Sen Varken | Tamamlandı

Bölüm.33🔥

♫Günün şarkısı; John Legend-All of me

Sen Varken - §Bölüm. 33 

“🔥”

Yavuz ve Bahar eve vardığında saat çoktan on iki olmuştu. Bahar'ın içi rahattı. Evden çıkarken Nazlı'lara gideceğim demişti ve gitmişti. Böylece yalan söylememiş oluyordu.. Tabii sonra şartlar değişmişti ama yine de yalan söylemiş sayılmazdı.

"Yarın babanla konuşacağım, meraklanma." Yavuz kapıyı açarken bunları söylemişti. Bahar'ın yolculuk boyunca dalgın olduğunun farkındaydı.

"Hayır, meraklanmıyorum. Ona yalan söylemedim. Buraya gelmeyecektim sonuçta. Nazlı'larda kalacaktım."

"Evlendiğimizi öğrenince seninle küsmesinden korkuyorum." dedi Yavuz konuyu değiştirerek.

"Biliyorum ama bir şekilde kabullenmek zorunda. Biz birbirimizi seviyoruz, Yavuz. Yaptığımız şey ayıp değil ki. Sadece evlendik. Kötü bir şey yapmadık biz."

Yavuz gülümseyip Bahar'ı kendine çekti "Bugün bunu düşünmeyelim. Bugün sadece ikimizi düşünelim," dedi ve şakağına küçük bir buse kondurdu. Bahar da Yavuz'un canını sıkmamak için tek kelime dahi etmeden onunla birlikte merdivenleri tırmanmaya başladı. Yatak odasının önüne vardıkların Yavuz sırıtarak kızı kucağına aldı.

"Ne yapıyorsun ya?" Bahar kollarını adamın boynuna dolayarak kıkırdadı.

"E gelini odaya taşıyorum,"

"Yalnız onu eve sokarken yapmalıydın." dedi Bahar gülerek.

"Tamam, tamam. Evin önündeyken unuttum, ben de yatak odasına taşıyarak telafi edeyim dedim," dedi Yavuz somurtarak. Bahar küçük bir kahkaha patlattı. Adamın boynundan öperek,

"Telafi ettin, meraklanma.." diye fısıldadı.

Sonunda odaya girdiler. Yavuz Bahar'ı indirip kapıyı kapatırken, Bahar da odadaki kokulu mumları yaktı. Odaya loş ışıklar süzüldü. Dışarıda kar taneleri yavaş-yavaş yağmaya başlamış, soğuk rüzgar pencerelere vurmaya başlamıştı..

Genç adam iç geçirip yatağın tam karşısındaki koltuğa oturdu. Bahar mumları odanın iyice ışıklanması için gerekli noktalara yerleştiriyordu. Sonunda işini bitirip geri çevrildi. Yavuz koltukta oturmuş, aşk dolu gözlerle onu izlediğinu görünce gülümsedi.

"Karanlıktan bu kadar korkarken, bana karanlığı korktuğum kadar sevdirmene ne demeli?" dedi Bahar aniden. Yavuz Bahar'lı düşüncelerinden ayrılıp gülümsedi.

"Peki ya seninle birlikte zamanı durdurup sadece ikimizin olduğu bir dünyada yaşamak isteyişime ne demeli?"

Bahar masumca tebessüm etti. Olduğu yerden koltuktaki adama yanaştı. Tam karşısına vardığında tereddüt dahi etmeden yan bir şekilde kucağına oturdu yüzünü adamın yüzüne bir az daha yaklaştırdı.

"Koşulsuz sevgi.. Bunun adı koşulsuz sevgi.." diye fısıldadı Bahar. Göz kapakları ağırlaşırken bir elini adamın ensesine, diğer elini göğsünün üzerine yerleştirdi. Usulca göğsüne daireler çizerken Bahar dudaklarını adamın çenesine sürtüyordu..

Genç adam  istemsizce hırladı.

"Ben.. Ben bu sefer kendimi tutamayacağım, Bahar. Bedeninin bana ait olması için hiç bir engel yok artık..."

"Biliyorum.. Zaten ikimizin de istediği bu değil mi, Yavuz?"

Bahar dudaklarını adamın dudaklarına sürttüğün genç adam kızın dudaklarını dudakları arasına aldı. Aç bir kurt gibi kızın dudaklarını sömürüyordu. İlk kez bu kadar sert hareket ediyordu adam. İçindeki birtakım duyguları artık tıktığı kafesten çıkarıyordu. Ortada büyük bir engel yoktu çünkü. Artık Bahar'a sahip olması için hiç bir engel yoktu.