Në duart e atij

Kapitulli i njezetepeste

Sekondat, minutat, oret, ditet,javet ,muajt po kalonin dhe gendja e Emit ishte po njesoj.

Kaluan plotr 8 muaj qe Emi po qendronte ne ate shtrate te vdekjes dhe pa asnje fije shprese.
Papritur nje telefonat zgjon Roanin nga gjumi ishte ora rreth 3 e mengjesit kur Deni vellai i Emit e merre ne telefon.
Ne fillim Roani ishte akoma pergjumesht dhe nuk donte ta ngrinte por me pas me nje sy mbylluar dhe nje hapur e hap telefonin pa e pare fare se kush ishte dhe pergjigjet, -Alo!

-Roan .....Roan deni ishte aq i gezuar aq i emocionuar saqe nuk po fliste dot.

-A Deni ti qenke.

-Po po une jam, Roan Emi u zgjua.

-Cfare,-dhe sic ishte shtrir ngrihet menjeher, -vertet?

-Po po vertete ne po shkojme atje tani keshtuqe eja edhe ti sepse Emi do gezohesh shume kur te te shohe.

-Pppooo patjeter do vij menjeher.

Sapo mbylli telefonin Roani  nuk po reagonte nuk po ndjente asgje nuk dinte cfare te bente te gezohej qe Emi u zgjua apo te hidherohej duke qene se e dinte shume mire cfare e priste.
Ashtu sic ishte shkon tek dhoma e Mias  dhe troket Mia Mia me pas hape deren dhe hyne brenda.

-Mia o Mia shkon afer dhe e tund pak tek krahu.

-Heeee thote mia ende e pergjumur.

-O Mia zgjou moj O Miaaaa...

-Heee

-Emi u zgjua!

-Heee cfare u zgjua vertet a sa mire.

-Po tani cfare do ndodhi?

Mia ngrihet dhe ulet kembe kryq, -si cfare do ndodhi me duket se nuk je e lumtur qe Emi u zgjua?

-Jo jam normale qe jam po ku di une.....

-Roan asgje nuk do ndodhi tani duhet te gezohemi dhe ti lutemi zotit qe Emi u zgjua pasaj te tjetrat rregullohen ok mos e vrit mendjen ok.

-Ok!

-Shume mire tani shpejt shko vishu edhe un po vishem edhe shkojme bashke ne spital,hajd shpejt ngrihu.

Roani shkon ne dhomen e tij vishet gjithashtu edhe Mia behet shpejt eshpejt gati dhe te dy nisen per ne spital. Po arrijne shpejt dhe shkojne tek dhoma e Emit. Hapim deren dhe shohin qe familja e Emit kishte arritur me par tyre dhe po cmalleshin me  vajzen e tyre.

Emi dhe Roani hyne dhe por po qendronin tek dera.

Me pas Mia shkon afer Emit dhe i thote, -Emi si je?

-Mire jam Mia rrofsh qe pyete.

-Bija ime si ndodhi qe perfundove ne kete gjendje?

-Zoti Toni nuk mendoni qe eshte me mire qe mos tja bejme tani keto pyetej ajo sapo u zgjua edhe pse me mire eshte ta lem te qetesohet te marre veten ai fillim me pas e pyesni edhe pse ne ua tham sic mund te kishte ndodhur qe Emit mund ti jete marre mend dhe ka rene me pase sepse nuk ka llogjike tjeter.

-Mia veraionin tend e dashur e degjova dua te degjoj ashtu sic ka ndodhur ne te vertete nga goja e  Emit ok.

-Ne rregullle po...

Roani filloi ta thyej heshtjen dhe thote, -Vetem une e di si ndodhi.

-Ishte mengjes une sapo isha ngritur nga gjumi dhe ......

Emi duke e pare ne sy ia nderpret fjalen dhe i thote, -po ishte veretet mengjes, une sapo isha ngritur nga gjumi ndersa Roani ishte akoma ne gjume. U ngrita dhe kisha etje prandaj doja te shkoja ne kuzhine por pa pritur po me dhimbte shume koka doja qe te ulesha pak por nuk mundesha sepse gjithe dhoma po me vinte rrotull nuk po komandoja dot asnje pjese te trupit dhe me pas ndohta kam rene sepse nuk mbaj mend asgje
deri ne momentin qe u zgjova ketu domethem momenti i fundit qe mbaj mend ishte e marrrja mend dhe zgjimi ketu kaq eshte e gjitha.

-Roani e shikon ne sy dhe veten me mikiken e gojes pa ze fare i thote, -Faleminderit!

Ne keto momente ne dhome vjen mjeku.

-Pershendetje!

-Pershendetje doktor!

-Emi si je? Si ndihesh?

-Mir jam doktor kshu besoj nuk kam ndonje shqetesim ndihem shume okej.

-Edhe un besoj se je shume mire cfare cdo anazile qe te beme ka dal mire edhe gjendja jote fizike duket goxha e mire.

-Doktor kur do dal prej ketej?

-Besoj se neser nga dreka do jeni ne shtepin tuaj por, aman duhet te me premtoni per dicka do kujdeseni shume mire per veten tuaj dhe gjithashtu do kujdesen edhe te tjeret shume mire per ju.

-Po doktor ju premtoj qe do kujdesem per veten.

-Atehere une po largohem mirupafshim dhe te shkuara!

-Rofshi doktor, mirupafshim!

-Mami, babi, Deni ju lutem shkoni ne shtepi qetesohuni dhe ejani prap.

-Jo Emi as qe behet fjale ne e kemi pritur per muaj me rralle kete momente.

-Mami te lutem Deni duhet te qetesohet te duhet te pushoj sepse gjithe ky emocion nuk i ben mire.

-Emi edhe ne kete gjendje mendon per te tjeret mdondo per veten tende moj goc, -i thote Deni.

-Mami..

-Okej po ikim sepse ka te drejt Emi por nuk duam te te lem vetem.

-Nuk do te jem vetem do jem me Mian.

-Okej ne po ikim mitupafshim!

-Mirupafshim!

Heshtjen e para e theu Emi, -Sa shume e do vellan moj Mia.

-Emi une nuk doja qe te tjeret sidomos familja jote ta merrte vesh qe martesa jote nuk funksionon.

-Emi pse nuk i tregove familjes tende te vereteten ashtu sic ndodhi ne te vertete?

-Pse ti do doje tja thoja te verteten?

-Une mendova se do ja tregoje.

-Ahh more Roan akoma nuk me paske  njohur une per familjesn time bej gjithcka nuk dua qe ata te shqetesohen   dua qe ata te jeten te lumtur une per ata bej gjithcka mohoj edhe veten time okej?

Ejjjjj people?
Ca beni? Si jeni? Si ja keni kaluar?
Ja edhe nje kapitull tjeter shpresoj tju pelqej.

Pacim.