Test Projects (deel twee van de broken arrows triologie)

Hoofdstuk 21

We staan in de oefenzaal. We houden een op een gevechten. Ik sta tegenover Andy met een houten wapenstok in mijn handen. Hij valt als eerste aan. Met twee houten messen in zijn handen stormt hij op me af. Hij haalt uit naar mijn buik, maar ik duik op tijd weg. Ik sla met mijn wapenstok tegen zijn knieholte en hij valt op een knie. Ik wil hem nog een klap geven, maar hij weert hem af met zijn messen. Een van zijn messen haalt hij over mijn bovenbeen. De messen zijn gemaakt met een ingebouwd serum die er voor zorgt dat als je "gesneden" wordt, dat het voelt als een echte wond. Die pijn duurt vijf minuten. Ik schreeuw. Uit reflectie kijk ik naar mijn been. Geen wond, wel pijn. Ik haat dit. Ik geef hem een klap tegen zijn arm en vervolgens met de andere kant van mijn wapenstok geef ik hem een klap tegen zijn hoofd, die hij nog maar net op tijd pareert.

Met de punt van zijn mes steekt hij in mijn zij. Ik laat de wapenstok vallen en strompel naar achter. Ik zak op een knie van de pijn. Het gevecht is klaar. Ik zou dood bloeden als het een echt mes zou zijn geweest. Ik blijf zo zitten en Andy komt ongerust tegenover me zitten. 'Gaat het wel?' vraagt hij. Ik knik met een grimas.

Ik kijk hoe Meira en Thomas doorvechten terwijl de pijn langzaam minder word. Meira geeft net een hele goede slag tegen Thomas' zij. Ik zie zijn gezicht samentrekken van pijn en concentratie. In één snelle beweging schopt Meira tegen zijn knieholtes en beland hij op zijn knieën. Dan houd ze hem in een stevige houdgreep. Na een paar seconden te hebben geworsteld, geeft Thomas een paar kleine tikjes tegen haar arm en laat ze hem los. Ze helpt hem overeind en komen naar ons toe voor een pauze.

De pijn is afgenomen als Olivia binnen komt. 'Opgelet! Er is een nieuwe missie.' we kijken elkaar verbaasd aan, maar staan dan snel op en vormen een rij. 'We hebben via verkenners ontdekt dat er informatie in het hoofdkwartier van Micheal schuilt. Aan jullie de taak om die te vinden. Jullie gaan weer samen met Natalie op pad. Nog vragen?' het is even stil, maar dan steekt Meira haar hand op. 'Ja?' Olivia kijkt haar een beetje geërgerd aan. 'Ik heb een vraag. Eeeeehm.......Wat?' We knikken instemmend met Meira's vraag. Olivia zucht.

'Zoals ik al zei, jullie moeten informatie voor ons gaan krijgen. Die informatie kan het einde van Micheal zijn. Dat betekend dat het essentieel is dat jullie het te pakken krijgen. Het helpt niet om undercover te gaan, want iedereen kent jullie gezicht daar. Jullie zullen s'nachts het gebouw in moeten dringen en die informatie stelen.' 'Je bedoeld dat we terug moeten in het gebouw waar we uit ontsnapt zijn?' vraagt Thomas verontwaardigd. 'Het gebouw waar Brooklyns ouders.......' hij stopt plotseling met praten en iedereen kijkt mij aan. Ik staar alleen maar voor me uit, met gebalde vuisten. 'Wanneer gaan we?' vraag ik na een lange stilte.

'Wacht, Brooklyn. Je wilt toch echt niet....' begint Andy, maar ik kap hem af. 'Ja, dat wil ik wel. Met een beetje geluk komen we Micheal nog tegen en dan kan ik hem zelf afmaken. Dan kan ik wraak nemen voor mijn ouders en niks of niemand gaat mij ervan weerhouden om dat te doen.' barst ik uit. 'Nee, dat doe je niet.' zegt Olivia streng. 'Als we willen dat Micheal en zijn mensen opgepakt worden, dan hebben we hem levend nodig. Als jij hem vermoord en wij geven die informatie aan de politie, dan ga jij naar de gevangenis. Jullie allemaal trouwens.' Ik kijk haar recht in haar ogen aan. 'Misschien wil ik helemaal niet dat hij opgepakt word.' zeg ik kalm.

Iedereen kijkt me aan. Ik haal diep adem en loop dan de zaal uit. Ik loop snel door de gangen en open de deur van ons appartementje. Ik plof op de bank neer en laat mijn hoofd op de leuning vallen. Ik haal een keer diep adem en adem lang uit. Er schieten zo veel gedachten door mijn hoofd dat mijn hersenen overuren draaien. Was dat wel slim van me? Wil ik echt iemand vermoorden? Heb ik me net opgegeven voor een moord missie? Wat als we gevangen worden? Wat als een van ons het niet overleefd? Wat als ik echt weer naar de gevangenis ga?

Ik til mijn handen op en begraaf mijn gezicht erin. Ik heb koffie nodig. Ik sleep mezelf van de bank en slof naar de keuken. Ik zet een kopje onder het apparaat en zet hem aan. Ik kijk toe hoe het bruine vloeistof langzaam in het kopje sijpelt. Als hij vol is zet ik het apparaat uit en loop naar de bank. Ik wil net gaan zitten als de deur open gaat.

Ik staar naar de deur en kijk wie er binnen komt. Het zijn Thomas, Meira en Andy. Ze hebben allemaal een map in hun handen en bestuderen de inhoud. Meira overhandigd mij er ook een, zonder mij aan te kijken.