Love And Punishment

Δύο κρύα χέρια

-Η Χιονάτη παντρεύτηκε τον όμορφο πρίγκιπα και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα,τελείωσα το παραμύθι που διάβαζα στην Ιωάννα και γύρισα να την κοιτάξω.Μου έδωσε ένα νυσταγμενο χαμόγελο και ήμουν σίγουρη ότι θα κοιμόταν απευθείας.Σηκώθηκα από το κρεβάτι την σκεπασα καλύτερα την φίλησα απαλά και πήγα να φύγω.
-Αναστασία,ειπε νυσταγμένα.
-Ναι;την ρώτησα γλυκά.
-Εσύ έχεις βρει κανέναν όμορφο πριγκιπα;με ρώτησε και γέλασα.Εκείνη την ώρα μπήκε ο Ορέστης στο δωμάτιο.
-Όχι.Μονο τέρατα,ειπα και αυτή εκανε μια γκριμάτσα λες και σκεφτόταν.
-Ο πρίγκιπας εσένα θα περιμένει,της ειπα και είδα τον Ορέστη να στριφογυρίζει τα μάτια του.
-Καληνύχτα,ειπα και κατεβηκα στο σαλόνι.

Έκανα κάτι να φάω και έκατσα στον καναπέ βλέποντας μια κωμωδία.Αφού τελείωσα με το φαγητό μου ανέβηκα πάνω να δω που είναι ο Ορέστης.Περπάτησα σιγά σιγά μέχρι το δωμάτιο του.Έκανα ένα βήμα μέσα στο δωμάτιο του και τον ειδα στην άλλη άκρη να μιλάει στο τηλέφωνο.
-Που;φώναξε και άνοιξε ένα ντουλαπάκι.
-Έρχομαι.Περίμενε εκεί,ειπε και έκλεισε το κινητό του.
Έβγαλε από το ντουλαπάκι ένα όπλο και το τοποθέτησε μέσα στο παντελονι του.Μολις το ειδα έκανα ένα βήμα προς τα πίσω πήγα να κάνω και δεύτερο αλλά γυρισε και με είδε.Τον κοίταξα τρομοκρατημένη.
Πήρε μια βαθιά ανάσα φόρεσε το σακάκι του και πήγε να περάσει από δίπλα μου αλλά μπήκα μπροστά του σταματώντας τον.
-Δεν θα πας πουθενα με αυτό το πράγμα πάνω σου,του ειπα αποφασιστικά.
-Αναστασία κάνε άκρη,ειπε και είδα τις φλέβες στον λαιμό του να πετάγονται.
Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου και αφού με σκουντηξε έφυγε βιαστικά έξω.Πήρε ένα αμάξι και έφυγε μόνος του.
Κοιτούσα από το μπαλκόνι του δωματίου μου το αυτοκίνητο του να φεύγει σιγά σιγά μακρυά.Για ποιόν λόγο να κρατάει μες το σπίτι του ένα τόσο επικίνδυνο αντικείμενο;Και που σκατα πηγε;Εάν πάθει κατι;Εάν δεν ξαναγυρίσει στο σπιτι;Εάν δεν ξαναδώ το χαζό αλλά και όμορφα ταυτόχρονα πρόσωπο του;

-Τι έγινε Αναστασία;Γλυκοκοιταζουμε τον Παπαδοπουλο;

Κόψε τις βλακείες οχι!Απλά ενδιαφέρομαι όπως με ενδιαφέρει ο κάθε άνθρωπος.

-Εεεε ναι ήμουν απόλυτα σίγουρη για αυτό.

Με νευριαζεις.Σκάσε φωνουλα.

Έβαλα μια νυχτικια πήρα το σεντόνι μου και κατέβηκα στο σαλόνι.Ξαπλωσα σε έναν καναπέ και τον σκεφτόμουν.Εάν αυτή τη στιγμή κινδυνεύει;Εάν αυτή τη στιγμή πεθαίνει;Εάν αιμορραγεί;Εάν......
Το κλειδί ακούστηκε στην πόρτα και με έκανε να πεταχτώ επάνω.Έτρεξα στην πόρτα και είδα τον Ορέστη να μπαίνει μέσα.
-Τι κανεις ξυπνια;ειπε με έναν τρόπο που καταλάβαινες ότι ήταν νευριασμένος.
Άφησα μια ανάσα ελευθερίας.Ανακούφισης.Ζει!
-Που σκατα ήσουν ρε;Που πήγες;τον ρώτησα.
Με προσπέρασε πάλι και πήγε γέμισε ένα ποτήρι με ποτό.
Στάθηκε δίπλα στο παράθυρο και κοιτωντας έξω κατέβαζε τα ποτήρια ένα ένα.
-Ορέστη σταματά να πίνεις σε παρακαλώ δεν είναι καλό,ειπα και γύρισε με κοίταξε στα μάτια.
-Που ήσουν τόση ωρα;τον ρώτησα ψιθυριστά ώστε να μπορέσει να το ακούσει μόνο αυτός και εγώ.
Γέμισε ένα ακόμη ποτήρι.Και πηγε να το πιει.
-Φτάνει!του φώναξα και με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια.
-Το ποτό δεν θα σε βοηθήσει σε τίποτα!Ίσα ίσα που σε καταστρέφει.Μιλά αντί να πίνεις.Ξέρεις πόσο θα σε βοηθήσει;είπα.
Πέταξε απότομα το ποτήρι του κάτω και άρχισε να περπατάει προς το μέρος μου.Μόλις ακούμπησα τοίχο ηρθε κόλλησε πάνω μου και έσφιξε το χέρι του γύρω από το λαιμό μου.
-Δεν μου λέει κανείς τι να κανω,ειπε και με έσφιξε παραπάνω.
-Ο-Ορέστη πονα-αω,ειπα με το ζορι μιας και δεν μπορουσα να αναπνεύσω.Χαλάρωσε το χέρι του και έφυγε πάλι έξω κοπανωντας την πόρτα.
-Που πας;φώναξα τρεχωντας πίσω του.
Όχι πάλι!
Βγήκα έξω μα αυτος ήδη έφευγε με το αυτοκίνητο από την πορτα.
-Χρήστο σταματά τον,φώναξα στον έναν φύλακα που κάθεται και προσέχει την πόρτα.
Ο Ορέστης πάτησε απότομα το γκάζι και έφυγε γρήγορα.Βγήκα στο δρόμο κοιτωντας τα φώτα του αμαξιού και άρχισα να τρέχω σιγά σιγά από πίσω του.Σε κάποια φάση κουράστηκα και πήρα το δρόμο του γυρισμού.Την ώρα που έφτανα ένα μαύρο αμάξι σταμάτησε μπροστά μου και άνοιξαν οι πόρτες.
-Αυτή είναι πάρτε την,ακούστηκε μια αντρική φωνή.
Και τότε δυο κρύα χερια πέρασαν γύρω μου και καποιος ακούμπησε ένα πανί πάνω στο στόμα και στη μύτη μου.Ένιωθα τα μάτια μου βαριά και τα έκλεισα.

•Πολλά νεύρα ο Παπαδόπουλος!!Και πολύ μπερδεμένο κεφάλαιο😑
Θα καταλάβετε στο επόμενο😁
•Ελπίζω να σας άρεσε!!!Και σορρυ που καθυστερω να ανεβάσω!
•Please Vote&Comment
•Byeeeeee