Gönderen: Babam
"Martina kızım annen fenalaştı. Hastaneye kaldırdık :("
Masadan kalktım. Bi an başım döndü. Hayır annemide kaybedemezdim tekrar bu acıyı bünyem kaldırmazdı.
JORGE: Ne oldu kötü bi haber mi?
MARTİNA: E-Evet annem, annem hastanedeymiş. Benim yüzümden oldu herşey benim yüzümden. Gitmem lazım :(
JORGE: Dur sakin ol. Arabam şurada. Hemen gidelim hangi hastaneymiş.......
**** YARIM SAAT SONRA
Hastanenin önüne geldiğimizde hemen arabadan indim. O da peşimden geliyordu. Hızlıca hastaneye girdim. Ve danışmadaki bayanla konuşmaya başladım;
MARTİNA: Ben Martina. Valeria Stoessel'in kızıyım. Bu hastaneye kaldırmışlar.Hangi oda hemen söylermisiniz.
Yerini öğrenir öğrenmez merdivenleri koşarak çıkmaya başladım. Koridorda ilerlerken kapıda Lodovica'yla babamı gördüm hemen yanlarına gittim. Lodovica benim en yakın arkadaşımdı. Arkadaştan çok kardeşim gibiydi.
MARTİNA: Baba annem nasıl ne olur kötü bi haber verme :'(
BABAM: Bilmiyoruz kızım senden haber alamayınca fenalaştı :/
MARTİNA: Benim yüzümden herşey benim yüzümden oldu :'(
Dedim ve ağlamaya başladım.
JORGE: Şşşt kendini suçlama artık eminim annen seni gördükten sonra daha iyi olucak.
LODOVİCA: Şeyy bu arada sen kimsin?
BABAM: Evet Martina bu delikanlı kim ?
MARTİNA: Aslında adını bile bilmiyorum. Doğruya adın ne senin?
JORGE: Ben Jorge. Kızınızla bugün tanıştık. Onu hastaneye ben getirdim. Tanıştığımıza memnun oldum Bay...?
BABAM: Alejandro. Alejandro Stoessel. Bende memnun oldum delikanlı. Bu arada kızımı getirdiğin için teşekkür ederim :)
Bir an Jorge'yle göz göze geldik. Babama intahara kalkıştığımı söylememişti. Ne kadar da düşünceliydi. Gülümsedim. O da göz kırptı ;)
JORGE: Bişeyler içmek isteyen var mı? Martina benimle kantine gelmek ister misin ?
"Olur" dedim ve beraber kantine indik.
MARTİNA: Bu arada teşekkür ederim :)
JORGE: Neden? :)
MARTİNA: Herşey için, özelliklede babama intahara kalkıştığımı söylemediğin için :)
JORGE: Bunu senin söylemen daha doğru olur diye düşündüm :) Bu arada bana borçlusun ;)
MARTİNA: Çok düşüncelisin de ne borcu anlayamadım :O
JORGE: Neden bunları yaptığını bilmek istiyorum :)
MARTİNA: Pekiii :) Annem şu hastaneden sağ sağlim bi çıksın söz uzun uzun konuşuruz. :)
Kahveleri alıp yukarı çıktık. Kendi kahvemi alıp Lodovica'nın yanına oturdum. Jorge'de babamın yanında oturuyordu.
LODOVİCA: Bugün stüdyo'ya neden gelmedin? Annen neden fenalaştı ? Bu sorulara cevap istiyorum tatlım :)
MARTİNA: Haber vermediğim için özür dilerim canısı. Uzun hikaye ama anlatıcam söz veriyorum :)
LODOVİCA: Herşeyi mi ? ;)
MARTİNA: Herşeyi :)
Daha sonra doktor odadan çıktı hemen ayağı kalktık.
DOKTOR: Öncelikle bu kadar beklettiğim için özür dilerim işlemler uzun sürdü.
BABAM: Ne oldu doktor bey eşimin nesi varmış ? :/
MARTİNA: Annem iyi mi ?! Ona bişey olmadı dimi :(
DOKTOR: Sakin olun :) O gayet iyi :) Sadece tansiyonu düşmüş bu yüzden bayılmış endişelenicek bişey yok :)
MARTİNA: Onu görebilir miyiz ? :)
DOKTOR: Tabiki buyrun , geçmiş olsun.
-----
Annem gerçekten iyi görünüyordu.Beni gördüğünde çok mutlu oldu. Sonunda taburcu oldu. Hastanelerden nefret ediyordum. Beni boğuyordu. Jorge önce Lodo'yu sonra bizi eve bıraktı. Annemle babam eve girdikten sonra Jorge'yle yalnız kalmıştık.
JORGE: Bugün yorucu bi gündü :)
MARTİNA: Haklısın dinlenmeyi hakettik :)
Bana bi kağıt uzattı telefon numarası yazıyordu.
JORGE: İyi geceler yarın mutlaka görüşmek istiyorum....
----------------- 5. BÖLÜMÜN SONU--------------
-ÇAKİ
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beni Yalnız Bıraktın
Fanfiction"Yalancı" deyip doğruldum ve yüzüne baktım. İkimizde bi an ciddileştik. Dudaklarına bakıp biraz yaklaştım ve bu sefer ben onu öpmeye başladım. Bu bizim ilk öpücüğümüzdü. Bi anda geri çekilip "Seni Seviyorum" dedi. Gözlerine bakıp "Bende...
