Në duart e atij

Kapitulli i njezetete

Sapo kishte zbardhur! Ishte nje dite e ngrohte pranevere. Emi hape syte dhe  sheh gje e kishte zen gjumi ne krahet e Roanit.

-Ca do ti ketu ngrihu shpejte ik per cfare ke ardhur njeher nuk te kuptoj.

-O Emi me ler se dua gjume,- thote Roani nderko qe syte i mbante mbyllur.

-Jo jo ik tani shpejt shpejt dhe filloj ta shtynte,duke e shtyre Roani ra ne dysheme.

-Upss u vrave?

-Aman moj Emi Aman ca e ben kaq tragjike sikur kush e di ca ndodhi un thjeshte ndenja pran teje asgje me shume nuk ndodhi pse e bene kaq te madhe.

-Po per cfare erdhe njeher?

Roani ngrihet nga dyshemeja me nje dor ne bele dhe thote nuk mban mend? -Po ne mbeme u trembe ne enderr dhe me kerkove te te qendroja pran.

-Une? Te kerkova ty te me qendroje pran? Ahahahhaah po tallesh apo cfare?

-Jo e kame shume seriozisht pse duhet te tallem.

-Tani ti me hedhe edhe nga krevati perposht na thyen edhe brinjet.

-U vrave vertete shume?-me fale.

-U vrava u vrava.

-Bobobobo!

-Nuk doja me fal por kur te pash ketu u hutova nuk po dija cfare te mendoja vertete.

-Do te te fal po me nje kushte.

-Cfare kushti?

-Qe tani ne te dy te dalim shetitje ne natyre si thua?

-Po tallesh une akoma nuk eci vete kshu qe nuk vij dote.

-Po une per cfare jam?

-Jo jo nuk behet!

-Po po behet!

-Jo Roan jo!

-Po Emi po!

-Tani une po hap dollapin dhe po shikoj cfare mund te veshim te dy si thua? -Ja pershembull ky fustani jote i bardhe i gjate  me krahte te gjate eshte shume i bukur dhe besoj do te te shkoje si thua? -Ja edhe kete xhaketen xhinse edhe atleta e bardha edhe behesh goca me e bukur e botes.

-Po goca me e bukur e cila nuk ecen dote.

-Roani mundohet te ndryshoj temen ,-si ti gjeta un cfare do veshes tani ti me gjesh mua cfae do vesh si thua?

Roani shkon e merre ne krahe e con tek dollapi dhe i thote,-cfare mendon te vesh?

-Une mendoj vish kete kompletin sportiv te ziun eshte i bukur dhe me pelqen.

-Okej ashtu e bejme.

-Kush do vishet i pari une apo ti Emi?

-Te vishem un e para si thua?

-Po patjeter te ndihmoj?

-Jo jo ti shko me sill nje gote uje sa te vishem un si thua?

-Po patjeter te kuptoj une po pres jashte kur te mbarosh me thirre.

-Okej.

Emi vishet ndale ngadale dhe pasi mbaron i therete Roanit.

Ai e degjon dhe hyne ne dhome.

-Eshte rralla jote per tu veshur  por......

-Une po shkoj te bej nje dush ok.

Roani bene dushin vishet dhe me pas del.

Emi po floker nuk i ke krehur po makiazh pse nuk ke bere he?

-Nuk shkoj dot vetem deri te pasqyra.

-Ska problem po vij une te re ndihmoj te krehesh floket.

Roani merr krerin dhe filloj ti krehe floket Emit  me pas i sjelle te gjitha aksesoret e duhur per make up dhe e shikon kur ajo grimohet.

-Emi mbarove?

-Marova.

-Dalim tani?

-Dalim.

Roani e merre ne krahe Emin dhe fillon te zbrese shkallet  ne to ndeshet me Mian.

-Miremengjesi cico miremengjesi Emi.

-Miremengjesi xhuxhe.

-Nga po shkoni kshu he?

-Do dalim nje xhiro meqense erdhi edhe pranvera.

-Shume mire e keni menduar.

-Mia ne qofte se do eja edhe ti? -i thote Emi.

-Kush une? -jo jo un kam pune vazhdoni ju, -thote duke i shkelur syrin Roanit.

-Okej ti e di.

-Zonjusha ne qofte se mbaruar si thoni ikim he?

Emi dhe Mia filluan te qeshnin.

-Mirupafshim dhe kalofshi mire!

-Mirupafshim!

Emi dhe Roani nisen ecin, bisedojn dhe qeshinme te madhe fillimisht ndalojne afer detit dhe hane mengjesin duke qeshur dhe duke shijuar  bukurin e detit.

-Sa kohe kisha pa dale keshtu pa bere xhiro pa ndjere aromen e detit.

-Pse ka arome deri Emi?

-Per mua ka dhe ka nje arome e cila te mbushe me jete .

Ne qofte se do po te coj atje afer si thua?

-Okej vemi.

Mbarojne mengjesin dhe Roani shkone te paguaj.

-Emi sa te shkoj te paguaj dhe erdha.

-Okej.

Roani iken dhe Emi e prete kur ai vjene Emi ngrihet nga tavolina dhe duke u mbajtur tek Roani te dy ecnin. Emi per nje momete i hoqi duart nga Roani dhe donte te ecte vete.

-Emi cfare bene se do rrezohesh.

Por jo keaaj here ajo nuk u rrezua ajo po ecte vete pa ndihmen e askujt.

-Po eci po eci hahahhahaah po eci.

-Roani  nuk po iu besonte dote syve.

-Emi po ecten vete me ne fund do mbas gjithe terapive  ajo filloj te ece faleminderit zot faleminderit, -thoshte Roani ne heshtje.
Te dy ecen drejt detit te gezuar te lumtur lagnin njeri tjetrin me uje si dy femije te lumtur dhe qeshnij pa pushim.

Emi mori prindrit e saj ne telefone  dhe u tha se tani ajo mund te ec.

-Babi une tani eci  eciii vrapojj jame e lire te bej cdo gje.
Pasi mbylle telefonin therrete me sa kishte fuqi une mund te eciiii une eciiiiiii........

Hejjj people?
Ca beni? Si ju kame? A jeni mire?
Ja edhe nje kapitull tjeter he si ju duke? Ju pelqeu ky kapitull i kushtohet braha_mia.

Pacim.