Promised Love (Port Barton #1)

Chapter 37

"T-trent..." muli kong tawag.

He looks really angry and ready to punch someone.

"Do you know him, Nicole?" Quel asked and I look at him.

Sunod-sunod na lunok ang nagawa ko. Wala namang mangyayare siguro. But Trent is really mad, I can see it on his eyes.

Nakakatakot!

"Quel, can you leave us alone?" Halos mamilipit ang boses ko sa awa.

"Why? Let him and let's go." I looked at Trent and gave him a deadly glare.

"Bro, can you please let us go? Kailangan ko pa siyang ihatid." Quel asked, patiently.

"Why would I let you? I am here to fetch her."

"Sino ka ba? Huh?"

"Don't asked me the question will hurt you."

Matalim na tinignan ko si Trent. What is he doing here? To fetch me? He can't. Ang lakas naman ng loob niyang gumanito sa harap ko, hindi pa naman kami ayos.

"Mayabang ka." Quel said.

Malakas na bumuntong hininga ako. "I'm sorry, Quel."

Tinignan ko si Trent at naglakad na paalis. Hindi na ako nagtaka ng sumunod siya sa akin. Buti na lang ay wala pang gumagamit ng elevator kaya agad akong nakapasok ngunit 'di ko pa nasasarado ay nakapasok na siya.

Napairap na lang ako at hindi na siya pinansin. I just want to leave this place now. Hindi maganda ang presensya ni Trent ngayong araw. Sumasabog sa inis ang ulo ko dahil sa mga pinaggagawa niya.

"Why are you in his suite?" He asked but I remained silent.

Lahat ng mga tanong niya ay hindi ko sinagot at nanatiling tahimik kahit inis na inis na ako.

"Can you please answer my question? You remained silent the whole time I am talking."

Pasimpleng umirap ako at nag make face sa mga pinagsasabi niya. Mabilis lang naman ang elevator but I feel like the minutes is so long. Hahanda na ako sa paglabas ng bigla niya akong hinila ng dahan sa likod niya at may pinindot. Kaya ng bumukas ay muling nagsarado.

"Trent, ano ba! Uuwi na ako!"

"Before you go home please let us talk,"

"Ugh, and you'd think I will listen to you? My time is precious just to hear all your reasons!"

"You don't want to listen to me, that's what you want, right?"

Napalunok ako. Ito nga ba ang gusto ko? Ang hindi makinig sa mga rason niya? 'Cause me, I am tired hearing all the reasons because in the first place, kung may gagawin kang importante na hindi mo man lang maalala ang relasyon natin dapat nagsabi ka na para naman handa ako sa lahat.

"Okay, after this I'll give what you want but please let me tell you what really happened, baby."

Hindi na ako nagsalita ay hinintay na lang ang sasabihin niya ngunit wala pa rin. Nagulat na lang ako ng dinala niya ako sa isang sobrang laking suite. Namamangha ako sa lahat ng nakikita ko sa loob ngunit hindi ko hahayaan na matuon ang atensyon ko roon.

"What are we doing here?"

"You're in my suite and we're here to talk,"

"Dito pa talaga, huh? May balak ka ba sa akin?" Wala sa sariling bulalas ko.

"I don't have. You know that I always respect you. Huwag mo akong pag-isipan ng gan'yan kalala."

My heart ache when I heard his voice cracked. I bit my lower lip and looked down. Okay, now, it's my fault and I am very sorry for that. Hindi ko lang napigilan ang bunganga ko.