When We Crash (When Trilogy #2)

Chapter 24

Chapter 24

Rio

Nagising ako ng mga bandang alas kwatro ng madaling araw. I felt a strong and muscular arm wrapped around my tiny waist. Dahan-dahan kong para malaman kong si Yael nga ang nakayakap sa akin. Katawan ko lamang ang nakabalot ng kumot dahil siya ay mayroon ng suot na sweatpants ngunit wala siyang suot pang-itaas.

Kaya mas lalo akong naging Malaya upang pasadahan siya nang tingin mula sa kanyang malapad na dibdib pababa doon sa anim niyang abs. Napakagat ako sa pang-ibabang labi ko at ibinaling ang aking tingin sa kanyang mukha. He was peacefully sleeping and his mouth is slightly parted.

I still remember how that mouth worked amazingly last night; I still remember how his chest raised up and down while the bed rocked together with us. Those fingers dug beautifully on my skin.

My cheeks burned as I recall the hot night that we shared together. I’m still sore all over my body but it was really worth it. Nagsisimula nanaman akong makaramdam ng init kaya ibinaling ko na lamang sa hitsura niya ang atensyon ko.

Kung titingnan mo siya ngayon ay parang ngayon lang siya ulit nakatulog ng maayos. I felt a pang of guilt on my chest. Did my absence bother him so much to the point na hindi na niya nagawang matulog?

Mula sa pagkakahawak ko sa kumot na nakabalot sa katawan ko ay dahan-dahan kong inangat isa kong kamay upang marahan siyang haplusin sa mukha.

I caressed his cheek using my thumb. Staring at him right now gives me no doubt that this man lying beside me has broken so many hearts. Napagtanto ko na ang hirap-hirap abutin ng isang Yael Salcedo pero heto siya ngayon at nasa tabi ko.

No matter how much I want to stare at this beautiful sight and do nothing all day, I can’t. Kailangan kong pumasok sa ospital despite the sore that I’m feeling in my femininity. And of course, I also want to prepare breakfast for this wonderful man beside me.

I carefully removed his hand that’s wrapped around my waist. I didn’t want to wake him up. Bahagya siyang gumalaw para abutin akong muli pero naging maagap ako at iniabutan ko siya ng unan para akalain niyang ako iyon.
Tagumpay naman ako dahil yata masyadong pagod si Yael at kinulang din sa tulog kaya hindi na napansin ang pandaraya ko sa kanya. He was still sleeping like a log! My poor Captain.

Nang tuluyan na akong makabangon ay dumiretso ako sa closet niya. Napangiti ako nang makita kong naka hang doon ang isang pares ng puting uniporme ko. Sinasabi ko na nga ba at naiwan ko ito dito, ang akala ko ay naiwala ko na. Inilipat ko na lang ang tingin ko sa mga t-shirts ni Yael at kumuha doon ng isa para suotin.

Nagmukha itong maluwang na dress sa akin dahil malaki ito masyado para sa akin. I secretly wished Yael to wake up and see me like this pero baka hindi ako makapasok sa trabaho kapag nangyari iyon. Yael was so wild last night and it’s painfully amazing.. I’ve never seen that kind of Yael’s side before. Hindi ko tuloy maiwasang mapaisip kung ganoon din ba siya sa mga ex niya noon o sa mga flight attendants na naikama na niya.

Binilisan ko na ang paghahanda ko ng almusal niya. I cooked bacon and eggs and a garlic rice bago dumiretso sa banyo niya at doon na mabilis na naligo at doon na rin ako nagbihis. My shampoo and shower gel are still here. I can’t help but to smile. Nang handa na ako ay sinilip ko si Yael na mahimbing pa ring natutulog at yakap-yakap pa rin yung unan.

I stared at him once more before pressing a soft kiss on his forehead. Nagtungo ako ulit sa kusina para idikit ang sticky note sa may mesa. I’m sure that man will panic when he wakes up and I’m gone. Hindi ko naman siya pwedeng i-text sa oras ng trabaho kaya mag-iiwan na lang ako ng note.

Morning, Captain!
First of all, breathe. Calm down and do not panic. Pumasok lang ako sa trabaho pero uuwi din ako sa’yo mamaya. Okay? Okay. Eat your breakfast and you go get some more sleep. I’ll see you later, mon amour. Xoxo