I Lᴏᴠᴇ Yᴏᴜ • Kim SeokJin ✔

⚜5⚜

Neredesin?

"Hanımefendi bir şey mi kaybettiniz acaba?"

Okul çıkışı kapıda beni bekleyen şoföre baktım.

"Önemli birşey değil..." Gözlerimi arabaya çevirdim. "Gidiyoruz değil mi ?" Güler yüzle eğildi ve kapımı açtı.

"Buyurun, Bayan Son ve Bayan Kim sizi bekler efendim"

Bu onların görevi dahi olsa bana böyle davranmaları hoşuma gitmiyordu. Ama zorunlulardı tıpkı benim de yapmak zorunda olduğum şeyler gibi.

Açtığı kapıdan içeri geçmeden önce arkama son kez baktım, belki düşürmüş olabilirim diye ama boş umutla arabaya yerleştim ve yola çıkmayı bekledim.

Ne olur ne olmaz diye son kez çantamı tekrardan elden geçirdim ama yoktu. Sanırım evde unutmuş olmalıydım.

Tuhaftı, çünkü ben asla onu her sabah evden almayı unutmaz , okul çıkışında elimden de düşürmezdim.

Ya evde unutmuştum ya da düşürmüş olmalıydım. Bir yerden başlamam gerekiyor ise ilk eve bakmalıydım.

Onu bulmak zorundaydım, o defterde benim hayatım yazılıydı ve kesinlikle bunun başkasının öğrenmesini hiç istemiyordum.

Hye Su'nun bile bilmediği şeyler yazılıydı...

"Geldik efendim" Araba büyük bir alışveriş merkezinin garajında durmuş ve kapım çoktan şoför tarafından açılmış çıkmam bekleniyordu.

"Teşekkür ederim"

Çantamı omzuma yerleştirip arabadan çıktığımda kapı kapatıldı ve yavaş adımlarla annemin beni cafede beklediğine dair yolladığı mesaja göre ilerlemeye başladım ama duyduğum adım sesleri arkama bakmama sebep olmuştu.

"Neden geliyorsunuz?" Adam yanıma gelip eğildi ve soruma cevap verdi.

"Bayan Son, size onların yanına gidene kadar eşlik etmemi emretti"

Derin bir nefes alıp önüme gelen perçemleri sağ kulağımın arkasına sıkıştırdım.

"Peki" deyip asansöre bindik ve istenilen kata  çıkmasını bekledik.

Rahatsızım. İstenildiği gibi nerde oturup nerede kalkacağımı iyi bilen, saygılı ve kibar biriydim ki bu benim kişiliğimde vardı. Ve ben kibar olmaktan , saygılı olmaktan hiç şikayet etmedim, etmiyorum.

Sadece yasaklananlar beni rahatsız ediyordu. Tek başıma olmam yasak ve güvensizdi bu yüzden şuan ki olduğu gibi annemin yanına gidebilmek için otogardan kafeye kadar eşlik eden bir hizmetli vardı.

Bunu geçersek, müzik dinlemek yasaktı. Veya dans etmek, eğer istiyor isem bale'ye katılabileceğim söylendi. Oysa ben klasik müzik ve bale dışındakileri seviyordum. Sessiz sakin kibar nazik biri olarak rap dinlemek istiyordum.

Bunun bana ne zararı olabilirdi?

Veya arkadaşlarımla dışarı çıkıp , diğer herkesin yaptığı gibi sinemaya gitmek eğlenmek gezmek tozmak istiyordum.

Peki bunun bana zararı ne olacaktı?

Bazen sadece gereksizce yapılan kısıtlamalar , herşeyden bıkmamızı sağlıyordu. Ben sadece sabırlı biriydim.

Açılan kapı ile omzumdaki çantamı tekrar yerleştirdim ve girdiğim lüks kafede annemi ve Bayan Kim'i bulmaya çalıştım.

Gözlerime ilişen annemin aksine Bayan Kim'in sallanan eli ve gülümseyen yüzü beni biraz olsun sevindirmiş,gerçekten gülümsetmişti.

Onlara yakınlaştığımda ise bu gülümsemem sahteye dönüştü.

"Merhaba" çantamın askısında yer alan ellerimi sıkılaştırdım ve her zamanki gibi büyüklerime karşı eğilerek selam verdim.

"Hoşgeldin kızım"

Kulaklarıma yansıyan sesin anneme ait olmasını dilerdim ama bu ses ileride eşim olacak kişinin annesine aitti.

Sadece yutkundum ve hafif dolan gözlerimi birkaç kez kırpıp annemden Bayan Kim'e bakışlarımı yöneltip güler yüzle yanıt vermiş oldum.

"Otur" diyen Bayan Kim'in aksine soğuk sesi, annemden iyice uzaklaşmış gibi hissettirmişti.

Cidden, ilgili bir anne gibi gözükse de olurdu...

Gülümsemeyi bırakmayarak sandalyeyi çektim ve çantamı kucağıma yerleştirerek oturdum.

"Nasılsın kızım?" Bayan Kim'e gözlerimin içi güler şekilde yanıt verdim.

"İyiyim , teşekkür ederim. Siz nasılsınız?" Güldü ve garsona bana bir içecek söyleyip soruma yanıt verdi.

"İyiyim sağol kızım" hafif gülümsedim ve bakışlarımı birkaç saniyeliğine anneme verdim.

Memnun değildi, her zamanki gibi. Hep memnun değilmiş gibi gözükürdü veya ifadesiz.

Bu halinden de sinirlenio bana terlik atmasını tercih ederdim hem de topuklusundan.

"Seni çağırmamızın bir sebebi var. SeokJin'de geldiğinde size açıklayacağız"

Gerçekten çok soğuksun anne. Bazen sadece bedenim güzel diye benimle gurur duyuyorsun sanıyordum ama benimle değil , böyle bir beden yarattığın için kendinle gurur duyuyordun.

Sen bedenimi sevdin anne, duygularımı değil.

Ses tonunundaki soğukluğu düşünmeyi bir kenara bırak , Jin neden gelecekti?

Önüme konulan içeceğimden küçük yudumlar alırken onları dinliyor gibi yaptım.

Bu süreç içerisinde anladığım tek şey annemin Bayan Kim ile dostlukları gençlik yıllarına kadar uzanıyor olmasıydı. Dostlukları sıkı olduğu içinse dünyaya getirdikleri çocuklarını evlendirmeyi istemişler ki, Jin ile neden evlendiğim konusuna açıklık getirilmişti.

Ama anlamadığım şey şuydu ki; Bayan Kim gibi sıcak kanlı biri neden annem gibi biriyle dost olmuş ki?
Şaşırtıcı...

Yudumladığım içeceğimin bardağını masaya koyarken gözlerimi onlardan alıp etrafta gezdirme istediği uyandırmıştı aniden ama gördüğüm şeyle bilmeyerek de olsa bakan gözlerim bile onu görmek istediği için şimdi böyle harekette bulunması beni şaşkına uğratmamıştı.

SeokJin geliyordu.

Yine takımını giyen SeokJin bütün yakışıklılığı ile eğildi ve selam verdi. İzin verildikten sonra masaya oturulması istendiğinde sanki görebileceğim en güzel oturuş biçimi olarak gözlemlediğim oturuşu beni cidden etkilemişti. Yalan değil, ona karşı sadece olgunluğuna ilgi duyuyordum ama oturuşuna karşı kendimi dizginleyememiştim.

"Evet?" dedi Kim SeokJin neden burada olduğunu benim gibi merak etmiş benim aksime dile getirerek.

Ve verilen cevaba karşı tepkimiz normal olması gerekir iken en azından benim için şok ediciydi.

"Bay Son ve Bay Kim, ortaklıklarının 3 yılı olmak üzere haftaya düzenlenen partide çocuklarının evlilik duyurusunu yapmak istiyorlar. Bu yüzden duyurudan hemen sonra ise yüzükleriniz takılacak"

Şaşkınlık içerisinde ne duyduğumu algılayabilmek için anneme dönmüştüm ama bu yanlış bir tercihti. O bana bir şey açıklamazdı ki. Ne isterse o olurdu. Üstüne kesinlikle bir şey söylenemezdi.

Ama bu sefer bakışlarımı fark eden annem Bayan Kim'in kurduğu cümlesine kısa bir cümle kurarak açıklık getirdi.

"Yani haftaya partide nişanlanacağınız için sizi buraya, AVM'ye çağırdık. O gün için hazırlıklar bugün başlayacaktır"

Bu yalan dünyanın derdine daldık, kurtulalım derken sana dolandım haberim yoktu...