Anlaştık?

26. Bölüm -Allah'a şükür zehirlendik-

Eveet, herkese s.a! Fark ettiyseniz artık bölümleri gece paylaşıyorum ama . . . sorun olmuyordur umarım? Gece daha iyi yazabildiğime karar vermiş bulunmaktayım! Sabahları oruçlu ve sıcakta yazamadığımı fark ettim cidden. Neyse, kapak değişti aynen. Çok güzel dimii? Dikkatli bakınca o karınca gibi görünen insanın ZeyKer olduğu anlaşılıyor dgdsgd. Neyse, bölümün sonunda size bir duyurum var. Seveceğiniz bir şeye benziyor. Okumadan geçmemenizi öneririm^^ 

Videoyu söylediğim yerde açarsınız daha iyi olucaktır. Umarım bölümü beğenirsiniz^^

Kerem'e olan inadım yüzünden odama sinirle giriyorum. Lanet inadım yüzünden olan bana oluyor zaten! Etrafta zaten çok karanlık. Etraf neden bu kadar karanlık? Ah, bu evrenin bana 'Sen kaşındın' deme şekli mi? 

Burnumdan solurken odama giriyorum. Ama ışıkları yakmayı da unutmuyorum! Bu gece ışıklar açık yatacağım! 

Yatağın örtüsünü çekip içine giriyorum. Pikeyle her tarafımı örttükten sonra tavanı izliyorum. Ayağım, kollarım, bedenimin hepsi kapalı olması gerek! Çünkü cin veya öcü gelip 'Ah lanet olsun, bu kıza elleyemeyiz. Bu kız kapalı!' deyip gidecek! Ben bunların kitabını yazdıım oğğlum!

Tekrar tavana odaklandığımda içeriden birinin aniden girmesiyle ufak çaplı bir çığlık atıyorum. Can bana bakarken şaşırmış görünüyor.

"Ne çığlık atıyorsun lan?" diyor kapının oradan.

"Öyle alacaklı gibi gelinir mi gerizekalı!"

"Işık açık mı yatılır gerizekalı?"

Ben ona dik dik bakarken Kerem de arkasından giriyor. "Bir sorun mu var?"

"Zeynep ışık açık bir şekilde yatıyoda. Niye öyle dedim."

"Işık açık mı neden?"

"Bilmiyorum artık." derken bana göz kırpıyor Can ve odadan çıkıyor. Aptal! Süzme salak! Beyin özürlü! Al işte Kerem'e de laf oldu.

"Işık açık yatmanın sebebi .. Korkman değil dimi?"

"Ben? Korkmak? Bir Zeynep Güzel Yılmaz Varol asla korkmaz."

Soyadlarımı böyle sesli söyleyince çok saçma durduğunu fark ediyorum. Bir dahakine hatırlatında söylemiyeyim.

"3 soyadın mı var? Kocanınkini de alınca 4 olacak yani?" diye soruyor. Kocam . . .Evlenecek miyim ki? Beni kim alır ki?

"Evet."

"Anladım." diyerek başını sallıyor. Ardından gitmek için kapıya yöneliyor. Hadi Zeynep! Şimdi yapamazsan hiç yapamazsın! Sadece uyumak için . .sadece.

"Kerem." diye sesleniyorum daha gitmeden. Hemen bana dönüyor.

"Evet?"

"Yarına dinç olmak istiyorum ve . .." , "Iğğm . .Ama uyuyamıyorum."

"Yani?"

Odun! Bildiğin ağaç gövdesi! 'Yanımda uyu gerizekalı' diye bağırmak yerine "Yanımda biri olursa uyuyabilirim." diyorum.Aferin Zeynep.

"Yanında uyumamı mı istiyorsun? Alıştın sanırım. Dün gece de beraber uyuduk." diyor arsızca sırıtırken.

Yanaklarımın ısısı artarken kızardığımı anlıyorum.

"İstemiyorum ya git!" derken ona yastığı fırlatıyorum. Aptal!

Kerem gülüyor. Işığı kapatarak yanıma doğru geliyor. Bak bak. Sırıtışa bak.