Në duart e atij

Kapitulli i Shtatë

Unë isha ngritur herët sepse ishte dita që do të niseshim për në gjermani. Po shikoja Denin ndërsa flinte sepse nuk ishte zgjuar akoma.
Bie telefoni im shkoj për ta marr dhe shoh që po telefononte zoti Andrea.

-Përshëndetje Emi të shqetësojë?

-Jo!

-Mora për të të thënë se gjithçka në gjermani është në rregullë edhe me pagesat jemi në rregullë, shtëpia është gati po ju pretë dhe uroj që Deni të shërohet sa më shpejtë.

-Faleminderit!Mirupafshim!

-Edhe ti!-sapo tha këto fjalë e mbylli menjëherë telefonin sepse pa që Roani po ngjitej nëpër shkallë.

-Roan?Roan?

Ai kthen kokën dhe bënë atë mimikën e të inatosurit-Ça do?

-Ku ishe mbrëmë sepse nuk erdhe në shtëpi dhe me gjithë atë stuhi.......

-Mos më thuaj që u bëtë merak, -thotë me ironi.

-Po!

-Po kërkoja Mian!

-E gjete sepse kemi atë prezantimin e madhë sot të sezonit dhe pa Mian nuk bëjmë dot asgjë,do të jenë dy stilistët  më të famshëm në itali kështuqë unë pa atë është e pamundur që ta prezantoj.

-E di atë shprehjen ti?

-Kë?

-Burimit i kuptohet vlera vetëm kur i thahet uji.

-Nuk e dija që dije kaq shumë.

-Ti nuk di asgjë për mua sepse në vend që të kujteseshe për mua shkoje dhe bëje qejf me dashnoren tënde që tani e kemi zonjën e shtëpis.

-Z. Andrea po duket sikur do të nxirrte flakë nga goja.

Roani  filloj ti ngjiste shkallët por kthehet dhe thotë,-Për pak harrova të të themë se ndoshta këtë marveshje sot do ta humbësh.E di që jam shumë i shqetësuar që nuk po e gjejmë Mian por nga njëra anë më bëhet shumë qejfi të shikoj sesi do ta përballoni këtë sfidë sepse Mia ishte ajo që ju nxirrte gjithmon nga balta por ju ishit ata të cilët nuk reshtnit së poshtëruati. Kaq kisha!

Ndërko nga ana tjetër Në dhomën e spitalit po fillon lëvizjet e para.
Deni filloj ti hapte sytë ,-mirëmëngjesi Emi!

Unë po shikoja nga dritarja por kur dëgjova zërin e tij e ktheva kokën menjëherë nga ai.

-Mirëmëngjesi xhani i motrës!-themë dhe shkoj pranë tij për ta përqafuar.

-Si je sot  Deni!

-Jamë shumë i pafuqishëm Emi,po shumë fare.

-Deni kamë një lajm të mirë sot do të nisemi për në gjermani sepse atje do të vazhdosh kurimin ne në faktë e kishim për dje por ajo stuhia..... ishte e tmershme dhe ne nuk mundë të udhëtonim në një mot të tillë por sot do të nisemi sa më shpejt .
Dhe mbas atij kurimi ti do të bëhesh përsëri ai Deni energjik, ai Deni stilist, ai Denitekanjoz.....

Ajo më ndërprerë fjalën,-çfarë tekanjoz kur kam qënë ndonjëherë i tillë unë?

-Bëj shaka  dhe i përpëris në veshë të kamë shumë xhanë.

-Këtë e di,- thotë me një mburrje që dukej sheshit.
Unë fillova të qeshja bashkë me mua edhe Deni filloj ,por të qeshurat tona ndërpriten sepse në dhomë hynë mjeku.

-Mirëmëngjesi!

-Mirëmëngjesi doktor, thamë të dy njëzëri.

-Deni si je sot mirë?