Love And Punishment

Το βράδυ της αλήθειας

Δεν ξέρω πόσα λεπτά είμαι ξάπλα σε αυτό το κρεβάτι.Τι λεπτα;;Μπορεί και ώρες μπορεί και μέρες;Δεν έχω ιδέα.Δεν υπάρχει καθόλου φως εδώ μέσα και για έναν άνθρωπο σαν και εμένα που φοβαται την ίδια του την σκιά είναι τελείως τραγικό.Πεινάω και διψάω παρά πολύ.Πόσο ηλίθιοι παίζει να είναι οι άνθρωποί;Ας μου δώσουν κάτι να φάω!

Άκουσα τα κλειδιά στην πόρτα και η πόρτα άνοιξε.Ο Λιο μπήκε μέσα και εγώ πετάχτηκα απευθείας επάνω.Ήρθε προς το μέρος μου και με έπιασε από το μπράτσο.
-Εάν ο Παπαδόπουλος φέρει τα χρήματα εισαι τυχερή,είπε και άρχισε να με τραβάει προς τα έξω.
Τι εννοεί;Ο Ορέστης θα δώσει τόσα χρήματα για να γυρίσω και πάλι πίσω;Δεν το πιστεύω.
Με έβαλε σε ένα αμάξι με κατάμαυρα παράθυρα.Μπήκε και αυτός μέσα και άρχισε να οδηγεί.Όση ώρα οδηγούσε δαγκωνα νευρικά το χείλος μου στο σημείο όπου βρισκόταν η πληγή.Κοιτούσα έξω απο το παράθυρο με μανία περιμένοντας τον Ορέστη να εμφανιστεί μπροστά.Ξαφνικά μπήκε μεσα σε ένα δάσος.Τρόμαξα.Τι δουλειά έχουμε εδώ;
-Γι-Γιατί ήρθες εδω;ρώτησα με όσο θάρρος είχα.
-Εδώ έχουμε συνάντηση,ειπε και σταμάτησε το αμάξι.
Κοιτούσα συνεχώς έξω.Σήκωνα το κεφάλι μου σαν τον πελεκανο και κοιτούσα.Ακόμα και σε τέτοιες καταστάσεις το απίστευτο χιούμορ μου δεν χάνεται.
Έπειτα από λίγα λεπτά εμφανίστηκε ένα αμάξι μπροστά μας που θα αναγνώριζα παντού.Του Ορεστη.Ένα χαζό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου.Πήγα να ανοίξω την πορτα μα με σταμάτησε η φωνή του Λιο.
-Μη τολμήσεις.Όταν θα σου χτυπήσω το τζαμί τότε θα βγεις,είπε και έβαλε στο παντελόνι του ένα όπλο.Γουρλωσα απευθείας τα μάτια μου.
-Τι το θες αυτο;ρώτησα τσιριχτα.
Με αγνόησε κανονικότατα και βγήκε έξω.Από το απέναντι αμάξι κατέβηκε και ο Ορέστης.Μιλούσαν αλλά δεν άκουγα τι έλεγαν.Ο Λιο χτύπησε το τζαμι του αυτοκινήτου.Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βγω;;Παναγία μου πως θα κοιταξω τον Ορέστη;
Άνοιξα την πορτα και βγήκα σιγά σιγά έξω.Πήγα να περπατήσω προς το μέρος του Ορέστη μα το χέρι του Λιο με σταμάτησε.Σήκωσα το κεφάλι μου και κοίταξα τον Ορέστη στην απέναντι πλευρά.Ήτανε εκνευρισμένος.
-Τα λεφτά,ειπε ο Λιο.
Ο Ορέστης έριξε ένα βλέμμα τριγύρω του.
-Τώρα,φώναξε δυνατά.
Εκεί που δεν το περίμενα 4 άντρες είχανε περικυκλώσει εμένα και τον Λιο και κρατούσαν όπλα.Ο Λιο με έπιασε από τα μαλλιά πολύ δυνατά και έφερε το όπλο στο κεφάλι μου.
-Έτσι και κάνουν κίνηση πέθανε,ειπε γελώντας.
Έσφιξα τα μάτια μου καθώς ετρεμα από τον φόβο.
Ξαφνικά δεν ένιωθα τα χέρια του επάνω μου όμως.Γύρισα και είδα τους 4 άντρες να τον έχουν πιάσει,να τον βάζουν σε ένα αυτοκίνητο και να φεύγουν.Άφησα τοτε μια ανάσα που κράταγα.Το αυτοκίνητο έφυγε μακρυά.Ξεκίνησα να περπατάω σιγά σιγά προς τον Ορέστη.Μόλις έφτασα μπροστά του τον κοίταξα στα μάτια και του έδωσα ένα μικρό χαμόγελο.Ήθελα να τον αγκαλιάσω.Και το έκανα.Τυλιξα τα χέρια μου γύρω του και εχωσα το κεφάλι μου στο στέρνο του.Απευθείας μύρισα την γνωστή του μυρωδια και ενιωσα ασφάλεια.Αυτός στεκόταν παγωμένος.Το καταλάβαινα.Μα τύλιξε και αυτός τα χέρια του γύρω μου.Δεν ξέρω πόσα λεπτά στεκομασταν έτσι.Mόλις βγήκα από την αγκαλιά του μπήκαμε στο αμάξι και φύγαμε.Εγώ μιας και ένιωθα κουρασμένη ειπα να κλείσω για λίγο τα μάτια μου.

Εκεί που κοιμόμουν είδα το πρόσωπο του Λιο στον ύπνο μου και πετάχτηκα.Πως είπαμε οτι βρέθηκα το κρεβάτι μου εγω;Μου ελειψε!Σηκώθηκα σιωπηλά πήρα το σεντόνι μου και κατεβηκα κάτω.Αφησα το σεντόνι στον καναπε και πήγα έβαλα λίγο νερό να πιώ.Την ώρα που επεινα το νερό γύρισα πίσω μου και είδα τον Ορέστη.Το ποτήρι έπεσε από το χέρι μου μιας και τρόμαξα.
-Συγγνώμη,ψιθύρισα και άρχισα να μαζεύω τα γυαλιά.
-Άστα άστα,ειπε και σταμάτησα.
-Πεινας;ρώτησε.
Κουνησα καταφατικά το κεφάλι μου.Άνοιξε ένα ντουλάπι και έβγαλε μια κατσαρόλα.
-Τι λες για καρμποναρα;ρώτησε.
Χαμογέλασα απευθείας.Κοιτούσε αφοσιωμένος την κατσαρόλα καθώς γέμιζε νερό.Είναι...γλυκουλης;
Έκατσα σε μια καρέκλα και τον κοιτούσα.Αφησε την κατσαρόλα με το νερό να ζεσταθεί και έκατσε και αυτός δίπλα μου.Ας του πω και εγώ την απορία μου.
-Ο Λιο με ρώτησε για κάποια Μυρτώ,ειπα κοιτώντας προς τα κάτω και έπειτα αυτόν.
Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του ξεφυσωντας.
-Και;ρώτησε.
Ανασηκωσα τους ώμους μου.
-Ποια ειναι;ρώτησα.
-Δεν σου ειπε;ρώτησε.
-Μονο ότι ήταν πρώην σου,ειπα.
-Είναι η μητέρα της Ιωάννας,ειπε.
-Γιατί δεν είναι εδω;ρώτησα σαν μικρό παιδάκι.
-Αφού την γέννησε την παράτησε και έφυγε με τον Λιο.Ο Λιο όταν έμαθε ότι τα είχε και με εμένα την πήγε μακρυά.Δεν ξέρω τι της έχει κάνει.Την ψάχνουμε ακόμα,ειπε καθώς σηκώθηκε να κοιτάξει το νερό.
Έμεινα με ανοιχτό το στόμα.Ο καημένος τι θα έχει τραβήξει.
-Και εμένα τι με ηθελε;ρώτησε.
-Πληροφορίες.Αλλά κυρίως χρειαζόταν τα λεφτά για να εξαφανιστεί,ειπε.
-Δηλαδή έφυγε η Μυρτώ από τότε που γεννήθηκε η Ιωάννα ή πιο μετα;ρώτησα.
-Δεν το ήθελε το παιδί.Εγώ την έπεισα να το κρατήσει.Και μετά έφυγε,ειπε και αναστέναξε.
-Την αγαπάς ακόμα;μου βγήκε αυθόρμητα.
Επιτόπου γυρισε με κοίταξε.Ας ανοίξει η γη να με καταπιεί!
-Βλακεία ρώτησα;ψιθιρισα.
-Όχι πλέον,απάντησε.

•Επιτέλους μπορείτε να κοιμηθείτε ήσυχοι!Η Αναστασία γυρισε στου Παπαδοπουλου😂
Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο!!

•Σας έχω ερώτηση.Θα θέλατε αυτό το βιβλίο να έχει dirty ή οχι;;;

•Πλιζζ Comment&Vote!!!❤

•BYEEEEE💖