The Equestrian Girl

Chapter 26

Green's POV

"Naga-alala na ako sa kanya."

Napatingin sa akin si Corrie nang bigla akong magsalita sa kalagitnaan ng katahimikan dito sa balcony ng pamamahay niya.

Tatlong buwan na kasi simula nung huli kaming nagkita ni Kariz. Umuwi naman ako sa bahay niya para bumalik pero sinabi ng kasambahay niya na hindi pa siya umuuwi pabalik simula nung umalis siya kasama si Barb. Wala naman akong numero ni Barb kaya hindi ko alam kung magkasama sila o hindi.

Hinawakan ni Corrie ang balikat ko. "Baka umalis lang siya para magpahinga." Sagot niya.

Nilingon ko siya. "Magpahinga? Kailangan niyang magpahinga dahil may nakita lang siyang kamukha niya?" Tanong ko. "Big deal ba sa kanya yon?"

"Baka nabigla lang siya." Kibit balikat nitong sabi.

Bumuntong hininga ako. "You know what, I'll just going to talk to her mom." Desisyon ko.

"So she still have a family?" She asks.

"Yeah. Si attorney Jack." Sagot ko.

"Jack." She repeated. "I remember that name. I remembered it from my dad."

"What?" Is all I said.

"He told me that my mom's an attorney and palagi niyang binabanggit ang pangalang Jack sa kanyang panaginip. I think that's my mom's name." Sagot niya. "Before he died last month."

"Do you think na baka kambal kayong dalawa ni Kariz?"

I don't know. I just guessed it kasi pinagbiyak na bunga silang dalawa, kaya I must predict that they're long lost twins.

"Probably." She then looked down at me. "I wanna meet her mom."

Kumunot ang noo ko. "So do you wanna go with me to meet her mom?" I asked. "Which could possibly your mom too?" I added.

She smiled at me. "Yeah." Sagot niya. "Hindi naman sinabi sa akin ni dad na may kambal ako kaya gusto ko siyang makilala."

"So ano pa bang hinihintay natin?" Kinuha ko ang kamay niya. "Puntahan na natin siya." Aya ko at hinila siya papalabas ng kuwarto niya.

Before you judge me, y'all. We didn't do anything even a kiss. I would not gonna allow it to do that to me, mi amigas. I'm an angel.

With a demonic mind.

Dalawang oras ang inabot namin nang makarating na kami sa pamamahay ni Mrs. Pinto. Halatang mahigpit ang mga guwardya dito dahil tinawagan muna nila si attorney bago kami papsukin. Nang makababa na kaming dalawa sa kotse, kasabay din yon ng pagbukas ng main door ng mansyon na ito. Lumabas doon si Mrs. Pinto ng may seryosong mukha.

"What brings you here?" Tanong nito sa akin. Bago pa ako makapag salita, inunahan niya ako. "Ikaw yung babaeng nakatira sa pamamahay ng anak ko, hindi ba?" She asked. Sasagutin ko sana siya nang inunahan niya akong muli. "Ikaw nga."

Nagtaka ako kung paano niya nalaman, pero dahil sa dakilang abugado at segurista siya, malamang alam niya lahat ng mga taong naroroon sa pamamahay ng anak niya.

"Uhm... Mrs. Pinto," pormal na tawag ko dito. "Nandyan po ba si Kariz?" Tanong ko.

She looked at Corrie. "Kasama mo naman siy—" she paused for a second as she realized something. "Don't tell me..." sabay turo kay Corrie. "Corrie?" She said.

I heard Corrie coughed. "Good afternoon, Mrs. Pinto." Pormal nitong bati.

Naguluhan si Mrs. Pinto sa pagbati sa kanya ni Corrie. "Don't— don't you know me? Don't you know something about me?" She asks.