Úlfr

XXXXII

De volgende dag begint niet echt goed. Het regent pijpenstelen en het wild heeft zich teruggetrokken, dieper de vallei in. Rolf heeft al snel gezien, dat er van jagen niet veel terecht zal komen. Hoogstens een buit om iedereen weer van vers vlees te voorzien, maar dat is het dan ook. Daarom gaat Rolf meteen naar Hallvor toe.

'Goedemorgen, Hallvor. Geen goed weer vandaag en zeker niet om te jagen.'

'Nee, dit is echt slecht weer! En volgens mij heeft het wild zich wat van hier weg gegaan.'

'Dat was te verwachten, Hallvor. Maar dat is maar even. De regen spoelt de reuk van het bloed weg en dan komen ze gewoon weer terug.'

'Je hebt gelijk. En misschien is het ook maar beter om vandaag nog even wat rust te houden. Het was immers nog een lange reis naar hier heen.'

'Ja, dat lijkt me ook een goed plan. Maar misschien dat ik later vandaag nog ga proberen wat buit te maken, zodat iedereen genoeg te eten krijgt. Hoe beter iedereen aangesterkt is, hoe beter het is voor de jacht.'

'Goed plan. Laat maar weten, als je wilt gaan.'

Rolf knikt en neemt weer afscheid. Hij loopt nu naar de roedel toe. Daar wordt hij met luid gejank en enthousiasme ontvangen. Ze zijn blij hem weer te zien, ook de nieuwe wolven doen hun best om bij hun nieuwe leider in een goed blaadje te komen staan. Ze moeten wel even wennen aan het feit, dat ze zowel een alfa als wolf en een alfa als mens hebben, maar ze volgen gewoon de rest van de roedel, die dit inmiddels al heel normaal vindt.

Er loopt dan een klein kind richting de roedel. Het wil spelen met de wolven, maar beseft helemaal niet dat dit nu gevaarlijker is, dan normaal. Een van de nieuwe wolven ziet het kleine meisje als een gemakkelijke prooi en besluipt het. Het is dat Orsin dit gezien heeft, anders zou het slecht voor het meisje zijn afgelopen. Met een flinke sprong duwt Orsin de wolf naar de grond, net voordat die het meisje wil bespringen. Hevig grommend laat Orsin de wolf weten, dat de mensen geen prooi zijn.

Het meisje schrikt behoorlijk van de vechtende wolven en begint te huilen. Rolf pakt het meisje op, en brengt het terug naar de tent van haar ouders.

Geschrokken komt de moeder van het meisje naar buiten. 'Ah, daar ben je, Lea! Waar was je heen?'

Rolf overhandigt het meisje aan de moeder en zegt: 'Ze wilde met de wolven gaan spelen. Maar dat is op het moment niet zo'n heel goed idee. De nieuwe wolven moeten nog wennen aan de nieuwe regels en dat de mensen nu deel uitmaken van hun roedel. Het is dat Orsin dit tijdig gezien had, en de wolf terecht wees, want anders zou het slecht zijn afgelopen. Ik zag het pas te laat om nog in te kunnen grijpen, maar ik ben blij, dat Orsin me voor was.'

'Oh, dank je, Rolf! Ze was opeens weg, je weet hoe dat gaat met kleine meisjes.'

Rolf knikt. 'Houdt haar voorlopig dicht bij je. Ze zullen snel leren, dat ze iedereen van het dorp met rust moeten laten. Ik denk, als we terug zijn, dat het minder gevaarlijk zal zijn. Maar dan nog is het niet verstandig om haar alleen bij de wolven te laten.'

'Ik begrijp het, maar ik denk dat ze nu wel genoeg geschrokken is, om voorlopig niet alleen naar de wolven te gaan.'

'Ik zal Hallvor laten weten, dat hij iedereen moet informeren voorlopig nog niet te dicht in de buurt van de wolven te komen. Vooral de kinderen nu niet.'

En hij voegt de daad bij het woord. Hij laat het kind bij de vrouw achter en loopt weer terug naar Hallvor.

'Hallvor, er is iets dringends wat we moeten bespreken. Net was er even een gevaarlijke situatie met de dochter van Hegge en Tore, ze liep naar de roedel om er te gaan spelen met de wolven. Maar dat is nu veel te gevaarlijk met die nieuwe wolven erbij. Nu weet ik wel, dat het moeilijk zal zijn om de kinderen weg te laten blijven bij de wolven, maar kun jij niet iedereen informeren, dat ze wat beter op hun kinderen letten? Later, als de nieuwe wolven wat meer gewend zijn, dan zal het wel geen probleem meer zijn, maar nu even nog niet.'