I Lᴏᴠᴇ Yᴏᴜ • Kim SeokJin ✔

⚜32⚜

"Yoon-ju"

Bütün herkesin bakışı artık fotoğraflardan çekilmiş benim üzerimdeydi.Şaşkın , üzgün, endişeli ve bazılarında 'gör bak' bakışları içerisindelerdi. Dudaklarından çıkan sesler o kadar çoktu ki artık boğuklaşmış ve hiçbir şeyi anlamaz hale gelmiştim. Etrafım çevriliydi, fotoğrafların önüne geçip kapatmaya çalışanlar vardı ve bunların arasında bizim çocuklar vardı Jin ve Yoongi hariç. Yoongi üzgün bakışlar içerisinde bakanlardandı, Jin ise şaşkın ne yapacağını bilemez haldeydi. Tabi benim gözlerim ona takılı kaldığında boğuklaşma bitmiş ve gürültü neredeyse sona ermişti.

"Neden?"dedim sessizce. Herkes susmuş bizi dinliyordu. Sadece neden diyebildim ki bu yanlıştı,ben onun hiçbir şeyiydim. Aramızdaki her şey tamamen bir sözleşmeden ibaretti başa bir bağımız yoktu, kalp bağımız yoktu ki bu kadar bağlanmamın hiçbir tutulur yanı bile yoktu.

"Yoon-ju" Nefes alamıyorum, nefesimi kestin Jin.

"Yoon-Ju" etrafımı göremiyorum, beni kör ettin hem aşkından hemde acından ağlayarak...

"Yoon-Ju" dudaklarından artık ismim dökülsün istemiyorum Jin...

"Yoon-Ju!"boyun posun devrilsin Jin.

Koluna çarpıp geçtiğimde önümdeki çocuklar kenara kayıp yol açtıklarında kapıdan çıktım ve okuldan çıkmak için adımlarımı hızlandırmıştım. Arkamdan geldiğini hissedebiliyordum ve hızlandıkça hızlanıyordum. Ama kolumun çekilmesiyle durduruldum.

"Yoon-Ju dinle!" Boş bir şekilde gözlerinin içine baktım, bomboş bir şekilde. Duygusuzca.

"N-neden böyle bakıyorsun?" Gözlerimi gözlerinden çektim ve etrafta gezdirdim. Böyle devam et, ağlamaman lazım.

"Yoon-Ju...bak ben-"

"Biliyorum" dedim sözünü keserek. Ve cevabım onu şaşırtmıştı.

"N-neyi?"

"He-ran ile sevgili olduğunu. En başından beri biliyordum. Nişanlanma zamanında öğrendim ve bu evliliğe karşı koymaya çalıştım. Fakat anneme hiçbir şey denilmiyordu. Ama sana hiçbir şey demedim, diyemem zaten. Hakkım değil. Çünkü Jin...sana birşey diyebilmem için bizim aramızdaki bazı şeylerin gerçek olması gerekiyor. Fakat bizim aramızda birşey yok Jin."

"Y-yok mu?" Derin bir nefes ald ve okuldan çıkıp gitmeden önce son sözümü söyledim.

"Evet yok"

⚜

"Kaç gün oldu?"

"Üç" Elimdeki yastığa vurup tozları havalandırdım ve koltuğa geri düzgünce koydum. Aynı işlemi diğer yastıklara da yapmaya başladım.

" Yah Yoon-Ju !" Gözlerimi yumdum ve dişlerimi sıkarak sabır istedim.

"Efendim Hye Su?"

"Daha kaç gün böyle irade edeceksin?" Önüme gelen saçları arkada atıp masanın üzerindeki kalabalığı yerlerine kaldırdım.

"Ne idare etmesinden söz ediyorsun?" Derin bir nefes alıp arkasına yaslandığını anladım.

"Jin'i daha ne kadar eve almayacaksın ?"  Hızla arkamı döndüm ve bana kızgınca bakan bakışlara karşılık kaşlarımı çattım.