Love And Punishment

Happy Birthday!

Μια φιγούρα ντυμένη στα μαύρα. Γυρισμένη πλάτη. Δεν είχα ιδέα ποιος ήταν. Ξαφνικα κάνει μια στροφή και βλέπω το πρόσωπο του. Ενα χαμόγελο τρομακτικό.
Πετάχτηκα από τον εφιάλτη μου και κοίταξα τριγύρω. Η καρδιά παει να σπάσει. Προσπάθησα να ηρεμήσω την ανάσα μου και κοίταξα τον Ορέστη που κοιμόταν δίπλα μου. Σηκώθηκα σιγά σιγά και αφού φόρεσα κάτι και σκέπασα καλά τον Ορέστη βγήκα από το δωμάτιο του. Έφυγα αυτοματα μέσα στο δωμάτιο μου. Μπήκα μέσα και βγήκα απευθείας στο μπαλκόνι. Ειχε ψωφοκρυο αλλά χρειαζόμουν αέρα. Πρέπει να κάνω κάτι για να ζήσω επιτέλους ήρεμα. Χωρίς προβλήματα και άγχος. Πρέπει να συναντήσω κάπως τον Δημήτρη. Άνοιξα την βαλίτσα που είχα φέρει όταν ηρθα σε αυτό το σπιτι και έβγαλα το άλμπουμ με τις φωτογραφίες μου έξω. Ξεφυλλιζα τις φωτογραφίες. Πολλές με τον Δημήτρη. Άλλες με την Έλενα. Ήμουν χαρούμενη με αυτόν τον άνθρωπο. Πως; Ήτανε πάντα ένας ψεύτης. Σηκώθηκα, πήρα τις φωτογραφίες μαζί μου και κατέβηκα κάτω. Πήγα δίπλα στο τζάκι και αρχισα να τις καίω. Μια μια τις έβαζα μες τη φωτιά.
-Αναστασία; άκουσα την νυσταγμένη φωνή του Ορέστη.
Γύρισα τον κοίταξα και φάνηκε παραξενεμενος.
-Τι κάνεις; είπε και εκατσε δίπλα μου παίρνοντας την φωτογραφία από τα χερια μου. Την κοίταξε προσεκτικά και μετά κοίταξε εμένα.
-Δεν είναι τίποτα, ψιθύρισα και πήρα την φωτογραφία ρίχνοντας τη στη φωτιά.
-Είσαι καλά; μου είπε.
Αντί να απαντήσω τον αγκάλιασα σφιχτά. Εκεί ένιωσα ασφαλείς. Με κράτησε στην αγκαλιά του μέχρι που με πήρε ο ύπνος.

Ξύπνησα το πρωί στο δωμάτιο του Ορέστη. Εκείνος έλειπε. Λογικά θα ήταν στη δουλειά. Αφού ντύθηκα και ετοιμάστηκα κατέβηκα κάτω. Η Δέσποινα ήταν εκεί με την Ιωάννα. Καθόντουσαν στο τραπέζι και ζωγράφιζαν.
-Καλημέρα, είπα χαμογελαστά και εκατσα δίπλα στην Ιωάννα.
-Καλημέρα, απάντησαν και οι δύο τους.
-Έφυγε κι όλας ο Ορέστης; ρώτησα.
-Έχει αρκετή ώρα που έφυγε, μου απάντησε η Δέσποινα.
Έριξα μια ματιά στη ζωγραφιά της Ιωάννας.
-Ιωάννα τι ωραία ζωγραφιά είναι αυτη; για ποιον είναι; την ρώτησα.
-Για τα γενέθλια του μπαμπά, είπε χαμογελαστά.
- Τι; Έχει γενέθλια; Πότε; κοίταξα την Δέσποινα.
Αν είναι δυνατόν δηλαδή γιατί δεν μου το είπε.
-Αύριο, απάντησε με ένα μικρό χαμογελακι.
-Μα γιατί δεν μου το είπε, μουρμουρισα περισσότερο στον εαυτό μου.
- Θα έπρεπε να σου το έχει πει; ρώτησε με ένα πονηρό υφάκι.
-Τι εννοείς αγαπητή μου Δέσποινα; είπα γελαστά.
- Δεν μου κρύβεστε εμένα, είπε και γύρισε από την άλλη.

Ολη μέρα κανόνιζα το πάρτι έκπληξης του. Με την βοήθεια του Νίκου, του κολλητού του ο οποίος κάλεσε όλους του ανθρώπους που βρισκόταν στον κύκλο του Ορέστη. Βγήκα να του αγοράσω ένα δώρο. Και παρόλο που έψαχνα για πόσες ώρες δεν βρήκα κάτι που να μου άρεσε πολύ. Ήθελα να του πάρω κάτι που θα σήμαινε πολλά για εμάς τους δύο. Οποτε αντί για ένα δώρο του έγραψα ένα γράμμα και το εκτυπωσα. Το έβαλα μέσα σε εναν ωραιο φάκελο και όλα έτοιμα. Τούρτα θα έφερναν ο Νίκος και η Έλενα.