"Μην Φύγεις Σε Θέλω"(Jeon Jungkook)

Pt38 ο Κλόουν.

-ΠΑΣ ΚΑΛΑ ΡΕ; τον ρώτησα κλαίγοντας.
-Μην φωνάζεις,για σένα το έκανα!
-ΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΦΩΝΑΖΩ ΡΕ,ΠΛΑΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ;
-Μην κλαίς,μην φωνάζεις και ηρέμισε σε παρακαλώ!
-ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ,ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΒΛΕΠΩ.
-Μωρό μου,το εκανα για να ξεπερασεις τον φόβο σου!
-ΜΗΝ ΜΕ ΑΠΟΚΑΛΕΙΣ "ΜΩΡΟ ΜΟΥ" ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΜΦΊΕΣΗ!
-Συγγνώμη..
-Jungkook,φύγε σε παρακαλώ..
-Συγγνώμη μωρό μου..
-Σου είπα κάτι πριν!
-Συγγνώμη! μου είπε και έφυγε.

Ας πάρουμε τα πράγματα απο εκεί που τα άφησα,την προηγούμενη φορά.
Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη με αυτή την έκπληξη. Έτσι,γύρισα απότομα και μου κόπηκαν τα πόδια. Ο μεγαλύτερος και χειρότερος φόβος μου,βρισκόταν μπροστά μου. Ένας κλόουν. Μπορεί να ακούγεται αστείο σε κάποιους,αλλά είναι ένας πολύ συνηθισμένος φόβος. Τρεμω στη σκέψη να δω,να μιλήσω,να αγγιξω κλόουν. Και αυτή τη στιγμή είναι μπροστά μου. Το πρώτο πράγμα που έκανα,ηταν να πατήσω μια τσιριδα και να βάλω τα κλάματα. Για τόσο μεγαλο φόβο μιλάμε. Πηγα να τρεξω αλλά αυτό το πράγμα με κράτησε απο τους ώμους. Φώναζα και έκλαιγα μέχρι που άκουσα τη φωνη του.
"Μωρό μου,ηρέμισε,εγώ είμαι".
Και τοτε άρχισα να φωνάζω. Προσπαθούσε να με ηρεμισει,λεγοντας μου οτι το έκανε για να ξεπεράσω τον φόβο μου. Μπορεί να ισχύει,αλλά με την τρομάρα που πήρα,θα κάνω να του ξαναμιλήσω ένα μήνα! Αφού μου ζήτησε 500 φορες συγγνώμη,έφυγε. Με είπε μωρό μου,και εγώ τον εδιωξα. Αλλά δεν φταιω εγώ. Φοβήθηκα.

Προχωρούσα μονη μου μέσα στη νύχτα,όταν τον είδα να στέκεται δίπλα σε ενα δέντρο. Πλησίασα ξέροντας οτι είναι ο Jungkook,και στάθηκα δίπλα του.
-Jungkook...συγγνώμη,για πριν απλα,ξέρεις ποσο φοβάμαι τους κλόουν..
Δεν μου μιλούσε,δεν με κοίταζε καν. Μάλλον θύμωσε.
-Δεν θα μου μιλήσεις;...τον ρώτησα αγκαλιάζοντας τον.

JUNGKOOK'S POV:
Γιατί είμαι τόσο βλάκας; Μπορεί να μου απαντήσει κάποιος; Μα καλά,τι σκεφτόμουν; Γιατί ντύθηκα έτσι; Ήθελα να την κάνω να ξεπεράσει τον φόβο της,αλλά εγώ τα εκανα χειρότερα. Τώρα δεν θα ξεπεράσει ποτε τον φόβο της. Και θα φταιω εγώ. Όταν την είδα να κλαίει και να φωνάζει πάγωσα. Δεν μπορούσα να την ηρεμήσω με τίποτα. Πρεπει να τους φοβάται πολύ το μωρό μου. Σαν μικρο παιδάκι έκλαιγε. Όταν έφυγα απο εκεί πήγα προς τα παιδιά και άλλαξα ρούχα. Δεν ήθελα να την κάνω να κλάψει και άλλο. Πάω να την βρω!
Ε; Τι είναι αυτό; Η Jo...με έναν..κλόουν. Θεέ μου,νομίζει οτι είμαι εγώ. Αν δεν είμαι εγώ,τοτε ποιος είναι;

-Jungkook,μίλησε μου σε παρακαλώ! του είπα και γύρισε να με κοιτάξει. Το βλέμμα του ηταν κενό,και είχε ενα πλατύ,creepy χαμόγελο. Κατι παει λάθος. Αυτός..αυτός δεν...δεν...είναι ο Jungkook. Αν δεν είναι ο Jungkook,τότε ποιος είναι; Σε ποιον στέκομαι δίπλα; σε ποιον μιλάω; και ποιον αγκαλιάζω τόση ώρα;
Άρχισα να κάνω βήματα προς τα πίσω. Θέλω να βάλω τα κλάματα,αλλά συγκρατιέμαι,γιατί δεν θέλω να νομίζει οτι φοβάμαι,παρόλο που έχω χεστεί πάνω μου.
Θεέ μου,έρχεται προς το μέρος μου,τι θα κάνω τώρα;
Να αρχίσω να φωνάζω βοήθεια; Δεν υπάρχει ψυχή εδώ.
Που είναι ο Jungkook;

JUNGKOOK'S POV:
Πήγα λίγο πιο κοντά. Την βλέπω να κανει βήματα προς τα πίσω,μάλλον κατάλαβε οτι δεν είμαι εγώ. Την πλησιάζει. Έτσι και αγγίξει μια τρίχα απο τα μαλλιά της,θα τον σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια. Δεν θα την πειράξει κανείς. Πλησίασα πολύ κοντά. Είμαι σχεδόν δίπλα όταν ξαφνικά βλέπω μέσα στην τσέπη του. Μαχαίρι είναι αυτό;

-Φύγε,σε παρακαλώ,φύγε!!!! τον παρακαλουσα να φύγει αλλά τίποτα.
-Θέλω....Απλά.....Μια.....Αγκαλιά! μου είπε με μια ανατριχιαστική φωνή.
Άρχισα να φωνάζω βοήθεια.
Σε κάποια φάση,χωρίς να το καταλάβω,βλέπω τον βρωμιάρη κλόουν κάτω,και πανω ο Jungkook να τον βαραει μπουνίδια. Το ευχαριστήθηκε η ψυχή μου. Μετα απο λίγο σηκώθηκε αυτό το πράγμα,και έφυγε. Τότε έτρεξε κοντά μου.
-Σε παρακαλώ πες μου οτι είσαι καλά.
-Καλά είμαι!
-Όταν σε είδα απο μακριά τρελάθηκα! Jo,ειλικρινά...
-Δεν χρειαζεται να πεις τίποτα! του είπα και του έδωσα ενα φιλί.
-Καιρό είχα να γευτώ τα χείλη σου! μου είπε κοιτάζοντας μια τα μάτια μου,μια τα χείλη μου.
-Από εδώ και πέρα,θα τα γεύεσαι κάθε μέρα....μωρό μου!
-Επιτέλους!
-Τι;
-Με είπες μωρό σου.
-Χαχαχαχαχα,θα στο λέω κάθε μέρα αν σου αρέσει!
-Πλάκα μου κάνεις; Εννοείται οτι μου αρέσει!
-Χαίρομαι...μωρό μου.
-Πες το αλλη μια!
-Μωρό μου! του είπα και με φίλησε.
Στην αρχή φυσικά όπως ολα τα φιλια ηταν γλυκό και απαλό. Μετα όμως αρχισε να γίνεται πιο αγριο και παθιασμένο. Οι γλώσσες μας,χόρευαν ταγκό,με αρμονικό τρόπο που με έκανε να λιώνω. Τα χέρια του ηταν τοποθετημένα στα οπίσθια μου. Τα δικά μου χέρια έκαναν παρέα στα μαλλιά του. Όταν τελειώσαμε προχωρήσαμε προς την παραλία,όπου μας περίμεναν όλα τα παιδιά.

ΑΥΤΑΑΑΑΑΑΑΑ🐰🐰🐰🐰🐰❤❤❤❤❤❤
ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΑΣΤΕΕΕΕΡΙ ΚΑΙ ΑΦΗΣΤΕ ΜΟΥ ΣΧΟΛΙΟΟΟΟ😆😆😆💖💖💖

ΕΙΜΑΙ Η ΜΟΝΗ ΠΟΥ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟΥΣ ΚΛΟΟΥΝ;; ΕΛΠΙΖΩ ΟΧΙ😂😱😱😭

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΝΥΧΤΑΑΑΑ👌👌👅👅😍😍😍

-Jojo.🐰