When We Crash (When Trilogy #2)

Epilogue

Epilogue


“Why couldn’t you just move on?” Matt asked me. We’ve been here at Epic for almost 3 hours. Nang maihatid ko sina Beatrix at ang kaibigan niya sa La Carmela ay bumalik ako ulit dito.


Napahilot ako sa sentido ko nang muli nanamang rumehistro ang mukha ni Beatrix sa utak ko. For the first time in nine months, I saw her again tonight and she’s wearing that sexy outfit that really pissed me off big time. I don’t think she realized how majority of the hungry men in this bar are looking at her like a full course meal.

Bagamat naiinis ako ay hindi ko maikakaila ang naramdaman kong tuwa nang makita ko siya. It’s been nine months  since I’ve decided to move in with my parents in Manila again para lamang h’wag kaming magtagpo sa Angeles ni Beatrix. I want to give her space dahil kung magpapakita lamang ako sa kanya doon araw-araw at kukulitin siya na patawarin ako ay mas lalo lamang siyang magagalit. I know I messed up big time at handang-handa akong bumawi sa kanya kung papayagan niya ako.

I still remember how painful the day we broke up or whatever-you-call-it but the thing here is we haven’t even had the label and yet our break up hurts like hell. Alam kong kasalanan ko kung bakit nangyari iyon. Naglihim ako sa kanya at ang dami kong pagkakataon para magsabi ng totoo sa kanya, lalo na sa tuwing iniiyakan niya ako tungkol kay Jess pero hindi ko pa rin ginawa.


Pero sa totoo lang kahit na ilang beses na akong natutuksong ipagtapat lahat sa kanya sa tuwing nakikita ko siyang nalulungkot ay wala pa rin talaga akong planong sabihin ang lahat ng iyon sa kanya. Wala ako sa lugar para doon.



Yes, I’m madly in love with her but my loyalty for Colton will always remain. Colton trusted me with his secret and I’ve sworn not to tell it to anyone at ganoon ang gagawin ko, kahit na kapalit pa noon ay ang magalit sa akin ang babaeng mahal ko.





“Look around, Yael. Look at these damn pretty girls around! Different shapes, different sizes, different skin colors, different beauties… Kahit sinong matipuhan mo sa mga yan ay kayang-kaya mong makuha nang hindi ka nahihirapan. So, why are you settling for a girl who despises you?”

Napa-rahas ang pagpatong ko ng baso sa ibabaw ng table namin at iritable ko siyang hinarap.


“I don’t need their shapes, sizes, beauty, or whatever… I’m perfectly fine with Beatrix’s shape, size, skin color, and beauty, thank you very much.” sabi ko at muling kinuha ang baso ko na may lamang whisky saka muling uminom doon. Kanina pa ako dinedemonyo nitong si Matthias at nagsisimula na akong mainis.



I was in Caticlan yesterday and I received a text from him. Ang sabi niya ay magkita daw kami ngayon sa Boracay at pumayag naman ako. Mabuti na lang dahil kung tumanggi ako ay baka hindi ko nakita si Beatrix ngayon.


Tumawa siya nang pagak. “Fine. I just want you to realize that there are so many fishes in the ocean…”


Umiling-iling ako. “Bullshit. Why would I settle for those fishes when she, herself is the ocean already?” I hissed under my breath before finishing the glass of whisky and coke.


Natawa siya nang pagak sabay ilang. “You know what’s more horrifying than the airplane you’re piloting’s crashing?”

“What?”

“Love.” He deadpanned. The word slipped off of his tongue like it’s the most cruelest thing in the world.


Tinaasan ko siya ng isang kilay sabay ngisi. “So, you’re afraid of love.” I stated.


He frowned at me. “No, it’s not that. Love is poison and I’m not suicidal to even think of drinking it.”

Napanguso ako sabay sandal mula sa kinauupuan ko.


“Ah, so, you’re not afraid of love.” tumatango-tango kong sabi sabay basa sa pang-ibaba kong labi.

“You’re afraid of the feeling of being smothered and suffocated. You’re afraid to feel your insides like it’s being scorched. You’re horrified to feel your heart race and to feel your chest tightens afterwards.”

He’s not afraid of the ‘poison’, he’s afraid to the effect of it.

Nasabi sa akin noon ni Beatrix na ganoon daw ang iilan sa mga pwede mong maramdaman kapag na-poison ka.


Narinig ko ang paghalakhak ni Matt.
“Woah! That is just so fucking corny, Captain Yael Salcedo! Love is making you corny! Diyan ka na, pupuntahan ko muna si Cyprian doon.” Panunuya niya sabay inom nang kanyang alak bago tumayo mula sa kanyang kinauupuan. Umiling na lang ako at hindi na pinansin ang sinabi niya.


He don’t understand because he’s never felt this kind of feeling before. The feeling of getting nervous everytime you see that certain person around and when that person starts looking into your direction, hell, you’d mentally curse yourself to get your shit together. And as that certain person begins to smile at you, you’d fucking melt like a cube ice under the burning sun.

That certain person of mine is Beatrix Hayle. She gives me an intense euphoria. I think about her— a lot, actually. I don’t know how she do it, she’s mercilessly occupying my mind every damn second.


-

“Emergency?” Gulat na tanong ng isang kasamahan kong piloto mula sa kabilang linya. Napapikit ako nang mariin sabay hawak sa noo ko.


I cleared my throat. “Yes, emergency. Could you cover a flight for me?” I licked my lower lip and bit it hard while waiting for his response.


“Oh, yeah, sure. No problem.”


I let out a deep breath. “Okay, thanks a lot!” I said in relief before hanging up.

Napasabunot ako sa buhok ko habang umiikot-ikot dito sa loob ng hotel room ko. Tiningnan ko ang suitcase kong nakahanda na. I should be checking out of this hotel right now; I should be on my way back to Caticlan to run my flight back to Clark tomorrow, 11:00 morning.

But that’s not what happened because I’m still here in this damn hotel room. I even called another pilot and lied to him about having an emergency just so he can cover up my flight.


This is insane. This is fucking insane. I’ve never felt like this before. I’ve never been this so in love before. So in love that I’m willing to set aside my work just to be with her for another day.
Kahit kailan ay hinding-hindi ko pinili ang babae bago ang trabaho ko.

It was always my work over my girlfriend. But this one’s different, it was now Beatrix over my work. Damn! I’m so head over heels with her and she doesn’t even know it. Hindi niya alam kung ano ang epekto niya sa akin.


Umupo ako sa paanan nang kama at idinial ang number ng isang kakilala ng pamilya namin na nagma-manage ng isang tour agency.


Nakakadalawang ring pa lamang iyon ay kaagad na niya itong sinagot.


“Hello, Michael. It’s me, Yael Salcedo.”

“Oh, napatawag ka Cap?”

“I just want to ask if there’s girl named Beatrix Hayle Ponce de Leon na naka schedule mag island hopping under sa agency niyo bukas.”


“Hmm… wait, let me check.” aniya at narinig ko mula sa kabilang linya ang pag click ng isang mouse at sumunod ang keyboard.


“What’s her name again?”


I cleared my throat. “Beatrix Hayle Ponce de Leon…” I replied and I heard another clicks of the keyboard from the other line while he’s slowly uttering Beatrix’s name. After a few seconds I heard one hard click— I guess that’s the ‘enter’ key.



“Yes… May Beatrix Ponce de Leon ang nakasulat dito at may kasama siyang Kayeleen Contreras. It says here na bukas ng alas diyes ang alis nila patungo sa unang islang pupuntahan ng jet ski.”


My heart beated like crazy inside my chest.


I wet my lips. “Good. Reserve me a seat for three, then. With the same jet ski as her, please.”

Maybe I’ll bring Matt and Cyprian with me.


“Sorry but all the seats were occupied, Cap.”


Bumuntong hininga ako at napahilot sa sentido ko. “Come on, Michael… alam kong magagawan mo naman ‘yan ng paraan.” Pakiusap ko.


I heard him chuckled from the other line. “This is crazy, Yael… Are you stalking this Beatrix girl?” Punong-puno nang pagkamangha ang kaniyang boses.



“Yes and no.”

“What?”


“Yes, this is crazy and no, I’m not stalking her. I just… I just want to spend a day with her, okay?”

Dahil pagkatapos nito ay hindi nanaman kami magkikita. Kitang-kita ko pa ang galit sa kanyang mga mata at sa palagay ko ay kailangan niya pa ng kaunting panahon.

Narinig ko siyang humiyaw mula sa kabilang linya. “Woah! I really didn’t expect this from you… but okay, Cap. Ako na ang bahala. You’d go island hopping tomorrow at 10 AM with the same jet ski as this Beatrix girl.”


“Cool. Thank you, Michael. I’ll make it up to you.”


-


“I need a condo unit, Yael.” Pangungulit ni Akira sa akin.


“Then get out of here and go to Isidore instead.” pagtataboy ko sa kanya. I’ve just got home from a long and hard flight tapos ganito pa ang sasalubong sa akin.


He took a sip of his coffee before leaning his back on the sofa where he was currently seated. He crossed his legs and looked at me.

“Your condo unit in Angeles is what I want, Yael, you know that.” pinal niyang sabi. Nagpakawala ako nang marahas na buntong hininga. Maging ako ay napasandal na lamang sa sofa na kinauupuan ako.


Niluwangan ko ang aking kurbata at binuksan ang dalawang unang butones ng aking pilot suit.


“Akira, that’s not possible. Anong titirahan ko?”


“Ilang buwan ka nang umuuwi dito sa Manila… mukhang wala ka na rin namang balak bumalik pa nang Angeles so why not sell your condo unit to me?”


Kinunotan ko siya ng noo. “Bakit ba gustong-gusto mo sa condo ko? May yaman bang nakabaon do’n na hindi ko alam?”


He frowned. “Wala sa ground floor ang unit mo, Yael. Walang yamang maibabaon sa panglimang palapag.” he sneered.


“Then why do you want it so bad?” tanong ko. Nagsisimula ng bumigat ang mga talukap ko. Gustong-gusto ko nang matulog at magpahinga pero hindi ko magawa dahil sa pinsan kong panay ang aligid sa akin.


Humalakhak siya. “Can we skip that part? My life’s not that interesting.”

“Well, now I’m interested.”


“I told you, my life’s not that interesting and that reached me to the point in which where I, myself isn’t even interested in my own life to even discuss it with you.”

“Then we’re done talking, Aki. You may leave.”


Nagpakawala siya ng isang masarap na tawa sabay iling.

“Too hasty to make your cousin leave, eh? Come on, Cap. Wala pa tayong limang minutong nag-uusap.” pagkumbinsi niya sa akin.

“I can’t even stand to talk to you for even a minute, Aki.”

I don’t really know what’s running into his mind and it’s already pissing me off. He’s just too secretive and that’s not good. Pero wala rin naman kaming magawa, masyado siyang mahirap paaminin.

He raised his both hands. “Okay, how about you sell your condo to me and then I’ll leave you in peace?” he proposed.

“How about no?” ganti ko.

“How about yes?” mas lalong lumawak ang ngisi niya.

I let out a low growl. “Damn! Sige na, pag-iisipan ko!” pagsuko ko.

He run his tongue on the inside of his cheek while grinning at me with full of amusement. “Very well, then.” Aniya at inilahad ang kaniyang kamay sa akin. Tiningnan ko lamang iyon saglit bago ko ibinalik ang tingin ko sa mukha niya.


“Don’t get your hopes too high… ang sabi ko ay pag-iisipan ko.” Paglilinaw ko sa kanya.

He just shrugged at binawi ang kaniyang kamay.
“Of course, I’ll get my hopes high.” Pangongonsensiya niya sabay tawa bago tumayo mula sa kanyang kinauupuan.

“Mauna na ako… I’ll see you soon.” Aniya at tinalikuran na ako. I was just watching him the whole time, he stop mid step and looked at me over his shoulders.

“By the way, the stubbles look good on you. You finally looked according to your age.”

-

“Fuck…” I cursed under my breath. Hindi ko na mabilang kung ilang minute o may isang oras na ba akong nakatayo dito sa loob ng condo ko at nakatitig lamang sa puting dingding habang nakapamulsa.

My chest feels heavy as I let the nostalgic feeling pulls me in like a tidal wave. Kahit saan ako tumingin dito ay siya ang naalala ko. I know this sounds crazy but even when I’m just staring at this wall; she’s still all I see.

The image of Beatrix being pushed to this same exact part of this wall is still clear to me.
She was angry, I was furious. She was trapped but she still continued to argue with me, ganoon siya katapang. At sa tuwing tinatapangan niya ako nang ganoon ay nanghihina ako. I don’t know how I ended up crashing my lips into hers but it feels good.
One kiss and I’m in nirvana.

Damn! It feels good!
It feels so fucking good to kiss her in our mid argument; it feels good how she instantly laid all of her armors down the moment my lips touched hers. I love it when she kisses me back; I love it when she starts clinging her arms around my nape to deepen the kiss and to somehow get a support to keep herself still.



Piniling ko ang ulo ko. Selling this unit to Akira was like throwing away all the memories that Beatrix and I built together. Bahala na. Babalik na lang ako ulit bukas para makapag desisyon na ako kung ibe-benta ko ba talaga kay Akira.

Napagdesisyonan ko na lamang lumbas na muna pero para akong binuhusan nang malamig na tubig nang makita ko ang isang babaeng kasalukuyang binubuksan ang pintuan ng unit ni Colton.

“Beatrix?” Bigla ko na lamang nasabi. My heart is getting wild inside my chest as adrenaline starts to rush through my veins.


Pansin ko ang pagkagulat sa kanya ngunit kaagad din naman siyang tumingin sa direksyon ko. Her eyes widened, her mouth slightly opened, the color drained out of her face. Para siyang nakakita ng multo!
Maging ako ay nagulat dahil hindi ko inaasahan na makikita ko siya dito. Paano nangyari ‘to?

“What are you doing here?” sabay naming sabi. Pareho pa kaming saglit na natigilan.

“What are you doing here?!” nagpapanic niyang tanong.
Napamura ako sa aking isipan. So she’s back! I assume that she now lives here again.
Mula sa gulat kong mukha ay kinunotan ko siya ng noo.

“Hindi ba ako pwedeng umuwi sa unit ko?” balik tanong ko sa kanya. Pasimple ko siyang pinagmasdan. She’s just wearing shirt and leggings that perfectly hugged her long and beautiful legs. Her expressive eyes looked tired but it didn’t lessen the beauty that they have. Tang ina! Ang ganda niya pa rin kahit ano pang ekspresyon ang gawin niya o kahit anong damit pa ang suotin niya. She’s so illegal.

Pinaningkitan niya ako nang mga mata.

“Umamin ka nga... Sinabi sa'yo ni Colton na nandito ako 'no?”
Lalong kumunot ang noo ko dahil sa confusion pero hindi nagtagal ay binalingan ko siya nang hindi makapaniwalang tingin.

Look at the arrogance of this girl. Porque baliw na baliw ako sa kanya ay iniisipan na niya ako kaagad nang ganoon. At isa pa itong Colton na ito, hindi man lang sinabi sa akin na nakabalik na pala ang kapatid niya.

“I hate to break your bubbles, Trix but no...” natatawa kong sabi.
I saw her flushed.

“Kailan ka pa nakabalik?” tanong ko upang maibsan ang hiya niyang nararamdaman.

“Mag-iisang buwan na.”
Doon ako natawa at kinunotan naman niya ako nang noo.

“Mag-iisang buwan ka na pala, ngayon ka lang nagduda...”

Tinaasan ko siya nang kilay habang nakangisi. “Kung sinabi lang ni Colton na nakabalik ka na, noong unang araw mo pa lang sana ay nakita mo na ako dito.” Diretsahan kong sabi.
She was taken aback. Lalong namula ang kaniyang mukha. I was still enjoying when my phone suddenly rang. Kinuha ko iyon mula sa bulsa ko at tiningnan. Pangalan ni Akira ang nakarehistro sa screen.

“Hello?”

“I heard you went in Angeles today… does this means your unit will be soon mine?”

“I'm sorry, Aki... I've changed my mind. I'm not gonna sell my unit.” Casual kong sabi.  Hindi ko ‘to ibebenta, ngayon pang alam kong nakabalik na siya.
Hindi ko na siya hinintay na makasagot at pinatay ko na kaagad ang tawag, kakausapin ko na lang siya mamaya.
Sorry, Aki. Beatrix first.

Muli kong binalingan nang tingin si Beatrix.

“So, I'll see you around.... neighbour.” Kinindatan ko pa siya bago muling pumasok sa loob nang aking unit. Pagsara ko nang pintuan ay napangisi ako sa sarili ko.


It’s time to bring home the Beatrix.

-

“Yael?” Parehas kaming nagulat ni Colton nang makita namin ang isa’t-isa. Pinanood ko siya hanggang sa makababa siya sa hagdan. Humakbang siya papalapit sa akin.

Bakit nandito siya sa bahay ng mga magulang nila?

Isinantabi ko muna ang tanong na iyon sa aking isipan dahil mayroon akong mas importanteng ipinunta rito.

“Nandito ba si Beatrix?” Tanong ko sa kanya habang sinisipat ng tingin ang buong paligid dahil baka sakaling may Beatrix na lumabas.


Kinunotan niya ako nang noo. “W-wala… Bakit?” Nagtataka niyang tanong.

Nag-igting ang aking bagang sabay mura. Pumikit ako nang mariin at napasabunot sa buhok ko.

Nasaan na si Beatrix?


Bigla ko na lamang siyang hindi ma-contact! I tried reaching her through skype but she’s been offline for a week or so. Halos mabaliw na ako kakaisip kung ano ba ang nagawa ko.

Last time I checked, we were okay. Finally, we were okay. I’ve waited for this for so long. I’ve been wishing for so long to hold her again without her trying to push me away. And no words can explain how happy I was the moment her eyes met mine and then she smiled at me. I was a little confused at that time, hindi ko alam kung ako ba ang nginingitian niya o ang tao sa likod ko. Pero nawala ang lahat nang confusion ko nang tumakbo siya papalapit sa akin at bigla niya akong niyakap nang sobrang higpit.

My world slowed down and my mind went blank. I was caught off guard.

That was one of the happiest moments in my life.

Pero ngayon bakit bigla na lamang siyang hindi nagparamdam? Hindi ko na alam kung ano ang iisipin ko dahil sa sobrang paga-alala ko sa kanya.



“Yael, anong nangyari?” tanong ni Colton at humakbang papalapit sa akin.

I licked my lower lip in frustration. “Hindi ko alam… hindi ko alam kung nasaan siya. Bigla na lamang niyang hindi sinasagot ang mga texts ko at hindi ko rin siya matawagan. Nang huli kaming mag-usap ay kinumbinsi ko siya na dumalaw dito kaya akala ko ay hanggang ngayon ay nandito pa siya,”

Goddamn! What if something happened to her while she’s on her way here? Fuck! Bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa labis na kaba. Ngayon lang ako kinabahan nang ganito!

“I’m calling the police…” balisa kong sabi at akmang tatalikod na sana pero naramdaman ko ang paghawak ni Colton sa braso ko para pigilan ako. Nag-angat ako nang tingin sa mukha niya. His expression hardened while looking down on the tiles.

“Nanggaling nga siya rito…” aniya at binitawan ang braso ko. Dahil doon ay tuluyan niyang nakuha ang atensyon ko.

“W-wala ba siyang sinabi sa’yo kung saan siya pupunta nang paalis na siya dito?”

His jaw clenched and he looked at me. “Jess and I are getting an annulment,” anunsiyo niya.

Nagulat ako nang ibalita niya iyon pero hindi ko makuha ang punto niya kung bakit ngayon niya pa ibinalita ito gayong alam naman niyang nawawala ang kapatid niya.

“Bro, I feel sorry for you and no offense but you’re so out of the topic. You’re sister is missing, hindi ba iyon muna dapat ang pagtuonan natin nang pansin?”

Umiling siya. “She’s not missing, Yael. I think… I think she’s hiding from you.” My brows furrowed in confusion.

“B-bakit naman ako pagtataguan ni Beatrix? Okay na kami, Colton. Hindi ba’t nabanggit ko na sa’yo iyon?”

“That’s the point! Jess and I are getting an annulment at si Beatrix ang sinisisi ko dahil doon. Inamin niya sa akin na kinausap niya si Jess na hiwalayan ako kaya nagalit ako sa kanya. Why would she do that? Bakit kailangan niyang hilingin iyon kay Jess? Hindi porket sa tingin niya ay hindi ako deserve ni Jess ay gagawin na niya iyon! I was disappointed at what my sister did; I didn’t expect that from her, so… So I told her that… that you don’t deserve a girl like her… and maybe she believed in that that’s why she left.”

Nanahimik ako habang maitim na nakatingin kay Colton. Hindi nagtagal ay ipinatama ko ang kamao ko sa bibig niya at alam kong hindi siya handa roon dahil nawalan siya nang balanse at napaupo sa sahig.

Hindi ko siya tinulungan makatayo, walang sabi-sabi ay tinalikuran ko siya at naglakad na papalayo.

Alam ko na kung nasaan si Beatrix.

-
“Ikaw ang makinig sa akin, Beatrix! Mahal kita! Hindi pa ba iyon sapat? Isn’t that enough reason for you to stay and never leave me again?!”