Love And Punishment

Άλλος άνθρωπος

(Εάν δεν έχετε ιδέα για το τι συμβαίνει πηγαίνετε να διαβάσετε το τελευταίο κεφάλαιο πρώτα.)

Ξύπνησα το πρωί ταραγμένη από τον εφιάλτη που είδα.Απορώ εάν κοιμήθηκα καθόλου όλο το βράδυ αλλά τέλος πάντων.Κοίταξα τριγύρω.Πουθενά ο Ορέστης.Πήγα να κατέβω από το κρεβάτι αλλά πάτησα κάτι και ακολούθησε ένα βογκυτο πόνου.Κοίταξα κάτω τρομαγμένη.
-Ορέστη είσαι καλά;είπα σκύβοντας δίπλα του.Μου έδωσε ένα μικρό χαμόγελο και έκλεισε πάλι τα μάτια του.
-Τι κάνεις εδώ κάτω;ρωτήσα κοιτώντας το ποσό γλυκός φαινόταν.
-Κοιμήθηκα εδώ μπας και με χρειαστείς τίποτα μετά το χθεσινό,ειπε με μια νυσταγμένα φωνή.
Χαμογέλασα παρατηρώντας το πρόσωπο του.
-Σε ευχαριστώ,ψιθύρισα και σηκώθηκα φεύγοντας να κάνω ένα μπάνιο.
Το σώμα μου πονούσε πάρα πολύ.Και κυρίως η πλάτη μου μα προσπαθούσα να το αγνοήσω αφήνοντας το καυτό νερό να με ηρεμήσει.

Αφού ντύθηκα κατέβηκα κάτω με την Ιωάννα στην αγκαλιά μου.
-Ποιοι είναι αυτοί;είπε δείχνοντας προς το σαλόνι και κοιταξα προς τα εκεί. Κοντοστάθηκα κοιτώντας τον Ορέστη με πολλούς άντρες με μαύρα κοστούμια στο σαλόνι.Με κοίταξε με ένα ήρεμο βλέμμα επιβεβαιώνοντας μου ότι όλα είναι καλά.Ξεφυσιξα και την κοίταξα χαμογελώντας.
-Φίλοι του μπαμπά σου είναι αγάπη μου,είπα και περπάτησα προς την κουζίνα.Την έβαλα να κάτσει πάνω στον πάγκο και την κοίταξα.
-Θες να κάνουμε πρωινό;την ρωτήσα.
-Ναι,απάντησε δυνατά χαμογελώντας.Με κάνει τόσο χαρούμενη αυτό το παιδί με αυτή την θετική ενέργεια που έχει.Κάνοντας με να ξεχνάω τα προβλήματα μου.Ετοιμάσαμε τοστ και στρωσαμε το τραπέζι.
Ο Ορέστης μπήκε στην κουζίνα με έναν άντρα τραβώντας μου το ενδιαφέρον.Η Ιωάννα με κοίταξε τρομαγμένη απλώνοντας τα χέρια της προς τα έμενα.Την πήρα στην αγκαλιά μου και κοίταξα τον Ορέστη.
-Τι μου είχες ζητήσει εχθές;με ρώτησε σοβαρά.
Τον κοίταξα ερωτηματικά αλλά μετά κατάλαβα.
-Να βρεις τον.....,πηγα να πω αλλά με διέκοψε.
-Σας υπόσχομαι πως θα τον βρούμε δεσποινίς Αναστασία.Αλλά όπως θα σας εξηγήσει ο κύριος Παπαδόπουλος θα προτιμούσα να φύγετε για λίγο καιρό από εδώ μιας και θα ξεκινήσουμε τις έρευνες,είπε ο άντρας δίπλα στον Ορέστη.
Κοίταξα τον Ορέστη προσπαθώντας να καταλάβω.Πήρε την Ιωάννα από την αγκαλιά μου και την κοίταξε.
-Θες να πάμε διακοπές για λίγο καιρό,την ρώτησε και αυτή χαμογέλασε.
-Θα έρθει και η Αναστασία μαζί μας;ρώτησε η Ιωάννα δείχνοντας με.
-Εάν θέλει θα έρθει,ειπε ο Ορέστης και με κοίταξε.
-Θέλεις;ρώτησε η Ιωάννα κοιτώντας με στα μάτια.Κοίταξα τον Ορέστη και μου έδωσε ένα πλάγιο χαμόγελο.
-Θέλω,είπα και η Ιωάννα γέλασε χαρούμενη.
Κατευθείαν έβαλε από την πρώτη μέρα να τον βρούνε και να τον πιάσουν.Δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό το πράγμα.

Ανέβηκα πάνω ετοιμάζοντας μια τσάντα με λίγα ρούχα και μετά από λίγες ώρες ξεκινήσαμε.Η Ιωάννα κατά τη διαδρομή κοιμόταν.Κοίταξα τον Ορέστη παίρνοντας μια βαθιά ανάσα.
-Σε ευχαριστώ για όλα,ψιθύρισα.
Ξεκόλλησε τη μάτια του από το δρόμο με κοίταξε και μου έδωσε ένα χαμόγελο.Αυτος έχει αλλάξει τελείως.Δεν είναι ο άνθρωπος που γνώρισα την πρώτη μέρα.Έγινε πιο καλός;Ευγενικός;
-Γιατί έπρεπε να φύγουμε;ρωτήσα.
-Καταρχήν για να ξεκολλήσει το μυαλό σου από το ότι μπορεί ίσως να σε βρει.Για να πάρεις λίγο καθαρό αέρα.Και να αφήσουμε όλη την ομάδα να τον βρει με την ησυχία τους σε όλη την πόλη,είπε και βολεύτηκα στη θέση μου κλείνοντας τα μάτια μου.
Όταν φτάσαμε πήρα την Ιωάννα στην αγκαλιά μου μιας και κοιμόταν και ο Ορέστης πήρε τις τσάντες.Το σπίτι ήταν πολύ μικρό αλλά πανέμορφο.Είχε έναν καταπράσινο κήπο.Ο Ορέστης άνοιξε την πόρτα και άφησα την Ιωάννα σε ένα δωμάτιο να κοιμηθεί.Πήγα στο δίπλα δωμάτιο και άφησα τα πράγματα μου μα συνειδητοποίησα ότι υπάρχει μόνο ένα δωμάτιο.Κατεβηκα κάτω ψάχνοντας τον Ορέστη.Καθοταν έξω στην αυλή κοιτώντας τον ουρανό.
-Πως θα κοιμηθούμε;ρωτήσα.
-Με τα μάτια κλειστά,είπε και στριφογυρισα τα μάτια μου ξεφυσωντας.
-Υπάρχει μόνο ένα δωμάτιο,είπα.
-Εάν σε πειράζει κοιμάμαι στο σαλονι,ειπε και έκατσα σε μια καρέκλα δίπλα του.
-Δεν με πειράζει πλέον.Τοσες φορές έχω κοιμηθεί μαζί σου,είπα και με κοίταξε χαμογελώντας.
-Αφού φοβάσαι να κοιμηθείς μόνη σου,ειπε γελώντας.
Χαμογέλασα ψεύτικα καθώς σκεφτόμουν.
-Μην το σκέφτεσαι,μου υπενθύμισε.
-Πάει τελείωσε.Θα τον βρουν,συνέχισε.
-Απορώ με τον εαυτό μου.Πως καταλήγω στο κρεβάτι με άντρα που δεν θέλω κάθε φορά,είπα γελώντας.
-Τι κάθε φορά;Λες και ήταν πολλές φορες.Δυο.Και σε παρακαλώ πολύ μη με προσβάλλεις.Με ήθελες,ειπε κοιτώντας με με το πονηρό του βλέμμα.
-Μη με κοιτάς έτσι.Ημουν μεθυσμένη.Το ήξερες και το εκμεταλλεύτηκες,είπα πληγωμένη.
-Νομίζω όμως ότι σε έσωσα εκείνο το βράδυ αλλιώς θα τον παντρευοσουν,μου υπενθύμισε.
-Εσυ γιατί δεν παντρεύεσαι;τον κοίταξα όλο ενδιαφέρον.
Ξεφυσηξε και κοίταξε τα πόδια του.
-Δεν ξαναεμπιστευομαι γυναίκα για έρωτες και βλακείες.Μονο για κρεβάτι,είπε και μου έκοψε ότι ελπίδα πίστευα πως είχα.Με πλήγωσαν τα λόγια του.

Πωωωω δεν το πιστεύω!
Δεν έχω ανεβάσει κεφάλαιο εδώ και 5 μήνες🙈🙄😱
Πολλοί εεε;;
Τι κάνετε πως είστε!;;;Μου λείψατε.
Σόρρυ εαν δεν είναι καλό το κεφάλαιο αλλά δεν έχω καθόλου έμπνευση εδώ και κάτι μηνες😅
Πείτε μου τα νέα  σας!