"Tüm günahları paylaşmalıyız seninle. Rakıyı aynı bardaktan, küfrü bir ağızdan etmeliyiz. Korkuyorum çünkü; Ya farklı cehennemlere gidersek?"~Cemal Süreya
⭐
Bahar gözlerini araladığında, yanağının altındaki titreşimle homurdandı. Minnak gözlerini kırpıştırarak, etrafına bakındı ve Yavuz'un göğsünde uyuduğunu farkederek, gülümsedi. 'Huzur kelimesini harfi harfine yaşamak, bu olmalı herhalde' diye düşündü.
Yavaşça kafasını göğsünden kaldırdı ve mışıl mışıl uyuyan adama baktı. Narin parmaklarını adamın sapsarı saçları arasına daldırıp okşadı ve eğilip, burnuna tüy kadar hafif bir öpücük kondurdu.
Genç adam homurdandığında, Bahar sırıtarak bu sefer adamın yanağına bir öpücük kondurdu. Hâlâ Yavuz'un uyanmadığını gördüğünde, kaşlarını çattı ve hafifce işaret parmağını göğsüne bastırarak,
"Uyansana, sarışın" dedi.
"Öpmeyi unutuğun bir bölge daha var. Öpsene, belki uyanırım o zaman.." dedi adam gözlerini açmadan.
"Pislik.. Sen uyuyan güzel misin? Neden artistlik yapıyorsun?"
"Uyuyan güzel olmasam da, uyuyan yakışıklıyım."
"Ne kadar da egoist bir insansın, Yavuz'cum.." dedi Bahar gülerek.
"Az önce beni öpüp, saçlarımı okşarken, iyiydi ama.." diye genç adam sırıttığında, Bahar eğilerek dudaklarını adamın dudaklarına bastırdı ve hemen geri çekildi.
Yavuz şaşkınlıkla gözlerini araladığında, genç kız utanarak hemen geriledi ve bir çırpıda yataktan çıkarak, kapıya yöneldi.
Genç adam hâlâdurumun şokunda onun peşinden bakarken, Bahar gülerek odadan çıktı ve hemen kapıyı kapatıp, sırtını kapıya yasladı.
Kalbi gümbür gümbür atarken, nefesi boğazında düğümlendi. Sırıtmadan dayanamıyordu ve elleri titriyordu. Normalde hep Yavuz onu öperdi ama bu sefer Bahar aynı hamleyi yapmıştı. Bu yüzden oldukça mahcup hissediyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sen Varken | Tamamlandı
Fanfic"Tarih yalnız mutsuzları yazar, Bahar" "O zaman bir ilki başarırız, Yavuz" Bütün hakları saklıdır...