberim yoktu...