Love And Punishment

Χειρουργείο

Σήμερα ήτανε μια δύσκολη μέρα για τον Ορέστη.Μα κυρίως για την Ιωάννα.Σήμερα θα γινόταν το χειρουργείο της Ιωάννας.

Αφού ξύπνησα με το ξυπνητήρι γιατί έπρεπε να φύγουμε νωρίς και ντύθηκα απλά πήγα στο δωμάτιο της Ιωάννας η οποία καθόταν στο κρεβάτι και έπαιζε με τις κούκλες της.
-Πρέπει να πάμε εκεί εε;ρώτησε.
-Ναι δεν είναι τίποτα.Θα κοιμηθείς και μόλις ανοίξεις τα μάτια σου θα είναι δίπλα σου ο μπαμπάς,της εξήγησα.
-Και εσύ;ρώτησε κοιτώντας με με τα όμορφα μάτια της.
-Και εγώ,ειπα ξεφυσωντας.

Αφού μπήκαμε στο αυτοκίνητο ο Ορέστης ξεκίνησε να οδηγάει προς το νοσοκομείο.Σήμερα φαινόταν άκρως ψυχρός και αγχωμένος.Δεν είχε όρεξη να μιλήσει με τον οποιοδήποτε.Του έριχνα ματιές από το πίσω κάθισμα μέσα από το καθρέφτη.Ώσπου με τσακωσε με το αυστηρό του βλέμμα και άλλαξα μεριά.

Όταν φτάσαμε στο νοσοκομείο πήραν την Ιωάννα σε ένα δωμάτιο και εμείς περιμέναμε έξω.Μια νοσοκόμα βγήκε από το δωμάτιο της και ο Ορέστης κυριολεκτικά ορμιξε πάνω της.Έτρεξα πίσω του.
-Μπορείτε να μπείτε να την δείτε για λίγο αλλά σε λίγο θα κοιμηθεί ούτως ή άλλως θα κάνει χρήση το υπνωτικό,ακουσα την νοσοκόμα να λέει τρομαγμένη.
Ο Ορέστης μπήκε στο δωματιο της Ιωάννας και ακολούθησα και εγώ.Μας έδωσε ένα ήρεμο χαμόγελο και τα μάτια της έκλεισαν.Οι γιατροί μας έδιωξαν έξω και ξεκίνησε το χειρουργείο.Καθόμασταν με τον Ορέστη στις καρέκλες και κοιτούσε σκεπτικός το πάτωμα.
-Εσύ φταις για όλο αυτό,πετάχτηκε.
Τον κοίταξα ερωτηματικά.
-Εσύ και η χρεία της φωνής σου.Εάν πάθει κάτι θα είναι δική σου ευθύνη,ειπε κοιτώντας με.
-Τι;ρώτησα.
-Αλλά ξέρω για πιο λογο το έκανες όλο αυτό.Σε βόλεψε τώρα ειδες;Γιατί μετά θα μπορείς να γυρίσεις πίσω στο σπίτι σου,είπε και γύρισε το βλέμμα του στο πάτωμα.
Όχι εγώ δεν το είχα σκεφτεί καν αυτό.Εγώ το έκανα για την Ιωάννα.Δηλαδή σε λίγο καιρό γυρνάω σπίτι;Και θα είμαι απροστάτευτη.Και εάν ο Δημήτρης μπει στο σπίτι;Έχει τα κλειδιά ακόμη.Εάν μου έλεγαν μείνε όλη σου τη ζωή εδω θα το έκανα άνετα.
Σηκώθηκα επιτόπου και βγήκα σε ένα τεράστιο μπαλκόνι που είχε το νοσοκομείο.Πήγα στηριχτηκα στο κάγκελο και σκεφτόμουν ώσπου ενιωσα ένα βαρύ χέρι να με τραβάει.Του Ορέστη.Με εφερε ακριβώς μπροστά από το σώμα του.Απέφυγα να τον κοιταξω.
-Συγγνώμη,είπε.
-Μπορείς να μη μου κρατάς μούτρα;Ήμουν νευριασμένος και είπα πράγματα που δεν έπρεπε,ειπε.
Κουνησα το κεφάλι μου αρνητικά.
-Δεν είχα σκεφτεί αυτά που είπες.Μπορεί να έχεις δίκιο,ειπα κοιτωντας κάτω.
-Όχι.Θες καφε;ρώτησε και κουνησα αρνητικά το κεφάλι μου.
Ξεφυσηξε.
-Τι θες να κάνω για να γελάσεις;με ρώτησε σκύβοντας το κεφάλι του για να με κοιτάξει με αποτέλεσμα να τραβήξει την προσοχή μου.Μονο από τον τρόπο που με κοιτούσε μπορούσα να γελάσω.Και το έκανα.Ενώ αυτός με κοιτούσε περίεργα.
-Είσαι παράξενη,είπε.
-Όχι όσο εσύ,ειπα και ανασηκωσε τους ώμους του.

Άνοιξα απότομα τα μάτια μου.Βρισκόμασταν ακόμη στο νοσοκομείο.Είχα το κεφάλι μου ακουμπισμένο στον ώμο του Ορέστη και αυτός κοιμόταν επίσης.Πήγα να κλείσω πάλι τα μάτια μου αλλά οι γιατροί βγήκαν από την αίθουσα την Ιωάννας με αποτέλεσμα να σηκωθούμε και οι δύο απότομα πάνω.
-Το χειρουργείο ολοκληρώθηκε με επιτυχία.Πλέον τα αφήνουμε όλα πάνω στη μικρή.Μονή της θα ξυπνήσει.Θα κάνει ώρες;Μέρες;Μήνες;Δεν ξέρουμε,ειπε και έφυγε.
Ο Ορέστης έκατσε απογοητευμένος στην καρέκλα.
-Όλα θα πάνε καλά,του ειπα και ενστικτωδώς έπιασα το χέρι του.Απευθείας ένας ηλεκτρισμός με πέρασε και ανατρίχιασα.
-Στο υπόσχομαι,συνέχισα.

•Γεια σαςςςςς!Καταρχην ναι το ξερω οτι το κεφαλαιο ηταν μικρο.Αλλα κεφαλαια με νοσοκομεια και οπλα δεν μπορω να τα γραφω ειλικρινα με τιποτα!Με ψυχοπλακωνουν.

•Anyway ελπιζω να σας αρεσε!!

•Οσοι θελετε καντε με follow στο Instagram με λενε mariawtpd για spoilers και καινουργια stories.

•Vote&Comment

•Byeeeeeee!❤