Promised Love (Port Barton #1)

Chapter 31

Malalim ang hiningang pinakawalan ko ng nasa harapan na kami ng gate nila. I'm still nervous about this. Maraming tanong at senaryo ang naiisip ko na pwedeng mangyari. Paano kung hindi talaga nila ako gusto? Paano kung sinabi lang lahat iyon ni Trent para pagaanin ang loob ni kuya? OMG!

I look at Trent when he hold my hand. He's smiling at me from ear to ear that made me more nervous. Muli akong nagpakawala ng malalim na hininga bago tuluyang pumasok.

Ang kabang nararamdaman ko ay nahaluan ng pagkamangha ng tuluyang makaapak at makita ang malaking bahay na nasa harapan ko. It's more big than ours. Malayo pa ang lalakarin namin bago makapunta sa bahay. Paniguradong mahilig ang Mom niya sa mga bulaklak dahil iyon karamihan ang makikita sa malawak at malaki nilang garden.

"Are you okay? Don't be nervous, it's okay, baby." May himig na pag-aalo sa boses niya.

Hinigpitan ko ang hawak sa kamay niya ng makalapit kami sa hamba ng malaking metal door. It's really amazing. From the garden 'till the style of their house.

"Kanina ka pa hinihintay ng magulang mo, Trent." Salubong sa amin ng matandang ginang.

Tumungo at ngumiti ako sa ginang na nakangiting nakatingin sa akin. Her eyes is telling that she is happy.

"Siya ba iyong sinasabi mo, hijo?" Nakangiting tanong ng ginang.

Napatingin naman ako kay Trent.

"Opo. Siya po si Nicole, Manang."

"Magandang tanghali po," Bati ko.

"Magandang tanghali rin, hija. Napakaganda mo pala at totoong bagay na bagay kayo nitong alaga ko."

"S-salamat po,"

Hindi ko maiwasang mapangiti sa narinig ko. Nagpaalam muna si Trent kay Manang na pupuntahan namin sa likod ng bahay sa garden ang magulang niya.

Pinagmasdan ko ang antique display na nadadaanan namin. I bet, they like antique dahil karamihan ay iyon ang display nila. Hindi ko maiwasan mamangha habang tinitignan ang malaking family picture nila na agaw pansin talaga. They looked so much happy in their smile.

"Mom! Dad!" Trent called them.

Mabilis na napatingin sila sa amin. Mabilis naman naglakad ang Mom niya at niyakap siya. Nang ako na ang niyakap niya ay hindi ko maiwasang medyo maluha. It's feels like home to be with them. They always assured that everyone are welcome.

"I miss you, hija. It's good that you accepted our invitation." Tita said.

"Wala pong dahilan para tanggihan po kayo," magiliw na sagot ko.

"I'm very fluttered. Come here,"

Sinakbit ni Tita ang kaniyang kanang kamay sa aking kaliwang kamay habang naglalakad kami palapit kila Tito at Tracy. Tracy smiled at me while busy grilling the barbeque.

"Magandang tanghali po, tito."

"Same to you, hija. You really beautiful inside and outside."

Napangiti ako at hindi nakasagot.

Naisipan ko naman na tumayo at lumapit kay Tracy para tulungan siya sa ginagawa. Ilan na lang rin ang iiihaw niya kaya naman tumulong na ako.

"Salamat!" She said.

I smiled. "How are you?"

"I'm good, still learning as an executive assistant."

"Really? Ang galing naman,"

"Ikaw ba?"

"I'm still learning to hold our company business here in the Philippines. Gusto kasi ni Dad na maging CEO ako."