Bir kahramanını kaybettiği an da diğerini bulan yaralı bir kuştu Feride..İlk acıyı çok erken tadan çocuk kalbi hep eksik hep burukken bir tek gülümsemesi eksik kalmazdı gözlerinde..Kalbinde akıttığı tüm gözyaşlarını gözlerindeki gülüşe saklarken kim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
21. Bölüm..
Günümüz..
Arabasının farları karanlık otoparkı saniyelik bir parıldamayla aydınlatırken, yan koltuğa fırlattığı çantasını alıp kapıyı araladı.Yorgun ayakları yere bastığında genç kadın adeta sürüne sürüne apartmana doğru ilerlerken, bu gece sanki daha bir zifiri karanlık görünen gökyüzüne bitkin bir bakış atıp elleriyle duvardan destek ala ala yorgun bedenini önce asansöre saniyeler sonra da evinden içeri attı.
Karanlık evin sessiz ürkütücülüğü yaz gününde dahi içinde bir poyraz estirirken, ayakkabılarını eşikte bırakıp çantasını da portmantoya gelişigüzel fırlatarak salona adımladı. Kaç zamandır siyahlara bürünmeye alışmış bedenine bu sabah hangi akla hizmet beyazı yakıştırmıştı bilmiyordu lakin, beyaz giymek için bu denli karanlık bir güne uyanacağını hiç tahmin edememişti.
Geniş koltuğa ayaklarını sarkıtıp gelişigüzel otururken, üzerinde duran adeta bahar gibi çiçeklerle bezeli eteği dizlerine kadar süzülen beyaz elbisesinde gezdirdi bakışlarını..Bu gece de yeşile dönen hüzünlü bakışlarını..Herkesin kendisinde olmasını hayal ettiği yeşil gözleri bir tek Eyşan'da sevmezdi onu sevenler..Çünkü bilirlerdi ki bir tek hüzne düştüğü vakit yeşile çalardı genç kadının gözleri..İşte yine öyle bir vakitte yine gözlerinde yosunlar misali parıldayan yeşilleriyle karanlık evin ortasında tek başınaydı Eyşan..
Yüreğinde kimsesizliği, üzerinde kanla bezeli bembeyaz elbisesiyle..
Parmak uçlarını pembe çiçekleri kırmızıya bürüyen, tertemiz beyazı yitik bir mutluluğa çeviren kurumuş kan damlalarında gezdirdi..Saatlerdir göz pınarlarında biriken yaşları ayakta kalmak adına kirpiklerinden salamamak şakaklarında öylesine derin bir ağrıya sebep olmuştu ki, inlercesine bir nida döküldü dudaklarından..İçinde ne varsa sanki sökülürcesine kursağına dizilirken, atamadığı sancıları daha da kıvrandırdı acı çeken ruhunu..
Ağlamak istedi, ağlayamadı..Kusmak istedi, kusup rahatlayamadı..Sarılmak istedi, dönüp baktığında yanı başında kimseyi bulamadı..
Denizin dibinde parıldayan yosunlar gibi ıslak bir halde elbisesinde dolanan yeşile dönmüş gözleri acısına acı, kederine keder katarken "Eyşan" diyen endişeli sesi çok sonra duydu kulakları..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
