Love And Punishment

Η Απόφαση

Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα τριγύρω.Το φόρεμα μου βρισκόταν στρωμένο στην καρέκλα του δωματίου μου.Απευθείας κοίταξα δίπλα μου.Κανένας.Πάλι καλά.Μη μου γίνει και συνήθειο.Πήγα να σηκωθώ αλλά παρατήρησα πως ήμουν με τα εσώρουχα.Γουρλωσα τα μάτια μου καταλαβαίνοντας πως το μόνο άτομο που υπάρχει περίπτωση να με ξεντυσε είναι ο Ορέστης.

Κατεβηκα βιαστικά κάτω έχοντας μια ελπίδα πως θα είναι εκεί αλλά όχι.Δεν ήταν κανένας στο σπίτι.Αφού έφαγα αποφάσισα να κάνω ένα μπάνιο.Μπήκα βιαστικά στο κεντρικό μπάνιο του σπιτιού και γέμισα την μπανιέρα με καυτό νερό.Πρόσθεσα μπόλικο αφρόλουτρο και αφού αφαίρεσα τα ρούχα μου μπήκα μέσα.Πόσο χαλαρωτικό είναι το καυτό νερό.Έκλεισα τα μάτια μου και απολάμβανα την ησυχία μου.Εκεί που δεν το περίμενα η πόρτα του μπάνιου άνοιξε και ο Ορέστης μπήκε μες το μπάνιο μόνο με ένα μποξερακι.Άρπαξα απευθείας το αφρόλουτρο και το αδειασα το μισό και παραπάνω κάνοντας όσο περισσότερο αφρό μπορούσα.Έκλεισε το πόρτα με ένα πονηρό χαμόγελο στο πρόσωπο και περπάτησε προς τα μέσα.
-Φύγε,του ουρλιαξα.
-Θέλω να κάνω ένα μπάνιο,ειπε περπατώντας γύρω γύρω.
-Να πας στο δωματιο σου.Εδώ είμαι εγώ,ειπα προσπαθώντας να τραβήξω την κουρτίνα του μπάνιου.
-Εγώ όμως εδώ θέλω,ειπε σαν κανένα πεντάχρονο παιδί.
Αφού κατάφερα να πιάσω την κουρτίνα και να την κλείσω σηκώθηκα και την τυλιξα γύρω μου.Αυτός υποτίθεται έλειπε γιατί να εμφανίζεται σαν τον Δράκουλα συνεχώς;
Βγήκα από τη μπανιέρα όσο μπορούσα με την κουρτίνα τυλιγμένη τριγύρω μου.
-Να σου πω.Αυτή τη στιγμή κάνω εγώ μπάνιο και δεν σου επιτρέπω να είσαι εδώ μέσα.Και επειδή ξέρω οτι δεν θα σηκωθείς να φύγεις φεύγω εγώ,ειπα και πήγα να φύγω αλλά θυμήθηκα κάτι.
-Ααα και ξέρω ότι εσύ έβγαλες το φόρεμα μου εχθές το βράδυ,είπα και πήγα να φύγω.Τον άκουσα να γελάει.
Έλα όμως που ακόμα είχα τυλιγμένη την κουρτίνα τριγύρω μου και με την φόρα που πήγα να φύγω με τραβηξε προς τα πίσω και έσκασα μέσα στην μπανιέρα σαν καρπούζι.Η κουρτίνα ειχε ξηλωθεί και πέσει μαζί μου.Έμεινα με ανοιχτό το στόμα από το σοκ.Ο Ορέστης πήγε να με βοηθήσει γελώντας.
-Μην τολμήσεις,ειπα.
Σηκώθηκα μόνη μου και έφυγα με την βρεγμένη κουρτίνα μαζί μου στο δωματιο.

Ίσα που πρόλαβα να ντυθώ άκουσα τον Ορέστη από κάτω.
-Αναστασία έλα λίγο κάτω,φώναξε.
Κατέβηκα σιγά σιγά τα σκαλιά.Στεκόταν στην πόρτα μαζί με τον Χρήστο τον φύλακα και κρατούσαν κάτι φακέλους.
-Έλα εδω,ειπε και πήγα προς το μέρος του.
Μου έδωσε έναν φάκελο ο οποίος ήταν ήδη ανοιχτός.
-Τι είναι αυτό;ρώτησα περίεργη.
-Άνοιξε το,είπε σοβαρός.
Έβγαλα το περιεχόμενο του.Με το που έπεσε η ματιά μου στο τι κρατούσα τρομοκρατηθηκα.Ήτανε φωτογραφίες.
Στην μια ήμουν εγώ τότε την ημέρα της Πρωτοχρονιάς με το φόρεμα μου σε εκείνο το πάρτι.Στη μια μιλούσα με κάποιον,στη μια στεκόμουν απλά,στην άλλη κρατούσα το ποτό μου και στη τελευταία ίσα που φαινομουν διότι μπροστά μου στέκονταν ο Ορέστης και με φιλαγε.Ξεροβηξα και τον κοίταξα.
-Που τα βρήκες αυτά;ρώτησα.
-Ήτανε στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού σου,απάντησε ευθέως.
-Τι δουλειά έχεις εσύ στο σπίτι μου με τα γράμματα και τους λογαριασμούς μου,ρώτησα νευριασμενη.
Ο Ορέστης κοιτάχτηκαν με τον Χρήστο και δεν μίλησε κανένας.
-Εγώ να πηγαίνω,είπε ο Χρήστος.
Ξεκάθαρα κατάλαβα ότι τον έστελνε ο Ορέστης να πηγαίνει να τα παίρνει.Έκλεισε την πόρτα πίσω του φεύγοντας και εγώ πήγα έκατσα στον καναπέ.
-Ήταν και αυτό μαζί,είπε ο Ορέστης δίνοντας μου έναν κλειστό φάκελο.
Τον πήρα και τον άνοιξα βγάζοντας ένα χαρτί από μέσα.

Την επόμενη φορά κοίτα να περπατάς πιο σιγά για να σε εντοπίσω.Και εσένα και τον άλλον.                                    Δ.

Εχωσα το κεφάλι μου μες τα χέρια μου ξεφυσωντας.Τι θα κάνω τώρα;Με ψάχνει.Και εαν με βρει θα βάλω σε κίνδυνο και τον Ορέστη και την Ιωάννα και όποιον ζει μέσα σε αυτό το σπίτι.Πρέπει να φύγω από εδώ μέσα όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Πετάχτηκα απευθείας πάνω όμως ο Ορέστης βρισκόταν μπροστά μου.
-Τι έγινε;Που πας;
-Ορέστη πρέπει να φύγω από εδώ,του ειπα ειλικρινά.
-Πάλι τα ίδια;Για ποιο λόγο;
Του έδωσα το χαρτί και το διάβασε αμέσως.
-Κινδυνεύεις και εσύ και όλοι σας.Ακόμα και εγώ.Πάλι καλά ήσουν πλάτη στη κάμερα αλλιώς θα καταλάβαινε ποιος ήσουν,είπα και τον προσπέρασα.
-Μην τα μαζεύεις όλα απευθείας.Ηρέμησε και σκέψου,ειπε λίγο χαλαρά.
-Δεν υπάρχει κάτι να σκεφτώ.Και για ποιο λόγο παίρνεις τα πράγματα από το γραμματοκιβώτιο μου Ορέστη;Πόσο καιρό γίνεται αυτό;ρώτησα.
-Από τότε που ήρθες,απάντησε ειλικρινά.
-Και τόσο καιρό παίρνεις τα γράμματα και τους λογαριασμούς μου;ρώτησα πιο φωναχτά.
Ανασηκωσε τους ώμους του.
-Πες μου οτι δεν πλήρωνες τους λογαριασμούς μου,είπα αγανακτισμένη.
Με κοίταξε με ένα μικρό χαμόγελο επιβεβαιώνοντας με πως το έκανε.
-Όχι!Όχι!Όχι μη γελάς!Δεν είναι αστείο Ορέστη.Δεν θέλω τα λεφτά σου ενταξει;;Θα μου πεις πόσα παίζει να πληρωσες και θα στα δώσω πίσω,ειπα κοιτώντας τον.
Γέλασε σαν να μου έλεγε"δεν θα μάθεις ποτέ".
Ξεφυσηξα και πήγα να ανέβω πάνω.
-Που πας τώρα;ειπε.
-Πάνω να ξεσκασω.Και αύριο θα πάω σπίτι μου να αλλάξω κλειδαριά,ειπα ανεβαίνοντας πάνω.
Για να πλήρωνε ο Ορέστης τους λογαριασμούς σημαίνει πως ο Δημήτρης έμενε μέσα στο σπίτι κάποιες φορές.Και πως στο καλό πλήρωνε του λογαριασμούς του σπιτιού μου;;Εκείνο το σπίτι είναι δικό μου.Και εκείνος ο αλήτης δεν έχει την άδεια να μένει εκεί μέσα.

•Βρεεεεε για δες ποιος αποφασισε να ανεβασειιιιιι.
Οσοι με εχετε κανει follow στο Instagram το ξερετε οτι ειμαι διακοπες και δεν εχω καθολου συνδεση στο ιντερνετ.Οσοι δεν με εχετε να με κανετε αλλιως θα χανετε spoilers,ενημερωσεις και αλλα νεα.
❤Mariawtpd❤
•Πως ειστε πως περνατε;;
•Vote&Comment
•Byeeeeee