Test Projects (deel twee van de broken arrows triologie)

Hoofdstuk 2

Er verstrijkt een week, terwijl we met z'n vieren ons druk beginnen te maken over wat we nu moeten gaan doen. We zijn begonnen aan een plan om wraak te nemen. Niet dat we al iets hebben. Het enige waar we zeker van zijn is dat het heel lastig en bijna onmogelijk gaat worden. 

'Dus dat gaat ook niet lukken.' zegt Thomas met een diepe zucht. We waren bijna klaar met een geweldig plan. We wilde ons vermommen als een van de laboratorium werkers, maar dan moeten we pasjes hebben, en we hebben geen idee hoe we die moeten krijgen. Ik zou ze wel kunnen regelen, maar ik weet niet hoe ze eruit zien. 

We ploffen met z'n vieren op de bank in de woonkamer. Andy doet de tv aan en we kijken half slapend naar een of andere film. 'Zeg, weten jullie waar Ize is?' vraagt Meira. We schudden ons hoofd. 'Ik heb haar de hele dag al niet gezien.' zeg ik.  'Ze zal vast druk bezig zijn op werk of zo.' Ik denk even na. 'Welke dag is het eigenlijk?' vraag ik. 'Volgens mij is het zaterdag, maar het kan ook vrijdag zijn. Of is het nou donderdag? Ik weet het niet meer. Hoezo?' antwoord Thomas. 'Als het inderdaad weekend is, waarom zou ze dan werken.' Hij gaat achterover leunen met zijn handen op zijn gezicht. 'Weet ik niet, maakt het uit?' kreunt hij. 'Misschien is ze met een vriendin ergens in de stad.' zegt Meira. 'Ja, dat zal wel.' 

Ik ga naar mijn kamer. Ik pak de Ipod en oortjes die ik van Ize mag lenen. Ze heeft er een paar van mijn favoriete bands op gezet. Ik doe de oortjes in en zet het nieuwste album van Five Finger Death Punch op. Ik heb altijd al een andere muziek smaak gehad dan de meeste mensen, maar dat vind ik juist het leuke eraan. Het feit dat niet veel mensen mijn muziek kent, maakt het bijzonder. 

Ik ga weer in het raamkozijn zitten, maar dit keer niet met het album. Ik kijk gewoon naar buiten en tik met mijn voet mee met de maat van de muziek. Opeens zie ik iemand die ik herken over straat lopen. Het is Ize. Ze is druk bezig met een telefoongesprek. Ze heeft een geïrriteerde uitdrukking op haar gezicht. Alsof ze iets niet goed heeft gedaan, of dat er iets niet volgens haar plan gaat. Ik versta niet wat ze zegt, maar dat hoeft ook niet. Waar ze het ook over heeft, het is niet iets goeds. 'Ize komt eraan.' meld ik even bij de anderen. Daarna ga ik weer terug naar mijn kamer. 

Mijn favoriete nummer draait nu. Het is When The Seasons Change. Ik zing zacht met de muziek mee. 

I won't let you down

when the seasons change. 

I won't go down

I'll fight throug the pain. 

I'll be there right by your side.

I'll never let them bring you down

when the seasons change. 

Plotseling voel ik een hand op mijn schouder. Ik schrik me kapot. Ik reageer automatisch. Ik teckel de persoon die me aanraakte en druk hem tegen de grond. Met mijn ene arm druk ik een beetje tegen de persoon's keel en met de andere houd ik een van zijn armen op de grond. 'Hé, hé, rustig maar. Ik ben het.' Thomas kijkt me een beetje wantrouwend aan terwijl hij de woorden fluistert. Ik begin langzaam te hyperventileren. Ik laat hem los. Ik tril helemaal als ik op mijn knieën ga zitten en mijn handen voor mijn gezicht sla. Hij komt naast me zitten en geeft me een glas water. 'Rustig. Ik probeerde je niet te laten schrikken.' Ik drink het water en word iets rustiger. 'Het spijt me. Ik reageerde automatisch.' Hij geeft me een knuffel. 'Het is heel normaal dat je zo reageert na alles wat je hebt meegemaakt.' 'Maar jij zou niet zo reageren.' 'Nee, maar ik heb al half mijn leven op de straat geleefd. Ik ben gewend aan dat soort dingen.'

We blijven een tijdje stil. 'Waar kwam je eigenlijk voor?' 'Ik wilde je even vertellen dat Ize voorstelde om ons morgen de mooie plekken van New York te laten zien.' Ik knik. 'Als je niet wilt, dan hoef je niet mee.' Zegt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Nee, ik wil juist heel graag mee.' 'Mooi zo. Want ik hoorde iets over mooie watervallen en parken.' Watervallen? Dat brengt de herinnering van wat er gebeurd is de laatste keer dat ik bij een waterval was, weer omhoog. Thomas merkt de angst in mijn ogen. 'Oh, nee. Het zal niet zo zijn als de vorige keer. Dit keer ben je veilig. Het is een toeristen plek, dus er staan relingen en netten. Totaal stabiel.' Dat kalmeert me een beetje. 

Tijdens het avondeten herhaalt Ize haar voorstel. 'Heb je zin om morgen alle mooie plekken van New York te zien?' Ik knik, niet in staat om te praten door een mond vol hete soep. 'Mooi, want er is veel te zien. Dat word vroeg opstaan.' We kreunen allemaal. Ze lacht. 

Die nacht beleef ik de moord van mijn ouders opnieuw. 'Nee! Alsjeblieft niet! Laat ze met rust!' Ik zie hoe mijn moeder valt, terwijl het bloed uit haar voorhoofd stroomt. Mijn vader kijkt me strak aan. De tranen stromen over mijn wangen. 'Het komt goed schat. Onthoud een ding : Ik houd van je.' Micheal grinnikt duivels. 'Nee!' schreeuw ik, terwijl het schot afgaat. 

Meira Pov.

Ik word wakker omdat tegen mijn scheen word geschopt. 'Jezus, Brooklyn. Als je wilt dat ik wakker word kan je mee ook gewoon even zachtjes aan mijn arm schudden.' Ik kijk haar aan, maar zie dat ze helemaal niet slaapt. 'Brooklyn?' Ze schopt met haar voeten en heeft haar gezicht samengeknepen. Alsof ze intense pijn heeft. 'Hé, word wakker.' Ik schud haar even zacht, maar ze word niet wakker. Ze kreunt. Dan slaakt ze een plotselinge gil. 'Nee! Alsjeblieft niet! Laat ze met rust!' De tranen stromen over haar wangen en ze schokt. Ze krimpt in elkaar, alsof iemand haar slaat. Dan schreeuwt ze weer. 'Nee!' Ze huilt nu nog harder. 'Brooklyn! Word alsjeblieft wakker.' Zeg ik terwijl ik haar nog harder door mekaar schud. Dan gaat plotseling de deur open. Thomas stormt naar binnen, gevolgd door Andy. 'Wat is er aan de hand?' vraagt Andy. 'Ik werd wakker. Ze schopte me en toen zag ik dat ze kreunde alsof ze pijn had. En toen begon ze ineens te schreeuwen en te huilen en ze houd maar niet op. Ik heb geprobeerd om haar wakker te maken, maar het lukt niet.' zeg ik boven het geschreeuw van Brooklyn uit. 

Thomas gaat op zijn knieën naast haar zitten en streelt haar zachtjes over haar haar. Hij fluistert iets tegen haar. Plots schieten haar ogen open en gaat ze verschrikt overeind zitten. De tranen stromen nog steeds over haar wangen.'

Brooklyn Pov.

'Brooklyn. Word wakker.' Ik word met een schok wakker en schiet overeind. Thomas, Meira en Andy kijken me allemaal geschokt aan. 'Wat is er?' vraag ik trillerig. 'Wat is er?! Are you kidding me?' vraagt Meira. 'Je schopte in het wild, schreeuwde en huilde. We konden je bijna niet wakker maken. Dus misschien kan jij ons misschien beter vertellen wat er is.' vervolgt ze. Ik moet weer denken over de droom aan mijn ouders. 'Ik droomde over mijn ouder.' Ik zucht en druk mijn hoofd tegen mijn knieën. 'Het leek zo echt.' ze zijn ineens stil. 

Dan komt Ize haastig binnen. Ze heeft een roze ochtendjas en roze, fluffy sloffen aan. 'Gaat het?' Ik knik. 'Kan je me misschien een glas water brengen?' 'Tuurlijk.' Ze vertrekt weer. 'Meira vind je het erg om bij Andy te slapen vanacht? Ik heb Thomas echt even nodig.' Ze knikt. 'Geen probleem, denk ik.' ze kijkt vragend naar Andy. 'Prima.' zegt hij. 'Dank je.' Ik neem het glas aan van Ize en klok het in een keer naar binnen. Daarna laat ik me weer in de kussens ploffen. Thomas komt naast me liggen en slaat zijn armen om me heen. Helemaal ingepakt val ik weer in slaap.