"Μην Φύγεις Σε Θέλω"(Jeon Jungkook)

Pt:14 μοιάζεις λίγο με λαγουδάκι.

Μετά από πολύ ώρα συζήτησης για το αν θα κάνουμε αυτό που σκεφτόμασταν τελικά αποφασίσαμε ναι. Θα τους καλέσουμε σπίτι μας. Έτσι χαλαρά για καμιά ταινία. Θρίλερ όχι ρομαντικούρες και αηδίες.
Λέγαμε για το ποια θα τηλεφωνήσει. Καμία δεν ήθελε γιατί ντρεπόμασταν. Τελικά πήρε το θάρρος η Nicole και τηλεφώνησε.
-Ναι,γεια σας παιδιά. Τι κάνετε; Ωραία,ωραία καλά και εμείς. Θα θέλαμε να σας καλέσουμε στο σπίτι μας απόψε αν θέλετε να δούμε καμιά ταινία. Α ναι! Ωραία,τέλεια. Τα λέμε στις 9. Θα σας περιμένουμε όλους έτσι; Ωραία,ωραία. Άντε τα λέμε,άντε γειά, γειά.
-Εντάξει;;; ρωτούσαμε αγχωμένες.
-Να είστε κουκλάρες σήμερα γιατί περιμένουμε 7 κούκλους στο σπίτι μαςςςςςςς!!!
Σαν κλασσικά κοριτσάκια και εμείς αγκαλιαστήκαμε,τσιρίξαμε, πέσαμε κάτω. Ωραία πράγματα.

Ηταν ήδη η ώρα 7 και αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε. Κλασσικά κορίτσια pt2.
Εγώ όπως πάντα ήμουν η πιο απλή απο όλες. Ουτως η άλλως σπίτι θα μέναμε. Δεν θα έβγαινα με τις πιτζάμες αλλά όχι να βάλεις φόρεμα μέσα στο σπίτι σου!!!
Ενιγουέι το προσπέρασα. Πήγα στο δωμάτιο μου. Άνοιξα την ντουλάπα μου και κοίταζα κάνα μισάωρο στανταράκι.
Δεν ήξερα τι να βάλω ρε γαμώτο. Πάντως φόρεμα με την καμία.
Αααα!! Βρήκα.
Έβαλα μια σαλοπέτα τζιν σκούρο μπλέ και από μέσα μια ριγέ ασπρόμαυρη μπλούζα και χαρούμενες φοσφοριζέ κάλτσες,όχι τακούνια. Κορίτσια!!!!
Άκου εκεί τακούνια. Ουτε καν σε κλαμπ δεν φοράω τακούνια.
Τέσπα κατέβηκα κάτω και ημουν η μονη με "τζιν"...
Το θέαμα ηταν πανέμορφο. Αλλά για μπουζούκια όχι για "χαλαρή" ταινία στο σπίτι.
Κατέβηκα κάτω και δεν άκουσα κανένα σχόλιο του τύπου <<βάλε κάτι πιο ωραίο>> και τέτοιες μαλακίες.
Όλες μου λέγανε τι όμορφη που είμαι. Παράξενο.
Α ναι τα μαλλιά μου είναι πιασμένα κότσο και μακιγιάζ μάσκαρα,μια λεπτή γραμμή αιλαινερ και ενα ροζ απαλό παιχνιδιάρικο κραγιόν. Ήμουν γλυκιά εντάξει!!
Χάρηκα που τα κορίτσια για μια φορά στη ζωή τους δεν μου έκαναν κύριγμα για το γεγονός οτι ήμουν ο εαυτός μου. Γιατί αυτός είναι ο εαυτός μου. Οι φόρμες και τα τζιν. Δεν είμαι το γκέρλι κοριτσάκι που φοράει συνέχεια φορεματάκια και φουστίτσες. Σπάνια. Και πρεπει να υπάρχει λόγος.

Η ώρα ήταν 8:30. Σε μισή ωρα θα ηταν εδώ. Είχα άγχος,το παραδέχομαι. Αλλά λογικό. Θα ερχόταν εδώ αυτός. Με τα υπολοιπα παιδιά ήμουν χαλαρή οκ αλλά με αυτον τα πράγματα είναι αλλιώς.
Πολλές φορές σκέφτηκα να πάω να αλλάξω να βάλω κάτι πιο κομψό όπως τα κορίτσια αλλά...μάλλον τώρα την έχασα την ευκαιρία μου γιατί χτύπησε η πόρτα.
Πήγα και άνοιξα.
Προσπάθησα να μην γουρλώσω τα μάτια στη θέα 7 αγγέλων που μόλις χτύπησαν την πόρτα μου. Η λεξη "άγγελοι" ηταν πολύ λίγη σε σχέση με αυτό που έβλεπα μπροστά μου αυτή τη στιγμή.
-Περάστε..
Μπήκαν μέσα. Τελευταίος ήταν ο Jungkook. Με είδε,μου χαμογέλασε και μπήκε μέσα. Δεν θέλω να περιγράψω τα αισθήματα μου εκείνη τη στιγμή. Ένιωθα και μια μικρή ενόχληση εκεί κάτω. Σαν κάτι να ήθελε αλλά ηταν ακόμα νωρίς.