Love And Punishment

Αποθήκη

Άκουγα δυνατές φωνές και άνοιξα τα μάτια μου.Απευθείας ένιωσα το κεφάλι μου να πονάει και μια ζαλάδα να με κατέχει.Κοίταξα τριγύρω και συνειδητοποίησα ότι δεν βρισκόμουν στο σπίτι.Μα σε μια άδεια αποθήκη.Ήμουν ξαπλωμένη στο πάτωμα,παντού ήτανε βρόμικα και μπορούσες να μυρίσεις έντονα την μυρωδιά της μούχλας.
Εκεί που δεν το περίμενα η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε ένας τεράστιος άντρας ίσος με μια ντουλάπα.Αδιαφορησα για την ζαλάδα που ένιωθα και έκατσα σε μια γωνία φοβισμένη.
-Ξύπνησε η πριγκίπισσα;ρώτησε με μια βαριά φωνή γεμάτη ειρωνεία και ένα σπαστικό χαμόγελο στη φάτσα του.Εάν ήτανε μόνος του θα τον βαρουσα αλλά από έξω ακούγονται άλλοι πόσοι άντρες.Οπότε νομίζω δεν με συμφέρει.
Ήρθε κοντά μου και έσκυψε διπλα μου.Πήγε να με αγγίξει στο πρόσωπο αλλά γύρισα απευθείας το κεφάλι μου.
-Ζόρικο μας βγήκε το τσουλακι,μουρμούρισε καθώς σηκώθηκε.
Ήθελα να κλάψω αυτή τη στιγμή.Αλλά δεν ήθελα να φανώ αδύναμη μπροστά του.Δεν ξέρω που σκατα βρίσκομαι!Και για ποιο λόγο βρίσκομαι;
-Στέλιο,φώναξε καθώς έβγαινε έξω.
-Έλα παρτην από εδώ,ειπε και άφησε ανοιχτή την πόρτα.
Ένας άντρας και αυτός τεράστιος σαν ντουλάπα μπήκε μέσα ήρθε δίπλα μου με έπιασε με το ζόρι από το μπράτσο και με έσερνε κυριολεκτικά μέχρι ένα δωμάτιο.Με σκουντησε μέσα και πριν κλείσει την πόρτα γύρισε και με κοίταξε.
-Μην τολμήσεις και βγάλεις άχνα παλιοτσουλακι αλλιώς την γαμησες,ειπε και έκλεισε δυνατά την πόρτα.
Κοίταξα τριγύρω μου τον χώρο.Υπήρχε μόνο ένα παλιό κρεβάτι και ένα κομοδίνο.Επάνω στο κομοδίνο υπήρχε ένα σταθερό τηλέφωνο.Έτρεξα γρήγορα κοντά του το σήκωσα για να δω εάν δουλεύει μα απογοητεύτηκα διότι δεν λειτουργούσε.
Περπάτησα αργά μέχρι το κρεβάτι και ξάπλωσα.Δεν είμαι πουθενά μπλεγμένη και το ξέρω πολύ καλά.Άρα τι δουλειά έχω εγώ εδω;Ο Ορέστης ούτε καν θα έχει παρατηρήσει ότι λείπω.Μπορεί να πίνει πάλι.Κοίταξα το παράθυρο μήπως και είχα την παραμικρή τελευταία ελπίδα.Αλλά όχι.Ήταν κλειδωμένο.Χωρίς να το ελέγξω δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου.Έκλαιγα.Γιατί φοβόμουν.
Ακούγοντας κλειδιά στην πόρτα σταμάτησα να κλαίω.Ένας άντρας και αυτός τεράστιος με τεράστια μπράτσα μπήκε μέσα κλείνοντας την πόρτα.Στραβοκαταπια και κουλουριαστηκα στην γωνία του κρεβατιού.
-Γεια σου Αναστασία,ειπε καθώς έκατσε στην άκρη του κρεβατιού.
Με άφησε με ανοιχτό το στόμα.Πως ξέρει το όνομα μου;
-Λοιπόν άκου τι θα γίνει.Θα μου απαντήσεις σε κάποιες μου ερωτήσεις και όσο πιο γρήγορα απαντήσεις.Τόσο πιο γρήγορα εισαι ελεύθερη,είπε.
Σιγά μην τον πιστέψω τι είμαι;Κανένα δίχρονο;
-Έγινε;ρώτησε.
Μιλά μόνος σου εγώ δεν απαντάω.Έτσι νόμιζα δηλαδή.Ξαφνικά με άρπαξε από το μαλλί τόσο δυνατά που ένιωθα ότι θα μου φύγει το κεφάλι.
-Έγινε;ξαναρώτησε.Και βουρκωμενη κουνησα καταφατικά το κεφάλι μου.
Μου τράβηξε τα μαλλιά προς τα πίσω με φορα και έπεσα πάνω στο κρεβάτι.
-Δουλεύεις στου Ορέστη Παπαδόπουλου ετσι;ρώτησε.
Δεν απαντησα.Δεν ήξερα τι να πω.Στο συμβόλαιο ελεγε ότι δεν πρέπει να μιλήσω για το τι κάνω.
-Εε;ρώτησε και παρατήρησα τις φλέβες στον λαιμό του.
Το χέρι του προσγειώθηκε κοντά στο μάγουλο μου και πάνω στα χείλη μου.Έπειτα από λίγα δευτερόλεπτα ένιωσα την γεύση του αίματος στα χείλη μου.
-Ν-Ναι,απάντησα έτοιμη να συνεχίσω το κλάμα.
Χαμογέλασε ψεύτικα μόλις απάντησα.
-Και τι κάνεις εκεί μέσα;ρώτησε.
Έσφιξα τα μάτια μου καθώς ένα δάκρυ κύλησε.
-Καθαρίζω,ειπα καθώς κοιτούσα τα πόδια μου.
-Μάλιστα.Τώρα άκουσε με προσεκτικά.Μήπως ξέρεις κάποια Μυρτώ;ρώτησε κοιτώντας με λες και κρέμονταν η ζωή του από την απάντηση μου.
-Μ-μια Μυρτώ δου....,πήγα να πω για την Μυρτώ που καμία φορά καθάριζε το σπίτι αλλά με διέκοψε.
-Όχι αυτήν,ειπε.
Τον κοίταξα παράξενα.Μόνο αυτήν ήξερα εγώ.
-Την πρώην του Ορέστη Παπαδόπουλου δεν την ξέρεις;ρώτησε.
Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.
-Δηλαδή δεν σου έχει μιλήσει ποτέ για αυτήν;ρώτησε σκύβοντας το κεφάλι του.
-Όχι,απαντησα ειλικρινά.
-Μάλιστα.Αυτό σε βοηθάει να βγεις από εδώ,ειπε και έβγαλε από την τσέπη του ένα κινητό.
-Θα πάρω ένα τηλέφωνο τον αγαπητό Παπαδόπουλο και θα του μιλήσεις,είπε.
Κάλεσε το νούμερο του Ορέστη και το έβαλε σε ηχείο.Περίμενα με κλειστά μάτια να ακούσω την φωνή του.
-Παρακαλώ;ακούστηκε η φωνή του.
Δεν μπορούσα να καταλάβω από την φωνή του πως ήταν.
-Παπαδόπουλε;είπα σιγανά χαμογελώντας.Έτσι τον λέω όταν με νευριάζει ή όταν κάνει διαφορά πρόστυχα αστεία.Βασικά πάντα έτσι τον λέω.Πολύ σπάνια θα τον πω με το όνομα του.
-Αναστασία;ακούστηκε σοκαρισμένος.
Πήγα να τραβήξω το κινητό από το χέρι του άντρα απέναντι μου αλλά το πήρε προς το μέρος του.
-Λοιπόν άκου να δεις,είπε.
-Που την έχεις ρε πουστη,φώναξε ο Ορέστης.
-Αύριο να έχεις 1.000.000€ μαζί σου και εγώ θα έχω την πολύτιμη καθαρίστρια σου.Εάν δεν μου τα δώσεις.Είναι δικιά μου,είπε.
-Για ποιο λόγο θες τόσα χρήματα Λιο;ειπε ο Ορέστης.
Ώστε Λιο τον λένε τον μαλακα παβλα ντουλάπα.
-Ξέρεις πολύ καλά,του ειπε.
-Για να εξαφανιστείς και εσύ και τα αποτυπώματα σου,είπε ο Ορέστης που φαινόταν να ξέρει τα πάντα.
-Θα σου στείλω διεύθυνση για το που να τα φέρεις.Μη τυχόν και φέρεις άντρες μαζί σου.Μονο εγώ και εσύ,ειπε.
-Και αυτή,συμπλήρωσε και του το έκλεισε.
-Πόσο καιρό είμαι εδώ;ρώτησα έντονα καθώς εγλυψα την πληγή στο χείλος μου.
-Μια μέρα,ειπε και βγήκε έξω κλειδωνοντας.
Ξάπλωσα και πάλι στο κρεβάτι.Για ποιο λόγο να θέλει ο Ορέστης να δώσει τόσα χρήματα για εμένα;Τι του είμαι;Ένα τίποτα.

•Ξερω οτι κανονικα ανεβαζω καθε 5 μερες κεφαλαιο.Αλλα καποιες απο εσας μου ειπατε οτι το εκοψα σε καλο σημειο(ξερετε ποιες ειστε)😂Εεε και εγω μιας και σας λατρευω εγραψα γρηγορα το επομενο κεφαλαιο.Βεβαια εχει και αυτο συνεχεια...😂Αλλα σας σκεφτηκα.Ελπιζω να βγηκε ενα ικανοποιητικο αποτελεσμα μιας και το εγραψα γρηγορα😟
•Vote&Comment
•Byeeeee❤