I Lᴏᴠᴇ Yᴏᴜ • Kim SeokJin ✔

⚜28⚜

Jin'in davranışları tuhaftı, karısının önünde bilmediğini sandığı sevgilisini evden kovmuştu.

Normal bir arkadaşı olarak tanıştırabilirdi gizlemek istiyorsa, istemiyorsa da direkman söyleyebilirdi. Fakat böyle bir sonuca varmak beni düşündürmüştü. Birşey olmuştu, buna sebep olan her ne ise bilmem gerekiyordu. Umarım ucu benim günlüğüme dokunmaz , umarım günlüğümü okuduğu için ona böyle davranıyor olmaz.

"Bir sorun mu var Jin?" 

Saatlerdir bahçede oturuyordu ve gece yarısını çoktan geçmiştik.Oysa ki yarın bu sefer okula gitmemiz gerekiyordu, şirketten daha yorucuydu.

Omzunda olan elime baktı ve sonra kendini geriye çekip arkasına yaslandı, bu sayede elim düşmüştü.

"Aslında sana söylemem gereken birşey vardı, düğün günü söyleyecektim fakat bundan vazgeçmiştim." kafası karışmış gibi gözüküyordu.

"Nereden başlaman gerektiğini bilmiyor musun?" kafasını iki yana sallarıp avuçlarının içine yerleştirdi. Yanına oturup ince hırkamı kendime iyice sardım, yaz ayında olabilirdik ama geceleri serin oluyordu.

"İlk önce bana ne söyleyeceğinden başla"dedim ve öne eğilip yıldızlara baktım onu beklerken.

"Emin misin?" kaşlarım çatılmak için hareketlendiğinde gülümsememin buna engel olmasını sağladım.

"Jin,biz seninle evli gözüksek de gerçek bir karı, koca değiliz. Olamayız da, çünkü birbirimizi daha tanımıyoruz" ben seni tanıyorum..."Bu süreçte evliliğe alışmak değil de, ilk başta birbirimizi tanısak daha iyi anlaşabiliriz, bu şekilde bize ayrılan süreye alışmış kolaylıkla geçirmiş oluruz."

"Yani?"

"Kafanın dolu olduğunu biliyorum.Anlamakta zorluk çekebildiğini görebiliyorum. Yükünün fazla olduğunu da biliyorum. Birbirimizin hiçbir şeyi olabiliriz ama Jin , istemesek de aynı kadere sürüldük. Kabullenmek zor ama, en azından bu süreçte ikimiz de birbirimize yardım edelim istiyorum." gözlerini üzerimde hissettiğimde parıldadığını bildiğim gözlerimi onun güzel gözlerine çevirdim.

"Zorlandığında, sıkıştığında, konuşmak istediğinde eğer birini ararsan ben burada olacağım çünkü zorlandığında beni bulmanı, sıkıştığında bana danışmanı, konuşmak istediğinde seni dinlemek isterim."Gözlerindeki anlamsızlık, içince kalan çaresizliğin gözbebeğinde yansıması yavaş yavaş kaybolduğunda gülümsemem belirdi.

"Seni her daim dinlemek istiyorum, yardımım olabilecekse olsun istiyorum. Bu süreçte sana ne kadar yardımım dokunur bilmiyorum ama , olabildiğince çok olsun istiyorum. Sana acımıyorum, aksine sana saygı duyuyorum.Beni yanlış anlamanı istemem, sadece hayatı, bizim için ayrılan süreyi daha kolay geçirmek için uğraşmak istiyorum. "Vücudumu hafifçe beni güzelce dinleyen Jin'e çevirdim.

"Umarım sana anlatabilmişimdir, benim istediğim bunlar, eğer senin fikrin farklıysa dinlerim ve kararına saygı duyarım." Cümlem biteli 2 dakika olmuştu ve bu süreçte o bir saniye bile gözlerini benden ayırmamıştı.Tabi bende ayırmadım çünkü bana ne diyeceğini merak ediyor ve umutla, merakla gözlerine bakıyordum. 

Bana , kendine ve çevresindeki insanlara ki bu dediği kişi kardeş dediği arkadaşları oluyor, bunlara alışmamamı söyleyen Jin, bu zamana kadar bana zaman zaman kötü veya ifadesiz davranmanın yanında iyi davranışları da olmuştu sebebini açıklayamadığım bir şeyden dolayı. Ama bundan sonra her davranışının sebebini bilmek istiyordum, onu sadece sevdiğimden dolayı değildi bu.Belki o da beni sevsin istiyordum, sebeplerimin içinden bir bu olabilirdi. Ama ağırlık basan yer onu anlamak isteyen yanımdı.

"Teşekkür ederim" kaşlarım havalandı ve dudaklarım aralandı.

"N-ne?" gözleri aşağı kaydığında zamanda bir sıkıntı çektim, hangi ara oldu bilmiyorum sadece şuan dudaklarımın  üzerinde baskı vardı. Bu beni ikinci kez öpüşüydü ama şunu emindim ; bu kez içtendi....