"Μην Φύγεις Σε Θέλω"(Jeon Jungkook)

Pt20 φωτιά στα κόκκινα.

Γενικά είμαι θετικός άνθρωπος. Δύσκολα σκέφτομαι αρνητικά. Σε αντίθεση με τη Lia. Η κοπέλα είναι η ίδια η άρνηση. Αλλά οτι και να κανει την αγαπώ.
Είχε ερθει η ώρα του ραντεβού της. Ηταν πολύ χαρούμενη όπως και όλες μας. Επιτέλους βρήκε κάποιον να της ταιριάζει.
Η Lia είχε περάσει λίγο δύσκολα στο παρελθον σε σχέση με τα ερωτικά της. Κάτι πήγε να γίνει με έναν που δεν θυμάμαι καν το όνομα του. Νομιζω Chris. Κάτι πήγε να γίνει με αυτον αλλά δεν έκανε κάποια κινηση και η Lia ξενερωσε και προχώρησε στη ζωή της. Εγώ απο την αλλη όλα μου τα ερωτικά ηταν σκατά εκτός απο το προηγούμενο μου αγόρι τον John. Τα πηγαίναμε πολύ καλά αλλά χωρίσαμε επειδή δεν ήθελα να προχωρήσω... Βασικά ήθελα ο πρώτος μου να είναι ο ένας και μοναδικός. Και ήξερα οτι δεν θα ηταν ο John. Γιαυτό λοιπον χωρίσαμε. Απο τοτε ορκίστηκα να μην ξαναερωτευτώ. Αλλά μάλλον,αλλά πράγματα είχε η μοίρα για μένα.

Ήρθε η ωρα να φύγει η Lia. Ηταν κούκλα φορούσε ενα κατακόκκινο μακρύ φόρεμα. Εξω η πλάτη. Τα μαλλια της τα έκανε χαλαρές μπούκλες. Μακιγιάζ σμόκι eye και φυσικά κόκκινο κραγιόν. Φωτιά στα κόκκινα. Θα πήγαιναν σε εστιατόριο. Φυσικά. Αφού ο Jin είναι ο πιο μεγαλος gentleman που έχω γνωρίσει ποτέ. Έφυγαν λοιπόν και μείναμε οι υπόλοιπες στο σπίτι. Η Lia μας είπε οτι θα αργούσε λογικά και να μην την περιμένουμε. Αλλά εμείς σαν κλασσικές κολλητές εννοείται οτι θα περιμέναμε όση ωρα και να αργούσε.

Περνούσε η ώρα και μας είχε πιάσει η βαρεμάρα. Η τηλεόραση δεν είχε τίποτα,το ραδιόφωνο είχε βαρετα παλιά τραγούδια. Είπαμε να πάμε μια απλή βόλτα μόνες μας. Έβαλα μια μαύρη φόρμα μια άσπρη μπλούζα και μια μαύρη ζακέτα. Τα μαύρα χοαράτσε μου και εναν κότσο. Μακιγιάζ μονο μάσκαρα. Αγαπώ τη μάσκαρα.
Βάλαμε όλες απλα ρούχα μιας και νομίζαμε οτι θα είναι μια απλή βόλτα. Βγήκαμε εξω απο το σπίτι και αρχίσαμε να περπατάμε στο πεζοδρόμιο. Είχε βραδιάσει αρκετά αλλά δεν φοβόμασταν. Δεν φοβόμασταν επειδή ειμασταν όλες μαζί ενωμένες. Αυτό ηταν το πιο σημαντικό. Περπατούσαμε λοιπόν στο δρόμο οταν μας σταμάτησε ενα μικρο αγοράκι.
-Συγγνώμη μήπως ξέρετε τι ώρα είναι; ρώτησε το αγοράκι.
-Αργά,τι κανεις εδώ εξω μόνος σου; το ρώτησε η Kiko.
-Χάθηκα.
-Τι; αλήθεια; το ρώτησε η Debby.
-Ναι,και φοβάμαι μόνος μου. Μπορείτε να με πάτε σπίτι;
Είμαι η μονη που μου φαινεται πολύ περίεργο όλο αυτό; ενα αγοράκι μονο του μέσα στην πόλη "χαμένο" και θέλει να το πάνε 6 κοπελίτσες σπίτι του. Μάλιστα.
-Που είναι το σπίτι σου; ρώτησα λίγο απότομα.
-Μην μιλάς έτσι στο μωρό! με μάλωσε η Nicole.
-Απλά ρώτησα έλεος.
-Δεν πειράζει μια ερώτηση έκανε. Το σπίτι μου είναι μέσα σε ένα στενό αλλά δεν ξέρω πιο.
-Ωραία θα το βρούμε!!! είπε η Marr και ξεκίνησαν να ψάχνουν. Ακόμα είχα αμφιβολίες για τον μικρο. Απλα μου φαινόταν πολύ περίεργο. Πολύ στημένο. Σαν παγίδα.
-Κάπου εδώ θα είναι είμαι σίγουρος!! έλεγε συνέχεια το αγοράκι φωνάζοντας.
-Γιατί φωνάζεις; ρώτησα.
-Για να μην φοβάμαι.
Σιγά σιγά αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε απο το σπίτι μας. Φταναμε κοντά στο σπίτι των αγοριών. Οκ τώρα είχε βραδιάσει για τα καλά. Ήθελα να πάρω τηλέφωνο τον Jungkook. Αλλά φοβόμουν μην ενοχλήσω η κάτι τέτοιο. Τελικά πήρα.
-Ναι;
-Ε..γεια. Η Jo είμαι.
-Έλα τι κάνεις; όλα καλά;
-Ναι όλα μια χαρά μόνο που..
-Μονο που;
-Εδώ και μια ωρα ψάχνουμε το σπίτι ενος μικρού αγοριού που μένει σε ενα στενό εδώ κοντά..
-Πως είναι αυτό το αγοράκι;
-Περιπου 6 χρονών,καστανά μαλλιά και πράσινα μάτια.
-Όχι γαμώτο. Jo που είστε;
-Κοντά στο σπίτι σας γιατι;
-ΤΡΕΞΤΕ ΕΙΝΑΙ ΠΑΓΙΔΑ. ΕΛΑΤΕ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΤΩΡΑ.
-ΕΝΤΑΞΕΙ,ΕΝΤΑΞΕΙ ΚΛΕΙΝΩ.
Το ηξερα οτι κάτι δεν πήγαινε καλά. Δεν μπορεί όλα να ηταν σύμπτωση.
-Κορίτσια φευγουμε τώρα!!! λέω με δυνατή φωνή.
-Τι;;; ρώτησαν όλες μαζί.
-Αυτό που ακούτε φευγουμε τώρα απο εδώ.
-Και το αγοράκι;
-Πίστεψε με ξέρει πολύ καλά που μένει. Είναι παγίδα. Παμε στο σπίτι των αγοριών.
-Όχι,όχι,όχι μην φεύγετε τώρα κάπου εδώ ειναι.
-Συγγνώμη αλλά πες στην παρέα σου,στους συγγενής σου χέστηκα που,οτι δεν θα κάτσουμε να μας βιάσουνε σόρυ...είπα και αρχίσαμε να περπατάμε γρήγορα προς το σπίτι των αγοριών.
Ακούσαμε μια φωνη πίσω να λέει
-Γρήγορα,γρήγορα το σκάνε. Τρεξτε.
-Κορίτσια πιο γρήγορα τώρα φτάνουμε.
Έτρεχαν περιπου 10 άντρες απο πίσω μας. Οι μισοί ηταν κορεάτες οι άλλοι μισοί όχι.
-Κορίτσια ΓΡΗΓΟΡΑ!!! φώναξα όταν κάποιος απο αυτους μας πλησίασε υπερβολικά πολύ.
Αρχίσαμε να τρέχουμε. Είχε μπλοκάρει το μυαλό μου και δεν θυμομουν ακριβως που μένουν. Όλες μαζί φωναζαμε..
-JUNGKOOK,JIMIN ΒΟΗΘΕΙΑ.
-HOBI NAMJOONNNNNN.
-TAEHYUNG ΒΟΗΘΕΙΑ.
-SUGAAAAAAAAA.
Φωναζαμε με όλη μας τη δύναμη. Κάποια στιγμη επιτέλους μας άκουσαν. Βγήκαν εξω τρέχοντας όλοι μαζί. Μόλις τους είδαν οι άλλοι έφυγαν.
Ήρθαν προς το μέρος μας.
-Είστε καλά; μας ρωτούσαν καθώς μας αγκάλιαζαν.
Τους είπαμε οτι ειμασταν καλά.
-Θα μεινετε σπίτι μας σήμερα.

ΑΥΤΑΑΑΑΑΑΑ🐰🐰🐰🐰❤❤❤❤
ΠΑΛΙ ΕΜΠΛΕΞΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ😢😢😂😂
ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΑΥΤΕΣ; ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΘΑ ΤΙΣ ΣΩΣΟΥΝ; 💫💫👑👑💥💥

ΤΙ ΛΕΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣΣΣΣ;;;😲😲😙😙

ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΑΣΤΕΡΑΑΑΚΙΙΙΙΙ🎀🎀🎀💖💖💖

-Jojo.🐰